«Αχάριστος ο Ιωάννης». «Τα λάθη του Παπαπέτρου». «Δεν φέρθηκε σωστά στην ομάδα που τον ανέδειξε». «Δεν έδειξε σεβασμό στους Αγγελόπουλους». «Αφού ήθελε να φύγει, γιατί έκανε ραντεβού με τους Προέδρους;» «Έλα μωρέ τώρα, ποιος Παπαπέτρου;» «Ας πάει στον βάζελο ο Φαπαπέτρου!» «Άσε μας τώρα με τον στάσιμο…»
Αυτά και άλλα χαριτωμένα διαβάσαμε ή θα διαβάσουμε τις επόμενες ώρες/ μέρες – άλλωστε ακόμα το μελάνι από τις υπογραφές δεν έχει προλάβει καν να στεγνώσει. Εδώ θα πει κάποιος ότι έκανε ο Αγραβάνης ποστάρισμα με Αλ Πατσίνο – Τόνι Μοντάνα και κεντρική ιδέα την προδοσία και την αχαριστία…. Ο Αγραβάνης… Ο Δημήτρης ο Αγραβάνης… Τα ύστερα του κόσμου….
Μάγκας ο Σπανούλης που πήγε κάποτε από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό, «προδότης» ο Παπαπέτρου. «Ψυχάρα» ο Μάντζαρης που πήρε πέρυσι την προσφορά του Παναθηναϊκού, την ακούμπησε στο τραπέζι των Αγγελόπουλων και εξασφάλισε ένα πολύ γενναιόδωρο συμβόλαιο, «αχάριστος» ο Παπαπέτρου, παρότι δεν μπήκε σε κανένα παιχνιδάκι πλειοδοσίας και δημοπρασίας – κι ας κλαίνε στο λιμάνι με τα χρήματα που έδωσαν στο Μάντζαρη, κι ας θέλουν να του κάνουν μείωση, μια που το καλύτερο φετινό του παιχνίδι, ήταν στο 3 on 3 του Πρίντεζη στη Σύρο… «Στάσιμος» ο Παπαπέτρου (τώρα που έφυγε φυσικά..), απέναντι στην αλματώδη εξέλιξη, πρόοδο και μετάλλαξη αυτών που παρέμειναν - δεν αποτυπώνεται στα νούμερά τους βέβαια, αλλά «στο μεγαλείο της ψυχής τους»!
Πήρε φωτιά το Κορδελιό, μόλις ο Παπαπέτρου αποφάσισε να μη συνεχίσει στον Ολυμπιακό και πριν ακόμα ανακοινωθεί από τον Παναθηναϊκό. Οι «παπαγάλοι» άρχισαν να παπαγαλίζουν αυτά που «έπρεπε να ειπωθούν», τα non-papers άρχισαν να πετάνε σε σχηματισμούς μάχης, τα τηλέφωνα πήραν φωτιά, ο επικοινωνιακός μηχανισμός ανέβασε στροφές. Η αποδόμηση ξεκίνησε «γλυκά» και «με τρόπο», αλλά ξεκίνησε.
Για ένα παιδί 24 ετών, που δεν έδωσε ποτέ κανένα δικαίωμα να το «κράξεις» - ούτε σε Ολυμπιακούς, ούτε σε Παναθηναϊκούς είχε δώσει δικαίωμα. Για έναν παίκτη που πήρε μια απόφαση βασισμένη στο ένστικτό του, σε επαγγελματικά κριτήρια, στις διαβεβαιώσεις που πήρε για το ρόλο που επιθυμεί να έχει. Για έναν επαγγελματία που έκανε πρώτα ραντεβού με τους ανθρώπους του Ολυμπιακού, ως όφειλε, για να ακούσει τι είχαν να του πουν. Μα είναι δυνατόν κάποιοι να απορούν ή να τον κατηγορούν ακόμα και γι’ αυτό; Δηλαδή δεν έπρεπε να μιλήσει μαζί τους; Δεν έπρεπε να ακούσει την προσφορά τους; Αν ας πούμε του έδιναν ένα εκατομμύριο το χρόνο, να μην συζητήσει;
Όχι κύριοι!
Στην Ελλάδα «απαγορεύεται» να είσαι επαγγελματίας και φυσικά «απαγορεύεται» να πηγαίνεις από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό ή από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό – ρωτήστε σχετικά το Σπανούλη, τον Περπέρογλου, τον Δημήτρη Παπανικολάου και άλλους διάφορους. «Ή σε μας, ή πουθενά» πάει το πράγμα. Όσο μένεις εκεί που θέλουν να είσαι, όλα είναι μια χαρά – κι αν δεν παίζεις καλά, μπορείς πάντα να φιλάς το έμβλημα της ομάδας, να πουλάς οπαδιλίκι, να βλέπεις κανένα ματς ανάμεσα στους οπαδούς αν είσαι εκτός αποστολής και όλα καλά. Μόνο μην τολμήσεις να πας στους απέναντι: μαύρο φίδι που σε έφαγε.
Το αν έκανε καλά ή άσχημα που έφυγε, θα δείξει. Το αν θα δικαιολογήσει τα χρήματα που πήρε ή όχι, επίσης. Το αν θα είναι «βασικούρα» ή θα μοιράζεται το χρόνο με τα άλλα «τριαροτεσσάρια» του Παναθηναϊκού, θα το βρει μέσα από την απόδοσή του και τα «θέλω» του Πασκουάλ. Το αν έμεινε στάσιμος ή εξελίχθηκε λιγότερο ή περισσότερο απ’ ό,τι περίμεναν κάποιοι, είναι μεγάλη κουβέντα: στον Ολυμπιακό έπαιζε άλλοτε «τριάρι» και άλλοτε «τεσσάρι», έκανε καλά και μέτρια παιχνίδια και μοιράστηκε χρόνο και ρόλους με τον Παπανικολάου.
Δεν είχε την εξέλιξη που κάποιοι περίμεναν αυτά τα πέντε χρόνια; Ίσως να είναι και έτσι αλλά τώρα θα φανεί αν αυτό ήταν δική του ευθύνη, αν δεν δούλεψε όσο έπρεπε, αν δεν εξελίχθηκε χρόνο με το χρόνο «ως όφειλε» ή αν ο τρόπος λειτουργίας του Ολυμπιακού, ο κόουτς Σφαιρόπουλος ή η δομή του ρόστερ δεν του επέτρεψαν να «ανθίσει». Το παρκέ άλλωστε, είναι αψευδής μάρτυρας: δεν μπορείς να κρυφτείς στη διάρκεια του αγώνα, ούτε στη διάρκεια της χρονιάς.
Και σας παρακαλώ πολύ, όχι άλλη ειρωνεία και πικρόχολα σχόλια για τη φωτογραφία που είναι με τον πατέρα του, σε παιδική ηλικία – ο Αργύρης έπαιξε 9 χρόνια στον Παναθηναϊκό, δεν είναι δα και κανένα κρατικό μυστικό. Δεν γίνεται να είναι μαγκιά η φωτό του πιτσιρικά Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου πίσω από τον Τσουκαλά και αντικείμενο χλεύης η φωτό του Ιωάννη Παπαπέτρου με τον μπαμπά του. Και δεν είναι και όλα άλλωστε «προϊόν μοντάζ», όπως η φωτογραφία του Βαγγέλη Μάντζαρη ανάμεσα στους οπαδούς του Παναθηναϊκού, το 2011 στη Βαρκελώνη…
