Σε κάθε τέτοιο αφιέρωμα, ο κόσμος συνηθίζει να περιμένει να διαβάσει κραυγαλέες ατάκες και ιστορίες για την πατρότητα. Δεν το θεωρώ κακό, αλλά προσωπικά, θεωρώ ότι στις περιπτώσεις που καλείσαι να γράψεις για το παιδί σου, τα πράγματα γίνονται από μόνα τους πολύ ξεκάθαρα. Δεν ήθελα να γράψω μελό. Ή ακόμα ιστορίες για το epicness του να είσαι πατέρας, μπαμπάς , μπαμπάκας. Ωστόσο, το να σε πει μπαμπάκα το τρίχρονο χαμογελώντας με μια αγκαλιά είναι αληθινά επικό. Για την ζωή μου, είναι σίγουρα ό,τι πιο επικό έχω ακούσει εδώ και τρία χρόνια. Για όλα αυτά που έχω νιώσει και θα νιώσεις και εσύ, είτε είσαι πατέρας είτε περιμένεις καρτερικά στη σειρά σου.
1. Δεν πίστευα ποτέ που λες στα κλισέ. Αλλά έχω πέσει σχεδόν σε όλα μέσα. Π.χ. πριν γεννηθεί η Δέσποινα -η κόρη μου- αισθανόμουν περίεργα με τους ανθρώπους που έχουν στο κινητό τους wallpaper τα παιδιά τους. Ή τον εαυτό τους. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Μάντεψε τι έβαλα για wallpaper στο κινητό μου μια ημέρα αφού είχε γεννηθεί η Δέσποινα. Ναι, αυτή έβαλα. Θέλεις και αλλά κλισέ; Οικογενειακό αυτοκίνητο. Check. Dad body. Check. Zωή με πρόγραμμα γύρω από το παιδί. Check. Ratings για παιδότοπο check. Έλλειψη ύπνου. Check.
2. Από τον Αύγουστο του 2016, ο καλός ύπνος είναι κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο. Έχει χαθεί για πάντα. Επίσης, πιστεύω ότι τα παιδιά που κοιμούνται 8 ώρες σερί από 0 έτους είναι ένας αστικός μύθος. Η Δέσποινα δεν κοιμάται πολύ. Έχουμε δοκιμάσει τα πάντα με την μητέρα της - δεν πιάνει τίποτα. Λες και έχει ένα εσωτερικό ξυπνητήρι μέσα της. Ξυπνάει από το άγριο χάραμα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Και εκεί που είσαι σε μία φάση: «Δεν γίνεται ρε φίλε αυτό» έρχεται δίπλα σου σε κοιτάει σε χαϊδεύει στο μάγουλο και σου λέει «ξύπνα μπαμπάκα βήκε ηλιοζ». Ε, ξυπνάς.
3. Κλαίω πάρα πάρα πάρα πολύ ευκολά πια. Κλαίω στα Χριστουγεννιάτικες ταινίες, στα κινούμενα σχέδια, στα videακια του Facebook και Instagram με παιδάκια. Πολύ κλάμα. Είναι περίεργο πως δεν έχω γίνει ρεζίλι στη δουλειά. Μπορεί να είναι από την έλλειψη ύπνου. Μπορεί και όχι. Προχωράμε.
4. Η Δέσποινα με έχει κάνει να θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Κλισέ, ε; Ωραία. Καλύτερος με μικρά πράγματα. Να ακούω. Να μην βρίζω. Να είμαι πιο ήρεμος. Να βλέπω το καλό πρώτα και όχι αντίθετα. Να μην είμαι συνεχώς στο κινητό μου. Βασικά, να κλείνω το κινητό μου. Να είμαι εκεί στη επόμενη μεγάλη-μικρή στιγμή της.
5. Μισώ ότι δεν καταφέρνω να είμαι εκεί πάντα στην επομένη μεγάλη της στιγμή. Μια νέα λέξη ή έκφραση. Μια πιο καθαρή λέξη. Μια ζωγραφιά. Και είναι άδικη ρε φίλε η ζωή. Γιατί πήζουμε μέσα στη καθημερινότητα και στις βλακείες της επαγγελματικής ζωής και δεν χορταίνουμε αυτά που έχουν σημασία.
6. Και τίποτα άλλο δεν έχει σημασία εκτός από το παιδί σου. Ναι, συγνώμη, αλλά αυτό αξίζει ξεχωριστό εδάφιο. Τίποτα, μα τίποτε άλλο, δεν έχει σημασία από την στιγμή που γεννιέται το παιδί σου.
7. Με λέει μπαμπάκα. Και χαμογελάω όλη μέρα.
