Είσαι ο Κελαϊφί. Σου τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια και πραγματικά δεν ξέρεις τι να τα κάνεις – και στα σκουπίδια να θες να τα πετάξεις, έχουν γεμίσει οι κάδοι και παραπονιούνται οι υπάλληλοι του Δήμου. Έχεις Καβάνι. Έχεις Τιάγκο Σίλβα. Έχεις Μαρκίνιος. Έχεις Βεράτι. Έχεις Καβάνι. Έχεις Ντι Μαρία. Ξεπαραδιάζεσαι και παίρνεις Εμπαπέ. Ξεβρακώνεσαι και παίρνεις Νεϊμάρ, με διάφορους γελοίους όρους να μην συμμετέχει καν στο κομμάτι της προπόνησης που αφορά στην αμυντική τακτική και να μην του κάνουν τάκλιν οι συμπαίκτες του. Λες «εδώ είμαστε, ομαδάρα, παιχταράδες, θα τα σαρώσουμε όλα, ποια Ρεάλ και Μπαρτσελόνα ξερωγώ, μια από χόρτα τους έχουμε, ψάξτε το δεύτερο». Και ξεχνάς το παράθυρο ανοιχτό και το ελαφρύ αεράκι παίρνει τη φανέλα της Παρί και τη φτάνει στον ουρανό…
Θυμάστε την τελευταία σκηνή στο «Φόρεστ Γκαμπ»;
Με το φτερό που το παίρνει ο αέρας και η κάμερα το ακολουθεί στην πτήση του καθώς απομακρύνεται από τον Τομ Χανκς που κάθεται στο παγκάκι; Στη θέση του φτερού, θα μπορούσε να είναι η φανέλα της Παρί. Ζυγίζει λιγότερο από φτερό. Λιγότερο από πούπουλο. Έχει μικρότερο βάρος από ένα κομματάκι βαμβάκι. Εκεί που όλες οι εταιρείες αθλητικής ένδυσης, ψάχνουν τρόπους να κάνουν τις φανέλες των αθλητών πιο ελαφριές, πιο «αεράτες», να μην κουβαλάνε πάνω τους τον ίδρωτα των αθλητών, να τους επιτρέπουν να τρέχουν ανέμελα στο γήπεδο σαν χάσκι στην στέπα, η λύση είναι απλή: ας πάνε οι κατασκευαστές να ρωτήσουν την Παρί, που έχει το know – how. «Πώς τα καταφέρνετε ρε παιδιά και ζυγίζει η φανέλα σας 5 γραμμάρια ιδρωμένη;»
Κατέβηκε η παρί στο «Άνφιλντ» το βράδυ της Τρίτης. Με «τζουμ-ταρατατζούμ» και νέο προπονητή Τούχελ, τον «ναι αλλά δεν μου πήρατε αμυντικό χαφ». 1-0, 2-0, 2-1. Λες «ωραία, μείωσαν, θα δούμε παιχνίδι τώρα». Αμ, δε… Και κάνει η Παρί το 2-2 και λες «μάλιστα, τώρα που τους ξέρανε, θα βγει μπροστά με τους παιχταράδες και θα πάει να πάρει το ματς, διότι έτσι κάνουν οι ομαδάρες που θέλουν να ανέβουν στην κορυφή της Ευρώπης, περνάνε το μήνυμα από την πρώτη αγωνιστική ότι δεν μασάνε από έδρες και έχουν και την πιο ακριβή επιθετική τριάδα του πλανήτη και ποιος τους είδε και δεν τους φοβήθηκε». Μπααααα….
Ως άλλος Μπάμπης Τεννές, ο Τόμας Τούχελ διέταξε υποχώρηση
Όλοι πίσω, να πάρουμε το ποντουλάκι. Κι ας ήταν χώμα ο Σαλάχ. Κι ας κουράστηκε ο Στάριτζ. Κι ας ήταν εκτός κλίματος ο Μανέ. Μπήκε μέσα ο Σακίρι κι ο μονόφθαλμος ο Φιρμίνο κι εκτός από το μάτι, τους έκλεισε και το σπίτι. Δεν είδατε καλά αν νομίζετε ότι έβαλε το νικητήριο γκολ ντριπλάροντας τη μισή άμυνα των παριζιάνων και σουτάροντας στη δεξιά γωνία του Αρεολά – στην πραγματικότητα ο Φιρμίνο φύσηξε δυνατά, σαν το λύκο στο παραμύθι και όλη η άμυνα της Παρί σηκώθηκε στον αέρα σαν το γουρουνόσπιτο που ήταν φτιαγμένο από άχυρο. Δεν έχει τόσο δυνατά «πλεμόνια» ο Βραζιλιάνος, έχει τόσο ελαφριά φανέλα η Παρί. Τόσο απλά.
Τι θα κάνει ο Κελαϊφί από δω και πέρα; Θα ενσωματώσει στη φανέλα της ομάδας σιδερένιες μπάρες; Θα βάλει σκυρόδεμα; Θα υποχρεώσει τους παίκτες να φοράνε από μέσα γιλέκο με πεντόκιλα; Μπορεί πολύ απλά να τους πει να φοράνε μέσα από τη φανέλα της Παρί μια φανέλα της Λίβερπουλ ή της Ρεάλ ή της Γιουβέντους, αλλά πιθανότατα θα κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον: θα πάρει το καλάθι του και θα βγει για ψώνια. Παίκτες, προπονητές, τεχνικούς διευθυντές, σκάουτς, γενικούς αρχηγούς, μια – δυο χορηγίες από το Κατάρ θα παρακάμψουν κάθε νομικό θέμα και κάθε Financial Fair Play. Αλλά μόλις φυσήξει το πρώτο βοριαδάκι, η κατάληξη θα είναι η γνωστή και η φανέλα της Παρί θα ανέβει τόσο ψηλά, που θα χαθεί από τη ματιά…
