Λεωνίδας Μέσης. Γιατί όχι; Δεν κατάλαβα; Ο Ζέκας είναι καλύτερος;
Να το φέρουμε εδώ το παλικάρι, να του δώκουμε διαβατήριο, να τον πετάξουμε μέσα μαζί με τον Μήτρογλου, να βάλουμε και δίπλα του τον Σταφυλίδη να μη νιώθει αμήχανα, μήπως και καταφέρει να δει άσπρη μέρα. Σε εθνικό επίπεδο εννοώ, γιατί στο συλλογικό είναι χορτασμένος ο μπαγασάκος.
1-1 που λέτε στο χθεσινοβραδινό αγώνα η Εθνική Αργεντινής απέναντι στην ουραγό Βενεζουέλα και η «Albiceleste» βλέπει την -άλλοτε αυτονόητη- συμμετοχή στο Μουντιάλ να γίνεται κομμάτι δυσκολάκι, καθώς με μόλις δύο αγώνες να απομένουν στο πλαίσιο των προκριματικών της Λατινικής Αμερικής, η παρέα του Λίο βρίσκεται στην 5η θέση (το δρόμο για τη Ρωσία ακολουθούν αυτόματα οι πρώτοι 4).
Οι φωνές εκείνες που εδώ και καιρό διαμαρτύρονται ότι «μια τέτοια Εθνική δεν αξίζει σε έναν τέτοιο παίκτη», αυξάνονται όσο οι εμφανίσεις του Μέσι υπερβαίνουν κατά πολύ τον μέσο όρο των συμπαικτών του. Δεν είναι λίγοι εκείνοι, μάλιστα, που αναφέρουν ότι ο εξωπραγματικούλης επιθετικός οφείλει να παίζει για να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο ως ηγέτης της ομάδας από το να προσπαθεί να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του.
Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι δύο φάσεις από τον αγώνα με τη Βενεζουέλα μέσα από τις οποίες κέρασε ένα τρίκιλο δοχείο γεμάτο ψυχολογικά προβλήματα στους αντιπάλους του, είναι ενδεικτικές για το πού βρίσκεται η μύγα και πού το (χυμένο) γάλα.
Δες και ξαναδές στο 2:11 και στο 3:45.
