Ήταν γραφτό ο Αστέρας AKTOR να αποκτήσει έναν προπονητή-όνομα και λίγες μέρες αφού έπαιξε αρκετά του Ρόμπι Κιν, ο Κλοντ Μακελελέ είναι έτοιμος να αναλάβει head coach στους Αρκάδες. Ο σπουδαίος μέσος των Ρεάλ Μαδρίτης και Τσέλσι, ο τύπος που δίδαξε πώς μαζεύεται το κέντρο στο ποδόσφαιρο, θα αναλάβει τις τύχες της ομάδας της Τρίπολης μετά το παιχνίδι κόντρα στον Ατρόμητο την προσεχή αγωνιστική της Super League.
Θα καταφέρει όμως να ξεχωρίσει; Διότι άλλο να είσαι παίκτης και άλλο coach, ειδικά στην αλλοπρόσαλλη ελληνική λίγκα. Θα αντέξει στα πρώτα πυρά; Ο χρόνος θα δείξει.
Η λίστα προπονητών που το όνομά τους θα «φράκαρε» τις αρτηρίες του Ελ. Βενιζέλος αν έρχονταν με την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή δεν είναι και τόσο μεγάλη αλλά έχει αρκετές υπέροχες περιπτώσεις που θα τους θυμόμαστε για πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Κάποιοι τα κατάφεραν και εξελίχθηκαν, άλλοι απέτυχαν, ενώ κάποιοι συνεχίζουν ακόμα και σήμερα εδώ.
Έλληνες προπονητές που θα θέλαμε να δούμε σε κάποιο FIFA.
Όλεγκ Μπλαχίν
Ο κορυφαίος Ουκρανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών – ναι, περισσότερο και από τον Αντρέι Σεφτσένκο- όταν κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια αποφάσισε πως η Ελλάδα ήταν το καλύτερο μέρος για να κάνει το επόμενο ποδοσφαιρικό του βήμα. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι δεν πήρε κάποιο πρωτάθλημα, άφησε για τα καλά το στίγμα του στη χώρα μας, καθώς εργάστηκε Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ιωνικό. Το τσιγαράκι στον πάγκο και οι δηλώσεις με στόμφο ήταν τα μεγάλα του ατού. Ένας ευθύς και ειλικρινής χαρακτήρας δεν τηρεί ποτέ τους τύπους, ειδικά όταν λέγεται Όλεγκ Μπλαχίν.
Όταν έζησα από κοντά το ξύλο της Νεάπολης
Φέρεντς Πούσκας
Τέτοιο όνομα δεν είχε δει ποτέ η Ελλάδα μέχρι το 1970, ακόμα και από τη θέση του πάγκου. Ο Φέρεντς Πούσκας, ο «Καλπάζων Συνταγματάρχης», κορυφαίος όλων των εποχών στην Ουγγαρία και γενικότερα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ήρθε στην Ελλάδα για να αναλάβει τον Παναθηναϊκό και με το περίφημο «11 εμείς, 11 αυτοί», έκανε το αδιανόητο: οδήγησε την ομάδα στον τελικό του (τότε) Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Αγαπήθηκε όσο λίγοι στην ομάδα, κατέκτησε πρωταθλήματα, ενώ το ίδιο έκανε και με επιτυχία στον πάγκο της ΑΕΚ.
Εξωστρεφής, πρόσχαρος και φιλικός, γλεντζές, ταίριαζε στη νοοτροπία του κόσμου και μετέφερε αυτό το κάτι διαφορετικό που χρειαζόταν το ελληνικό ποδόσφαιρο για να ανέβει ένα επίπεδο.
Τζενάρο Γκατούζο
Ποιος δεν έτρεμε εκείνο το πίτμπουλ στο κέντρο της Μίλαν; Ο «Ρίνο» είχε νεύρα, αλλά και νοοτροπία νικητή, κάτι που έβγαινε συνεχώς στον αγωνιστικό χώρο. Πρόσφατα τον είδαμε στον πάγκο της Μαρσέιγ και πιο πριν σε εκείνον της αγαπημένης του Μίλαν, της Νάπολι, της Φιορεντίνα και της Βαλένθια, ενώ φέτος έχει αναλάβει την Χάιντουκ Σπλιτ. Καλό βιογραφικό θα πει κανείς.
Και πριν και μετά από σένα το χάος, μωρή Γκατούζο αρρώστεια!
Σίγουρα όμως κανείς δεν θα το πίστευε μετά από εκείνο το απίστευτο πέρασμα μισού έτους από τον ΟΦΗ, μια μικρή θητεία με πολλά πεπραγμένα. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το ότι έταξε την «βόμβα» Ντελ Πιέρο, σε βαθμό που οι Κρητικοί περίμεναν τον Μεγαλέξανδρο, για να τον δουν να υπογράφει στην Ινδία; Το γεγονός ότι έγινε προπονητής του ΟΦΗ, χωρίς να έχει αναφέρει στους κρητικούς ότι δεν κατείχε επαγγελματικό δίπλωμα; Τα νεύρα του; Το ξύλο με τον Σίσιτς; Και εννοείται την περίφημη εκείνη συνέντευξη τύπου: Μαλακίες.
Ιγκόρ Τούντορ
Ίσως να μην ήταν ο κορυφαίος αμυντικός του κόσμου, αλλά η τρομερή ομοιότητά του με τον Κιελίνι, η συνεχής παρουσία του στην αμυντική γραμμή της Γιουβέντους και το περιβόητο «ο Τούντορ γκοοοοολ… απίστευτο! Ο παίκτης που έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο, λυτρώνει τη Γιουβέντους» του Γιώργου Θαναηλάκη τον έκαναν πρώτη φίρμα στα μάτια μας. Και εννοείται πως όταν πήρε τη δουλειά στον πάγκο του ΠΑΟΚ, όλοι μας είχαμε μια ιδέα για το ποιος είναι. Τουλάχιστον ποδοσφαιρικά.
Προπονητικά ήταν το θέμα. Στην αρχή έδειξε ότι θα φέρει αποτελέσματα στα πρώτα χρόνια του Ιβάν Σαββίδη στον Δικέφαλο του Βορρά, μέχρι τελικά να φτάσει στο σημείο να τσακωθεί με τους πάντες στην Τούμπα. Από τον Μπερμπάτοφ, την ομάδα αλλά και όλη τη διοίκηση. Είναι η κλασική περίπτωση του τύπου που ήρθε για να ζεστάνει τον κόσμο, αλλά στο φινάλε έφυγε και ο κόσμος ο ίδιος πανηγύριζε.
Ζαϊρζίνιο
Αυτό μπορεί και να το έχετε ξεχάσει. Και όμως, ο τεράστιος ΖΑΪΡ Βεντούρα Φίλιο, ο θρύλος της Βραζιλίας στην εποχή του Πελέ, δεν φοβήθηκε «να πάρω το ρίσκο που λέγεται Καλαμάτα» όπως είχε δηλώσει στην παρουσίασή του από την ομάδα το 1997. Το «διαμάντι» της σελεσάο μπορεί να μην κατάφερε να μεταδώσει στοιχεία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου στην ομάδα, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι μια τόσο μεγάλη προσωπικότητα ήρθε στην Ελλάδα.
Για την ιστορία, η Καλαμάτα υποβιβάστηκε στο τέλος της σεζόν.
Ματίας Αλμέιδα
Κάποτε τον βλέπαμε να καταπίνει τα χιλιόμετρα στο κέντρο της Ίντερ, της Λάτσιο και της Εθνικής Αργεντινής, ήταν ο καλύτερος παίκτης για να πάρεις Free στο Championship Manager 2003-04, και εδώ και λίγα χρόνια τον βλέπουμε στον πάγκο της ΑΕΚ.
Ένα πρωτάθλημα και άλλο ένα χαμένο στο νήμα. Όχι και άσχημα για έναν τύπο που έχει βάλει στόχο να κατακτήσει τον ποδοσφαιρικό κόσμο.
