Αν δεν είσαι σινεφίλ, δύσκολα θα μπορούσε να σου λέει κάτι το ξανθό του κεφάλι. Όταν τον πρωτοαντίκρισα στο Game of Thrones, η ατάκα που ξεστόμισα ήταν «Aυτός είναι ο μπόμπιρας από το Batman Begins». Συνολικά ο Jack Gleeson (σήμερα κλείνει τα 26) δεν έπρεπε να έπαιζε πάνω από 10 λεπτά στην ταινία. Άφησε μηδενική εντύπωση. Την εικόνα του πιτσιρικά που έκανε τον Batman είδωλο και που τον είδε να αποδίδει δικαιοσύνη.
Και τίποτα, μα τίποτα, δεν μας προετοίμαζε για τον ρόλο που θα αναλάμβανε στο Game of Thrones.
Είχα διαβάσει τα δύο πρώτα βιβλία πριν ξεκινήσω τη σειρά. Ήξερα τι εστί Joffrey Baratheon αλλά μέσα στην αναμπουμπούλα των γεγονότων του πρώτου επεισοδίου, δεν κατάφερα να δω τον τύραννο πίσω από τον Jack που ερχόταν στο Iron Throne. Για την ακρίβεια, πιστεύω ότι κανείς δεν κατάφερε να τον δει. Kαι η αλήθεια είναι ότι μέχρι τα 2 τελευταία επεισόδια της 1ης σεζόν, η άγρια και σατανική φύση του Joffrey, κατάφερε να μείνει στην άκρη σαν καλοκρυμμένο μυστικό. Σαν καταιγίδα που περίμενε την κατάλληλη στιγμή να ξεσπάσει.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Γιατί τα γεγονότα πήραν το δρόμο τους και μας έδειξαν την πραγματική απειλή που ονομάστηκε Joffrey the Illborn.
Ο Joffrey είναι κάτι παραπάνω από ένας επικίνδυνος βασιλιάς. Εκπροσωπεί όλα όσα θα έβλεπε κανείς στους -κατεξοχήν- βασιλιάδες του Μεσαίωνα. Γι’ αυτό και δένει άρτια με τη σειρά. Στην αρχή πιστεύεις ότι η μοναδική του επιθυμία είναι να γίνει βασιλιάς. Να διασφαλίσει την γραμμή της εξουσίας του και των απογόνων του. Να κόψει τα κεφάλι σε προδότες και αμφισβητίες και, αφού ξεφορτωθεί με τον πιο αιματηρό τρόπο όσα τον απειλούν, να επιστρέψει στην διακυβέρνηση και την ομαλή λειτουργεία των Επτά Βασιλείων.
Αλλά δεν είναι έτσι.
Κάθε σκηνή του Gleeson ως Joffrey, είναι ένα κουβάρι γεμάτο σάπιες επιθυμίες. Γιατί σύντομα διαπιστώνεις τον σαδισμό που κρύβεται μέσα του. Ο Joffrey δεν είναι απλά ένας άνθρωπος που του αρέσει να προκαλεί πόνο. Ο πόνος είναι η μόνη γλώσσα επικοινωνίας που καταλαβαίνει. Και παρότι θες να βάλεις την λογική σου να δουλέψει λέγοντας ότι είναι ξεκάθαρα άλλη μία «παρενέργεια» της αιμομιξίας, το αποτέλεσμα παραμένει. Ο βασιλιάς Joffrey ήταν μία πυρκαγιά που κανείς δεν κατάφερε να κοιτάξει κατάματα και που χρειάστηκε ύπουλος τρόπος για να τον σταματήσει. Ήταν ο άνθρωπος στο άκουσμα του οποίου έτρεμαν όλοι.
«Χρησιμοποίησα πολλά στοιχεία του Joaquin Phoenix από τον Μονομάχο. Θα μπορούσα να πω ότι μετά τον Jack Nicholson στο Shining, ήταν ο χαρακτήρας που με βοήθησε περισσότερο», είχε δηλώσει σε συνέντευξη του ο νεαρός ηθοποιός που ήταν μόλις 17 χρονών όταν ανέλαβε τον ρόλο. «Από ένα σημείο και μετά απλά αισθάνεσαι ντροπή για τον χαρακτήρα. Αλλά η δουλειά έπρεπε να γίνει».
Όλα αυτά από έναν Ιρλανδό πιτσιρικά ο οποίος ασχολείται ενεργά με τις φιλανθρωπίες και που τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία την λογοτεχνία. Με φίλους του είχε ιδρύσει το Collapsing Horse Theater Company, μία ανεξάρτητη θεατρική ομάδα που πραγματοποιεί παραστάσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο και παρουσιάζει από Σαιξπηρικά έργα μέχρι κουκλοθέατρα.
Όταν ο χαρακτήρας του πέθανε, αποφάσισε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη θεολογία και την φιλοσοφία (σ.σ.: ναι καλά διαβάζεις) και να εγκαταλείψει οριστικά την υποκριτική. «Απλά δεν υπάρχει πλέον αυτή η σπίθα που υπήρχε όταν ξεκινούσα. Δεν ξέρω γιατί. Αλλά όταν είσαι 23 συνειδητοποιείς πως είσαι ανοιχτός σε αλλαγές στη ζωή σου. Αγαπώ την υποκριτική αλλά δεν με βλέπω να ασχολούμαι με κάτι άλλο τόσο μεγάλο σύντομα».
Η αλήθεια ωστόσο, είναι πως ο χαρακτήρας του Gleeson θα μείνει για πάντα στην ιστορία της μικρής οθόνης. Γιατί κατάφερε να κάνει αυτό που οφείλει να παραδίδει στο κοινό κάθε κακός χαρακτήρας: να σε κάνει να τον μισήσεις θανάσιμα. Γιατί σε έκανε να ευχηθείς να πεθάνει αργά και βασανιστικά. Σε έκανε να τον βρίσεις, να τον καταραστείς, να χάσεις την ψυχραιμία σου και την υπομονή σου. Και όλα αυτά από έναν άνθρωπο που ήρθε τόσο κόντρα με την αληθινή του φύση, που τα συγχαρητήρια που του αξίζουν είναι πράγματι λίγα.
Έναν τόσο νεαρό ηθοποιό που έδειξε την ωριμότητα ενός φτασμένου επαγγελματία και που συνειδητοποίησε πόσο κομβικός είναι ο ρόλος του για την εξέλιξη της ιστορίας που έφτασε τις 8 σεζόν. Ένας χαρακτήρας που αξίζει να τον ξαναδείς στο μέλλον.
Hail King Joffrey!
