Ο Εμιλιάνο Σάλα πήρε μεταγραφή από τη Ναντ στην Κάρντιφ. Ο Εμιλιάνο Σάλα επιβιβάστηκε πριν μερικές μέρες σε ένα μονοκινητήριο «Πάιπερ» για να πετάξει από τη Γαλλία προς την Ουαλία. Το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του και προχθές εντοπίστηκε σε βάθος 60 μέτρων το μοιραίο αεροσκάφος με ένα πτώμα μέσα.
Λίγο – πολύ γνωστή αυτή η πραγματικά τραγική ιστορία, για ένα νέο παιδί που ένιωσε να πετάει – κυριολεκτικά και μεταφορικά – στον ουρανό και βρέθηκε στο βυθό της θάλασσας στα 28 του. Με ένα σωρό κομμάτια να συνθέτουν το μοιραίο παζλ: ένας πιεστικός ατζέντης που επέμεινε να πάει ο Σάλα στο Κάρντιφ με ιδιωτικό αεροπλάνο «εδώ και τώρα» κι όχι μια μέρα μετά με την πτήση της γραμμής. Ένα – πιθανότατα – κακοσυντηρημένο αεροσκάφος, όπως το περιέγραψε ο ίδιος ο Σάλα σε μήνυμα που έστειλε σε φίλους του την ώρα της πτήσης. Κάκιστος καιρός. Ένας πεπειραμένος πιλότος που παραχώρησε τη θέση του σε έναν άπειρο πιλότο, που τον παρακάλεσε να πετάξει εκείνος διότι είχε ανάγκη τα χρήματα. Όλα στραβά κι ανάποδα. Όλα τα «μη» μαζεμένα. Και κάπως έτσι, ο Σάλα και ο πιλότος έχασαν τη ζωή τους στα παγωμένα νερά της Μάγχης.
Και έρχεται η συνέχεια της ιστορίας...
...το update, ενώ ακόμα οι Αρχές δεν έχουν αποκαλύψει το όνομα του ανθρώπου που βρέθηκε μέσα στο αεροπλάνο, 60 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας: η Ναντ, χωρίς να έχουν καν θάψει οι συγγενείς του Σάλα τον άνθρωπό τους, ρωτάει και πιέζει και ξαναρωτάει τι θα γίνει με τα χρήματα της μεταγραφής – ήταν να εισπράξουν αυτές τις μέρες την πρώτη δόση, ύψους 6 εκατομμυρίων… Για ένα παλικάρι που χάθηκε… Για μια μεταγραφή που έγινε, που έπεσαν οι υπογραφές αλλά για έναν άνθρωπο που έχασε τη ζωή του… Η λογική πραγματικά σταματά και το αίμα παγώνει: τόση σκατοψυχιά πια;
Καμία ντροπή, κανένας σεβασμός στο νεκρό, τη μνήμη του, την οικογένειά του. «Ναι, εντάξει, θλιβερό περιστατικό και ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει (κάποια στιγμή), αλλά τι θα γίνει με τα λεφτά μας;» Είχαμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουν οι ομάδες και οι μάνατζερ τους παίκτες σαν «προϊόντα», σαν «κομμάτια κρέας», σαν δολάρια ή ευρώ που απλά κλωτσάνε μια μπάλα και πάνε από δω κι από κει, σαν αντικείμενα που προσελκύουν χορηγούς και κόβουν εισιτήρια, αλλά είναι πραγματικά η πρώτη φορά που βλέπουμε κάποιους να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο σε έναν άνθρωπο που δεν ζει πια – ή τουλάχιστον είναι η πρώτη φορά που το μαθαίνουμε, καθώς μπορεί να είχε γίνει και παλιότερα αλλά δεν είχε γίνει γνωστό.
Βγήκε ο Πρόεδρος της Κάρντιφ, ο Μεχμέτ Νταρμάν και είπε: «Πρέπει να είμαστε ευαίσθητοι σε αυτό το θέμα, το μόνο που μπορώ να επιβεβαιώσω είναι ότι μας ζήτησαν (σσ. από τη Ναντ) την πρώτη δόση, 6 εκατομμυρίων. Είναι ακόμη νωρίς για να πω περισσότερα, πρέπει να δείξουμε σεβασμό στην οικογένειά του. Δεν θέλω να σχολιάσω την συμπεριφορά των ανθρώπων της Ναντ αλλά δεν έχουμε πει ποτέ ότι δεν θα τους πληρώσουμε». Η λέξη «ντροπή» είναι πολύ λίγη για να περιγράψει τη στάση της Ναντ. Η λέξη «ξεφτίλα» πραγματικά ωχριά μπροστά στην ξετσιπωσιά των Γάλλων. Και δεν έχει καμία σημασία αν χρωστάνε ή δεν χρωστάνε οι Γάλλοι, αν τα είχαν υπολογίσει αυτά τα χρήματα για να πληρώσουν την τάδε ή τη δείνα υποχρέωση, αν δεν τους βγαίνουν τα κουκιά ή τους τινάζει τον προϋπολογισμό στον αέρα η καθυστέρηση της πληρωμής – πάνω απ’ όλα (πρέπει να) υπάρχει η ανθρωπιά. Η αξιοπρέπεια. Ο σεβασμός στον ανθρώπινο πόνο, στην τραγωδία που βιώνει η οικογένεια των ανθρώπων που «φεύγουν».
Τι άλλο θα κάνουν αυτοί οι ελεεινοί τύποι της Ναντ;
Θα πάνε και θα ψάχνουν τα ρούχα του Σάλα στο νεκροτομείο, όταν βρεθεί το πτώμα, μπας και βρουν κανένα γεμάτο πορτοφόλι; Θα του βγάλουν τα χρυσά δόντια; Θα πουλήσουν τα όργανά του στη μαύρη αγορά; Θα τον ταριχεύσουν και θα τον βάλουν στο Μουσείο της ομάδας, να πηγαίνει ο κόσμος να τον βλέπει έναντι εισιτηρίου; Θα πουλήσουν τα κόκκαλά του μέσω e-bay; Τι θα σκαρφιστούν άραγε αυτοί οι ανεκδιήγητοι τυμβωρύχοι, αυτοί οι άνθρωποι χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, χωρίς ανθρώπινα συναισθήματα, αυτοί οι δούλοι του χρήματος, τα όρνια που πετάνε γύρω από το πτώμα μπας και τσιμπήσουν κανένα κομμάτι από τη σάρκα του; Θα σας τα δώσουν τα χρήματα ρε γελοίοι τύποι, μην ανησυχείτε. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να κλαίτε και πιο πειστικά στην κηδεία…
