Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν μεγάλος πολιτικός. Αυτό πια δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Δεν θέλω να γράψω μία ακόμη ανάλυση για την πολιτική του διαδρομή. Υπάρχουν άλλοι σαφώς πιο ενημερωμένοι και ειδικοί να το κάνουν. Πολλές φορές άλλωστε σε αυτό που κάνεις δεν παίζει ρόλο μόνο η δική σου ικανότητα αλλά και ο αντίπαλος. Και ο Μητσοτάκης είχε την τύχη ή την ατυχία να έχει απέναντι του, έναν εξίσου μεγάλο πολιτικό: Τον Ανδρέα Παπανδρέου. Οι δυο τους έπαιξαν απέναντι και όρισαν τις τύχες της Ελλάδας για πάρα πολλά χρόνια. Και πρέπει να τους ευχαριστούμε αιωνίως διότι δεν επέτρεψαν το αιματοκύλισμα των Ελλήνων, σε εποχές όχι απλά έντονες αλλά ζόρικες. Τότε που οι ΠΑΣΟΚτζήδες με τους Νεοδημοκράτες πήγαιναν σε διαφορετικά καφενεία και χάλαγαν όχι απλά παρέες και γάμους αλλά τον κόσμο για τα κόμματα και τους αρχηγούς τους. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι τι θα μπορούσε να συμβεί αν ο Αντρέας κι ο «ψηλός» αποφάσιζαν να πουλήσουν νταηλίκι και… πεζοδρόμιο μέσα στη Βουλή! Ούτε καν να σκεφτώ…