Μια που ο αρραβώνας και τελικά ο γάμος της «Μεγάλης Κυρίας» (ολογράφως: της μιλφάρας της Γιουβέντους) με το Πριγκηπόπουλο, έγινε επί ελληνικού εδάφους, συγκεκριμένα στην Καλαμάτα, δικαιούμαστε νομίζω να ντύσουμε ηχητικά τη γαμήλια δεξίωση με ελληνική μουσική. Αν λοιπόν ο τεράστιος Πασχάλης Τερζής τραγουδούσε στο «γάμο της χρονιάς» το «Φεύγοντας να πάρεις ό,τι θες», αυτά που θα έπαιρνε μαζί του ο Κριστιάνο Ρονάλντο, φεύγοντας από τη Μαδρίτη, θα ήταν τα εξής: 9 χρόνια. 438 αγώνες. 450 γκολ. 131 ασίστ. 4 Τσάμπιονς Λιγκ. Δυο πρωταθλήματα. Δυο κύπελλα Ισπανίας. Δυο ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ. Δυο ισπανικά Σούπερ Καπ. 3 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων. 4 Χρυσές Μπάλες. Κάτι Χρυσά Παπούτσια και Χρυσές Παντόφλες. Κι ένα Euro με την Εθνική Πορτογαλίας μέσα σε όλα. Δέος. Τρόμος. Θαυμασμός. Πράγματα αδιανόητα. Κατορθώματα που άλλοι θέλουν 9 ζωές για να τα φτάσουν, εκείνος τα έκανε σε 9 χρόνια.
Και στα 33 του, δεν έψαξε τη «σιγουριά» της επιστροφής στη Γιουνάιτεντ, ούτε την αρπαχτούλα της Κίνας ή την κοσμοπολίτικη ζωή των ΗΠΑ. Αναζήτησε καινούργια πρόκληση. Έβαλε μπροστά του νέο κίνητρο. Ανέβασε πιο ψηλά τον πήχη κι έβαλε σκοπό της ζωής του να τον περάσει. Ξανά και ξανά, όπως έκανε μια ζωή. Διότι μη γελιέστε, δεν πάει «Γιούβε» για τα 30 μύρια το χρόνο – αυτά θα τα έβρισκε άκοπα σε πολλές άλλες ομάδες, ακόμα και ευρωπαϊκές. Δεν πάει φυσικά για το «σκουντέτο» και το κύπελλο – αυτά η Γιουβέντους τα παίρνει από τον Αύγουστο. Πάει για την κούπα «με τα μεγάλα αυτιά», αυτή που κυνηγά η Γιουβέντους φανατικά τα τελευταία χρόνια και δεν της κάθεται. Αυτή που της στέρησε ο Κριστιάνο και η παρέα του τα τελευταία χρόνια που τον βρήκε μπροστά της. Αυτήν που έχει κατακτήσει ο Κριστιάνο 3 φορές στη σειρά, 4 σε 5 χρόνια και άλλη μια με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ.
Θα τα καταφέρει για μια ακόμα φορά;
Θα ξέρουμε σε λιγότερο από έναν χρόνο, αλλά όπως και να έχει είναι το πιο ενδιαφέρον στοίχημα και το πιο νόστιμο πρότζεκτ που θα μπορούσε να μας κληρώσει αυτό το καλοκαίρι: ο πιο «ασυμπάθηστος παιχταράς του κόσμου» στην πιο «ασυμπάθηστη βαριά φανέλα του κόσμου», είναι ένα κοκτέιλ που βγάζει γούστα. Κυρίως, αποδεικνύει ότι ο «τρυφερός Πορτογάλος», ο «κλαψιάρης», ο «μετροσέξουαλ», «η εγωπαθής Τιτίκα», έχει τελικά βαριά κοχόνες: πέτυχε στο Μάντσεστερ, (καρα)πέτυχε στη Μαδρίτη, πέτυχε στην Εθνική του κι αντί να κάτσει να απολαύσει την επιτυχία του, να θερίσει όσα έσπειρε τόσα χρόνια, να κολλήσει τα τελευταία ποδοσφαιρικά ένσημα χωρίς να του γίνεται πλέον ίχνος σοβαρής κριτικής, «τεντώνει» τον εαυτό του και το σώμα του, «ξεχειλώνει» το ταλέντο του και κυνηγάει για μια ακόμα φορά το Αδύνατον.
Αν τα καταφέρει και αυτή τη χρονιά, την επόμενη σεζόν ή την παραεπόμενη, αν πάρει ακόμα μια ομάδα από το χεράκι – μετά τη Γιουνάιτεντ, τη Ρεάλ και την Εθνική Πορτογαλίας – και την πάει στο ψηλότερο ευρωπαϊκό σκαλί, δεν θα έχει γράψει απλά Ιστορία – αυτήν την έχει γράψει ήδη με Χρυσά Bold γράμματα. Δεν θα είναι απλά ο αδιαμφισβήτητος G.O.A.T. (Greatest Of All Times) – για κάποιους είναι ήδη. Θα είναι αυτός που έκανε ρεκτιφιέ ξανά και ξανά στο «μοτέρ» και συνέχισε να καλπάζει στην άσφαλτο, αυτός που έκανε τρία format στο σκληρό δίσκο εγκαθιστώντας και «τρέχοντας» κάθε φορά τη νέα έκδοση, ο άνθρωπος που εφηύρε τον τρόπο να ανανεώνει τα κύτταρά του ξανά και ξανά και να διατηρείται νέος. Ένας «Μπέντζαμιν Μπάτον» του ποδοσφαίρου, που δίνει άλλο νόημα στο ποδόσφαιρο. Κι ας μην τον συμπαθείς. Κι ας σου γυρίζει τα άντερα. Κι ας πηγαίνει στην πιο «διαπλεκόμενη» ομάδα του κόσμου. Κι ας προτιμάς το Μέσι, το Νεϊμάρ, το Ζιντάν, τον Πελέ, τον Μαραντόνα, τον Κρόιφ. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, είτε σου αρέσει, είτε όχι, είναι ένας Ποδοσφαιρικός Μύθος που φιλοδοξεί να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο.
