«Ένα Ολυμπιακό μετάλλιο, παραμένει πάντα ένα μετάλλιο. Το τι έρχεται μετά και κυρίως, τι έχει προηγηθεί για να κατακτηθεί είναι αυτό που μετράει» ήταν μερικά από τα λόγια που κρατήσαμε, ακούγοντας τις δηλώσεις των Ελλήνων Ολυμπιονικών της Κωπηλασίας, Ζωής Φίτσιου και Μιλένας Κοντού, όπως και εκείνες των Αντώνη Παπακωνσταντίνου και Πέτρου Γκαϊδατζή στην κάμερα του OPEN TV.
Οι Έλληνες μάθαμε να τραβάμε κουπί και να λατρέψουμε την κωπηλασία.
Παρά την κατάκτηση των μεταλλίων και την παγκόσμια αναγνώριση, τα δύο πληρώματα δεν ξέχασαν τις δύσκολες συνθήκες προπόνησης τις οποίες πέρασαν για να φτάσουν στο Ολυμπιακό βάθρο, αντικατοπτρίζοντας για πολλοστή φορά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός αθλητισμός σε επίπεδο υποδομών και υποστήριξης.
«Να μάθουν όλοι τις προσπάθειές μας, οι συνθήκες προπόνησης είναι πολύ δύσκολες» ήταν τα λόγια από πλευράς Παπακωνσταντίνου και Γκαϊδατζή, ενώ κατέληξην πως «ο Σχοινιάς [σ.σ. εκεί που κάνουν προπόνηση] ήταν κάποτε ένα “στολίδι”, πλέον όμως είναι εντελώς ασυντήρητος».
Δυστυχώς οι επιτυχίες θα κρύβουν πάντα τα αμέτρητα προβλήματα του ελληνικού αθλητισμού.
Οι Ολυμπιονίκες «φωνάζουν», τους ακούει κανείς;
Η έλλειψη κατάλληλων εγκαταστάσεων, ο ανεπαρκής εξοπλισμός και η γενικότερη έλλειψη υποστήριξης από την πολιτεία δημιουργούν ένα περιβάλλον που απέχει πολύ από το ιδανικό για τους Έλληνες αθλητές σε σημείο που σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς μπορούν να επιδεικνύουν τόσο μεγάλη αφοσίωση και πάθος για κάτι που τους δυσκολεύει τόσο πολύ στην καθημερινότητά τους. Αυτό είναι όμως που κάνει τον καθέναν τους παράδειγμα προς μίμηση, είτε έχουν ανέβει στο βάθρο, είτε έφτασαν λίγο πριν αυτό, ακόμα και αν δεν κατάφεραν καν να φτάσουν στον μεγάλο τελικό του αγωνίσματός τους. Αυτά τα παιδιά προσφέρουν έμπνευση και κίνητρο όχι μόνο σε νέους αθλητές αλλά γενικότερα στον κόσμο που τους παρακολουθεί.
Η κωπηλασία, όπως και πολλά άλλα αθλήματα στην Ελλάδα, αξίζει μεγαλύτερη αναγνώριση και υποστήριξη και οι δηλώσεις των Παπακωνσταντίνου, Γκαϊδατζή, Φίτσιου και Κοντού μας υπενθυμίζουν ότι πίσω από κάθε μετάλλιο κρύβεται μια ιστορία αγώνα και θυσίας.
Πόσα ακόμα δάκρυα θα χυθούν μέχρι να σταματήσουν τα προβλήματα του Κλασικού ελληνικού αθλητισμού.
Η δική τους η φωνή μπορεί να κάνει θόρυβο και να οδηγήσει στις αναγκαίες βελτιώσεις, προσφέροντας τους τα μέσα να συνεχίσουν να διαπρέπουν και να κάνουν την Ελλάδα περήφανη.
