Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας Καναδός, ένας Έλληνας και ένας ταχυδακτυλουργός σε ένα event της Στοκχόλμης. Μοιάζει με ανέκδοτο, ωστόσο μην περιμένεις κάνα έξυπνο αστείο, ή guest εμφάνιση κάποιου Πόντιου –μετά συγχωρήσεως- στο φινάλε της ιστορίας. Για να μην αναρωτιέσαι, ο Έλληνας είμαι εγώ και ο Καναδός είναι ο κύριος που ποζάρει στην κεντρική φωτογραφία.
Το όνομά του, Alexander Ludwig. Γνωστός σε όλους για τον ρόλο του Cato στο «Hunger Games» και κυρίως για εκείνον του Björn Ironside στη σειρά «Vikings». Ο γιος του Ragnar Lothbrok.
Και το στόρι πάει κάπως έτσι
Η νύχτα της 9ης ημέρας του Μάη με βρήκε μακριά από την Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Σουηδία και τη Στοκχόλμη για ένα event. Σε ένα μέρος που θύμιζε ανάκτορο, πολύ κόσμο, μίνι συναυλίες και δραστηριότητες, κοκτέιλ και πάνω από όλα κοσμικές παρουσίες. Παρά την απολαυστική βραδιά η κούραση μετά από μια μέρα γεμάτη «τρέξιμο» είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της. Στα μάτια των κοριτσιών της παρέας (Πέννυ και Γεωργίας) έβλεπα να αναγράφεται ένα «είμαστε κομμάτια» και συνειδητοποιούσα πως οι στιγμές μου στο event δεν θα ήταν πολλές ακόμα. Κάπου εκεί λοιπόν, την ώρα που παρατηρούσα τον κόσμο σκεπτόμενος «για φαντάσου να έρθει κάνας Ιμπραΐμοβιτς ή οποιοσδήποτε άλλος celebrity» ήταν που τον είδα.
Μπροστά στα μάτια μου περνούσε ο Björn Ironside από τη σειρά «Vikings», ο νέος μου αγαπημένος μετά τον Ragnar Lothbrok –είμαι και φαν του σίριαλ ο άτιμος- και μπορώ να πω ότι ήθελα να ουρλιάξω σαν οπαδός ομάδας που πανηγυρίζει το γκολ στο 90’. Έμοιαζε τεράστιος, όπως στη σειρά άλλωστε με ένα μπράτσο δυο φορές το μπούτι μου, με τη μόνη διαφορά ότι εδώ ήταν χαμογελαστός και καθόλου άγριος όπως τον έχουμε συνηθίσει. Τρέχω λοιπόν από πίσω του μπας και βγάλω μια φωτογραφία, ωστόσο με το νορμάλ μαλλί –έχει μακριά μοϊκάνα ή skinhead στην ΤV- και το συμπαθητικό χαμόγελο αρχίζω να έχω μια υπόνοια ότι μπορεί και να μην είναι αυτός.Επόμενη κίνηση, μπαίνω Google και αρχίζω την αναζήτηση προκειμένου να γλιτώσω το ρεζίλι:
«Bjorn Ironside Vikings» γράφω και μου βγάζει το όνομά του «Alexander Ludwig» και φωτογραφίες από τη σειρά. Πού να καταλάβω όμως αν είναι όντως αυτός. Τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα αν μου έβγαζε πως ήταν Σουηδός (στη Στοκχόλμη είμαστε άλλωστε) ωστόσο αυτό το «Canadian actor» με ξένιζε. Τι να κάνω όμως. Τον έχω σε απόσταση λίγων μέτρων.
Με τις παροτρύνσεις της Γεωργίας τελικά το παίρνω απόφαση και κατευθύνομαι προς το μέρος του. Ξαφνικά τα 5 μέτρα απόστασης μειώνονται δραματικά, τα δευτερόλεπτα όμως μοιάζουν με αιώνες και το χέρι μου που βγαίνει δειλά-δειλά από την τσέπη για να ακουμπήσει τον ώμο του ταξιδεύει πιο αργά και από instant replay. Και εκεί που απέχω μόλις 3 εκατοστά να τον «χτυπήσω», συμβαίνει το μοιραίο.
«Γεια σας είμαι ο Mentalist της βραδιάς»…
..ακούγεται μια φωνή από το υπερπέραν και σύντομα μια περίεργη φιγούρα κάνει την εμφάνισή της στη σκηνή, που παρεμπιπτόντως δεν είχα ιδέα ότι υπήρχε στην αίθουσα. Ένας τύπος με ανοιχτόχρωμο κοστούμι και ξανθό προς άσπρο μαλλί ξεπροβάλει από το πουθενά και αρχίζει να μας υπόσχεται ένα συναρπαστικό σόου. Ο ψηλός δείχνει να ιντριγκάρεται και φεύγει από μπροστά μου πηγαίνοντας προς το μέρος του. Πήγα να τρελαθώ. Τον είχα δίπλα μου και από το πουθενά ήρθε αυτός ο ντεμέκ Uri Geller για να τον εξαφανίσει.
Η απογοήτευσή μου; Τεράστια. Έπρεπε εναγωνίως να μάθω αλλά πλέον δεν μπορούσα να τον πλησιάσω. Πάνω όμως στην απελπισία ότι δεν θα μάθω ποτέ αν έχασα την ευκαιρία για φωτογραφία με τον Bjorn Ironside, ο mentalist εξαπολύει τις μαγικές λέξεις:
«Θα διαλέξω πέντε εθελοντές για το μεγάλο μου κόλπο». Πρώτα διαλέγει τον ψηλό (τυχαίο;), ύστερα τρεις κοπέλες και στο νο.5 ο κλήρος πέφτει… σε μένα. Μάλιστα, τελευταίος και όχι καταϊδρωμένος ο «Uri» μου λέει να ανέβω στη σκηνή και με ετοιμάζει για το κόλπο του. Με το που ανεβαίνουμε περνά από μπροστά μας με ένα σακουλάκι σαν αυτό του Scrabble και μας λέει να διαλέξουμε τυχαία από μία μπαλίτσα ο καθένας, χωρίς να αποκαλύψουμε το χρώμα της. Και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα μας ρωτάει τα ονόματά μας και από πού καταγόμαστε.
Δεν δίνω σε τίποτα άλλο σημασία, εκτός από τις εννιά λέξεις που θέλω να ακούσω: «My name is Alex and I am from Canada». Ταυτοποίηση στοιχείων μέσω… Λαμίας, εξετελέσθη. Ο Bjorn Ironside είναι δίπλα μου.
Το κόλπο δεν τραβάει πολύ τελικά, καθώς ο «Uri των φτωχών» αρχίζει να μαντεύει τάχα μου ποιος έχει τη χρωματιστή μπάλα η οποία τελικώς είναι στα χέρια του Ludwig. Την ώρα που το κοινό παραληρεί, γέρνω πλάι του και του λέω «Ο Ragnar θα ήταν πολύ περήφανος» και εκείνος αρχίζει να χαμογελά.
«Ένας βασιλιάς πάντα κερδίζει» -σ.σ. στη σειρά έχει γίνει βασιλιάς πλέον- και μου δίνει το χέρι του. Φαίνεται πολύ χαρούμενος που κάποιος μέσα στην αίθουσα τον ρώτησε για τη σειρά.
Και κάπως έτσι πιάσαμε την κουβέντα
Δίχως καμία διάθεση να μου το παίξει σταρ, δείχνει ανοιχτός να μου μιλήσει για οτιδήποτε του ζητήσω ενώ με ρωτάει και μένα πράγματα. Τόση ώρα όμως αδυνατώ να συλλάβω το πόσο προσιτός και ευχάριστος τύπος είναι ο θηριώδης Bjorn. Ναι, αυτός που σε ό,τι επεισόδιο ή ταινία τον έχω δει είναι συνήθως με το βλέμμα καρφωμένο πάνω στον εχθρό, έτοιμος να σε κατασπαράξει σαν αιμοβόρο θηρίο.
«Αυτή τη στιγμή κάνω λίγες διακοπές με την παρέα μου από την Ευρώπη και ήρθα για να τους δω», μου είπε και μου τους έφερε να τους γνωρίσω. Ένας εξ αυτών είχε πρόσκληση και κάπως έτσι βρέθηκε εδώ μαζί μας.
Από την στιγμή που τον είχα δίπλα βέβαια δεν μπορούσα να μην ρωτήσω για το φινάλε των «Vikings». Αλλά πριν ρωτήσω οτιδήποτε, σαν να διάβασε τη σκέψη μου, μου λέει:
«Αν θες να μάθεις για τη σειρά, κάνε λίγο υπομονή. Σύντομα θα δεις τον τελευταίο κύκλο».
Αυτό που δεν είχα ιδέα ωστόσο ήταν σε ποια διάσημη ταινία θα τον δούμε σύντομα…
«Θα κάτσω δυο μέρες ακόμα Ευρώπη και μετά γυρνάω γιατί έχω τα γυρίσματα των ‘Bad Boys for Life’».
Δεν τον ρωτάω παραπάνω πράγματα για το φιλμ, θα το δω σύντομα στους κινηματογράφους. Αλλά τον αποχαιρετώ λέγοντας του:
«Πώς είναι να έχεις μητέρα (στη σειρά) την Lagertha (σ.σ. η Katheryn Winnick για όποιον δεν γνωρίζει είναι πραγματική οπτασία)»;
«Πώς νομίζεις ότι βγήκε ένας τόσο ωραίο βασιλιάς;» μου λέει και χαμογελάει για μία ακόμη φορά.
Ύστερα από αυτό, ένα «really pleased to meet you man» συνοδευόμενο από ένα εγκάρδιο high five, οι δρόμοι μας χώρισαν. Μπορεί να τα είπαμε για λίγο αλλά έστω και έτσι, ήταν πολύ ευχάριστο που τον γνώρισα. Όχι τόσο επειδή θα έχω να λέω ότι ήμουν παρέα με τον Bjorn Ironside, αλλά κυρίως γιατί γνώρισα ένα πολύ κουλ άτομο. Η τρανή απόδειξη πως πολλοί τύποι της παγκόσμιας showbiz, κυρίως νεαροί που εύκολα καβαλάνε το καλάμι, μπορεί να είναι εξίσου φιλικοί και ανοιχτοί με όλο τον κόσμο.
Μακάρι να έρθουν και χαμογελαστοί ρόλοι για τον Alexander Ludwig, είναι βέβαιο ότι θα τα πάει και εκεί περίφημα.
