Στον νέο Κ.Ο.Κ θα πρέπει να θεσπιστεί ένας νέος νόμος, ο οποίος μετά το πέρας του ενός έτους, όπου υποχρεώσαι να έχεις το «Ν» στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου σου, θα σε αναγκάζει να τοποθετείς και ένα μεγάλο «Μ», κατά συνθήκη και προτίμηση. Όποτε δηλαδή σε πιάνει η μαλακία, να βάζεις το «Μ» στο παρμπρίζ και να προειδοποιείς τους υπόλοιπους, ώστε να προσέχουν ή απλά να κάνουν στην άκρη.
Σόρι για τον επιθετικό πρόλογο, αλλά μεταξύ μας είμαστε. Όλοι, μα όλοι έχουμε υπάρξει μαλάκες στην οδήγηση. Και συνεχίζουμε να υπάρχουμε συχνά-πυκνά. Και πάντα θα υπάρχουμε, όσο υπάρχει η γονιμοποίηση και αυτό το «Μ» θα μεταφέρεται με τα σπερματοζωάρια και θα δεσπόζει σε κάθε αντρικό DNA.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αποδείξεις ότι μπορείς να γίνεις κι εσύ μαλάκας και να αποδείξεις ότι μπορείς να γίνεις πιο πολύ μαλάκας από τον μαλάκα δίπλα σου. Ας δούμε μερικούς από τους αμέτρητους:
1. Ας ξεσπάσω στην κόρνα μου
Αν ήμασταν ανύπαντρες γυναίκες θα έδινα ένα ελαφρυντικό σε όσους από εμάς έμειναν με το απωθημένο του τελετουργικού και της παράδοσης, οπότε μερικές φορές μας βγαίνει αυτό πάνω στην κόρνα. Η οποία κόρνα μοιάζει περισσότερο με ένα μέσο εκτόνωσης: Φυσικά και θα κορνάρω! Πώς αλλιώς θα ξεσπάσω; Θα κορνάρω με τέτοια μανία όπου θα κουφάνω τους πάντες, θα σπάσω το τιμόνι και θα κάψω την κόρνα μου. Αφού οι μπροστά έχουν κολλήσει και δεν προχωράνε, τι να κάνω; Θα κορνάρω, ώστε ο μπροστά μου να πηδήξει πάνω από τον επόμενο και ο επόμενος πάνω από τον μεθεπόμενο. Δεν με νοιάζει πώς θα το κάνουν, εγώ θα κορνάρω! Ούτε το μποτιλιάρισμα με νοιάζει, ούτε το χαλασμένο φανάρι, ούτε το ασθενοφόρο που βλέπω στο βάθος και εξηγεί μία αλήθεια που δεν μπορώ να δεχτώ! Εγώ έχω αργήσει, όχι εσείς!
Πολλές φορές βέβαια, η κόρνα λειτουργεί και ως υποκατάστατο του φρένου. Απέχω 300 μέτρα από τον αυθάδη πεζό που περνά τον δρόμο χωρίς να με ρωτήσει, οπότε αρχίζω και κορνάρω για να τον προειδοποιήσω ότι το Peugeot προηγείται! Κι όσο πλησιάζω και δεν κάνει στην άκρη, τόσο κορνάρω! Φρένο δεν υπάρχει! Μόνο κόρνα! Το πολύ-πολύ να τον πατήσω.
2. Η αριστερή λωρίδα είναι για την ταχύτητα. Του φωτός.
Οδηγείς αμέριμνος στην Αθηνών-Λαμίας, πας την εκδρομούλα σου, έχεις πιάσει αριστερή λωρίδα αφού θες να το πατήσεις και λίγο, έχεις φτάσει τα 120, ακούς τη μουσικούλα σου και ξαφνικά βλέπεις από τον καθρέφτη σου ένα φως να σε τυφλώνει στα μάτια. Προς στιγμήν νομίζεις ότι πρόκειται για θαύμα, για τη Δευτέρα Παρουσία, για το Άγιο Πνεύμα που άνοιξε τους ουρανούς, για το Άγιο Φως, μέρες που 'ναι. Τελικά, είναι ο άγιος μαλάκας και το άγιο φως την μεγάλης σκάλας του μαλάκα που απαιτεί να κάνεις στην άκρη γιατί θέλει να τρέξει με ταχύτητα του φωτός. Για τον μαλάκα, ο πραγματικός μαλάκας είσαι εσύ που έχεις πιάσει αριστερή λωρίδα, η οποία λωρίδα βέβαια είναι ταχείας κυκλοφορίας, αλλά ποτέ στο προβλεπόμενο όριο ταχύτητας που αναγράφεται στην ταμπέλα της εθνικής οδού, αλλά στην ταμπέλα που είχε δει ο μαλάκας την Κυριακή στο Μόντε Κάρλο. Η συγκεκριμένη λωρίδα δεν είναι για αυτούς που θέλουν να τρέξουν κοντά στο όριο. Είναι για αυτούς που θέλουν να τρέξουν. Να τρέξουν και να ξεκαυλώσουν. Σου ανάβει τα φώτα, σου κορνάρει, κολλάει πίσω σου σε απόσταση τρίχας και απαιτεί να κάνεις στην άκρη και μάλιστα αμέσως, για να μη χρειαστεί να κατεβάσεις ταχύτητα και του χαλάσεις την κούρσα. Εσύ ο καημένος έχεις τρομοκρατηθεί, δεν προλαβαίνεις να κάνεις στην άκρη, οπότε σε προσπερνά σου κάνει την γνωστή αντρική παλινδρομική κίνηση του χεριού και μετά από ένα δευτερόλεπτο έχει χαθεί στον ορίζοντα, προσπαθώντας να προλάβει τον Φέτελ στα «Σείριος».
3. Αυτό-ΚΙΝΗΤΟ
Υπάρχει πολύς κόσμος που πιστεύει ότι επειδή το αυτοκίνητο είναι παράγωγο του κινητού πρέπει πάντα να το κρατάμε στο χέρι όταν οδηγούμε. Υπάρχει επίσης κόσμος που κουβαλά ακόμα αυτό το «κοίτα μαμά, χωρίς χέρια!» του ποδηλάτου, οπότε μπορεί κάλλιστα να έχει στο ένα χέρι το κινητό και στο άλλο μία το τσιγάρο, μία το φρέντο καπουτσίνο. Πολλές φορές μπερδεύεται μάλιστα, του πέφτει κάτω το ένα, σκύβει να το πιάσει, αλλά ευτυχώς είναι ευθεία οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αχρείαστο. Κάτσε να βρω λίγο το emoticon με τη φατσούλα γιατί πρέπει τώρα να της απαντήσω, στην Κηφισίας. Αν περιμένει μπορεί και να τη χάσω. Δεν πειράζει που άναψε πράσινο, που μου κορνάρουν οι πίσω και που το φανάρι έγινε πάλι κόκκινο. Πώς κάνουν έτσι οι κομπλεξικοί; Καλά τι φωνάζετε κύριε, δεν βλέπετε ότι μιλάω; Γκόμενα δεν έχετε δηλαδής;
4. Έχει κίνηση, θα κάνω δεξιά να γλιτώσω δύο αμάξια
Όταν έχεις κολλήσει στην κίνηση, πρέπει οπωσδήποτε να βγεις νικητής από τους άλλους τους λουζεράδες που κάθονται και περιμένουν. Γι’ αυτό θα δώσεις τον αγώνα τον καλό για να μπεις σφήνα στην δίπλα λωρίδα όπου βλέπεις ότι τα αυτοκίνητα δεν κινούνται με 10 χλμ.. Κινούνται με 11. Και υπάρχει ένα κενό 5 μέτρων, στο οποίο πρέπει οπωσδήποτε να μπεις γιατί θα σου φτιάξει την ψυχολογία. Πασχίζεις να μπεις δεξιά, τρως μερικά μπινελίκια κάνεις κι ένα «άει παράτα με» με το χέρι και τελικά μπαίνεις, νιώθοντας ανακούφιση που είσαι στη λωρίδα όπου κάτι κινείται. Πας-πας σημειωτόν και λίγο μετά βλέπεις δίπλα σου αυτόν που πριν από λίγο ήταν ακριβώς μπροστά σου στη λωρίδα από την οποία μόχθησες να δραπετεύσεις. Άβυσσος.
5. Θα παρκάρω όπου γουστάρω
Υπάρχουν στιγμές που μας πιάνει το αναρχοαυτόνομο της κοινοκτημοσύνης. Μου ανήκουν τα πάντα. Γι’ αυτό θα παρκάρω όπου βρω κι όπου γουστάρω. Ποια μπάρα αναπήρων και μπάρα δημητριακών; Ποια κίτρινη γραμμή των τρόλεϊ; Ποια διάβαση πεζών; Θα πω ότι δεν την είδα, αφού το άσπρο έχει ξεβάψει. Ποιο διπλοπαρκάρισμα μου λες τώρα, για ένα λεπτό πετάγομαι να πάρω τσιγάρα, σιγά τι θα πάθει να περιμένει; Το πολύ-πολύ να φάω κλήση, να κλαυτώ στον αστυνομικό με την μαγκιά μου ή να τη σβήσω με τα βύσματά μου. Λύσεις υπάρχουν. Δεν υπάρχει «δεν μπορώ», υπάρχει «δεν θέλω».
