Υπάρχουν τα ευχολόγια, τα «είθε να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο», τα «πιστεύω θα βελτιωθούμε» και τα αστρολογικά, για «κακό φεγγάρι» και ανάδρομο Ερμή. Υπάρχει το «κακό μάτι» και «η ατυχία». Υπάρχει ο «χρόνος, που δουλεύει υπέρ μας» και οι αθεράπευτα αισιόδοξοι που νιώθουν βαθιά στα κόκκαλά τους, πως όλα θα πάνε καλά. Υπάρχουν όλα τα παραπάνω όταν υπάρχει πρόβλημα, όταν μια ομάδα δεν ρολάρει, όταν τα πράγματα στο παρκέ είναι διαφορετικά απ’ ό,τι είναι στο πινακάκι, όταν η εικόνα του Νοέμβρη ή του Δεκέμβρη είναι τελείως διαφορετική απ’ αυτήν που υπήρχε το Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη. Στο σημείο αυτό, δεν υπάρχουν ευχολόγια – υπάρχει συνειδητοποίηση και παραδοχή του προβλήματος. Δεν υπάρχουν «είθε» - υπάρχουν πράξεις.
Ο Σον Κιλπάτρικ έρχεται ως «λύση», όπως ήρθε και ο Ρικ Πιτίνο. Όχι σαν θαυματοποιός, όχι σαν «Μάικλ Τζόρνταν» (κι ας φοράει το #23), όχι σαν «μόνος μου κι όλοι σας», αλλά σαν ένας παίκτης που έχει τα στοιχεία τα οποία ζητάει ο προπονητής του. Είναι 29 ετών, «μάχιμος» και όχι ξεχασμένος σε κάποια άκρη του πάγκου «παρακαλώντας» για μερικά λεπτά συμμετοχής, ένας μαχητής που πάλεψε χρόνια και μόχθησε για να βρει δουλειά στο ΝΒΑ, τον έφτιαξε το δρόμο του με τα ίδια του τα χέρια και δεν τον βρήκε στρωμένο με ροδοπέταλα. Έρχεται χωρίς πρότερη ευρωπαϊκή εμπειρία, σε μια άλλη ήπειρο, που παίζεται «αλλιώς» το μπάσκετ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έρχεται για μια «αρπαχτούλα», για «κωλοβάρεμα» και «διακοπές πολυτελείας», ούτε φυσικά για τα χρήματα – θα τα έβρισκε κάπου αυτά τα χρήματα, είτε σε ομάδα του ΝΒΑ, είτε στην Αναπτυξιακή Λίγκα, είτε στην Κίνα ή κάπου αλλού.
Έρχεται πρωτίστως διότι τον κάλεσε ο Ρικ Πιτίνο, για να ξεκινήσουμε από την κορυφή αυτού του «ραντεβού», άρα υπάρχει μια σιγουριά, μια εγγύηση πως θα παίζει, θα μάθει πράγματα – έστω και στα 29 του, θα βελτιωθεί, θα συνεργαστεί με έναν από τους κορυφαίους «Δασκάλους» του αθλήματος. Έρχεται σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα, με ιστορία και δάφνες, για την οποία με όποιον συμπατριώτη του κι αν μίλησε ή αν μιλήσει, άκουσε ή θα ακούσει καλά λόγια. Σε μια ομάδα με μπασκετική «τρέλα» από τη διοίκηση μέχρι τον τελευταίο οπαδό, με οικονομική συνέπεια, με λατρεία για το μπάσκετ, με γήπεδο, με 10.000 διαρκείας, με διάφορους Αμερικανούς και «αμερικανοθρεμένους».
Το αν έρχεται «για να φύγει το καλοκαίρι», όπως λένε κάποιοι γι’ αυτόν και τον Πιτίνο, δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως, είναι πως δεν πρέπει να μας «στραβώνει» ή να μας ενοχλεί να έχει κάποιος φιλοδοξίες να παίξει στο ΝΒΑ – αν ήθελε το καλοκαίρι να πάει στην Κίνα με ένα μυθικό συμβόλαιο μετά το πέρασμά του από την Ευρώπη και τον Παναθηναϊκό, τότε θα είχα κι εγώ τις επιφυλάξεις μου. Αλλά το να θέλει να πάει ο Κιλπάτρικ ή ο Πιτίνο ή και οι δυο το καλοκαίρι στο ΝΒΑ τι το κακό έχει; Καταρχάς για να το πετύχουν, σημαίνει ότι είναι έτοιμοι να δώσουν τα 101% των δυνάμεών τους, να πετύχουν πράγματα σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, να διακριθούν να ξεχωρίσουν, να τραβήξουν πάνω τους την προσοχή των Αμερικανών σκάουτ και των ΜΜΕ. Και αν γίνει αυτό, μόνο καλό μπορεί να είναι για τον Παναθηναϊκό, που θα προσπαθήσει να πάρει ό,τι καλύτερο και ό,τι περισσότερο μπορεί από τον παίκτη και τον προπονητή του, να «στύψει τα πορτοκάλια» και να πάρει και την τελευταία σταγόνα χυμού . Άσε που ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί αν γίνει μέχρι το καλοκαίρι, πόσο καλά μπορεί να περνάνε εδώ, πόσο μπορεί να έχουν δεθεί με την ομάδα και τον κόσμο, τι προτάσεις θα «ακούσουν» από το ΝΒΑ και αν θα τους ικανοποιούν και πώς θα είναι γενικά η κατάσταση ως τότε.
Ας μην προτρέχουμε λοιπόν, ας τον δούμε με το καλό στα πράσινα με το #23 στη φανέλα, για να δούμε τι μπορεί να κάνει και πόσα πράγματα μπορεί να αλλάξει στην εικόνα του Παναθηναϊκού. Ο Κιλπάτρικ, ο Πιτίνο και όποιος άλλος μπορεί να έρθει, αν έρθει, στη γραμμή των ψηλών, ώστε να μπορέσει η ομάδα να αλλάξει την εικόνα της προς το καλύτερο και να καλύψει το χαμένο έδαφος. Δεν είναι εύκολο μεσούσης της σεζόν να βρεις 1-2 παίκτες που θα σε βοηθήσουν να «αλλάξεις πίστα» αλλά έχει ξαναγίνει στο παρελθόν και με πολύ μεγάλη επιτυχία όπως θυμόμαστε, τότε που ο Έι Σι Λο και ο Ντόρσεϊ «μεταμόρφωσαν» τον Ολυμπιακό προς το καλύτερο.
