Σαφώς και δεν ήσουν στον πιο εύκολο όμιλο του Ολυμπιακού Τουρνουά, αν και το ήξερες από τη στιγμή που ήρθε η πρόκριση από το Προολυμπιακό Τουρνουά του ΣΕΦ. Τις απουσίες της Εθνικής Ελλάδος τις ήξερες (δηλαδή Σλούκας, Παπαπέτρου, Κώστας και Θανάσης Αντετοκούνμπο κλπ) όπως και το multiple choice ανάμεσα σε Walkup και Dorsey, που είχε ως νικητή τον πρώτο.
Είχες όμως και τα θετικά σου. Πόσοι μπορούν να πουν ότι έχουν έναν αστέρα σαν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να τους κουβαλήσει σε όλο το ματς, μαζί με πάντοτε ευφυή Νικ Καλάθη, τον σεσημασμένο Μήτογλου ή τον εξαιρετικό σε αυτό το τουρνουά, Παπανικολάου;
Ίσως μόνο η Εθνική Ομάδα των ΗΠΑ.
Σαφώς και όλοι στάθηκαν στην απουσία του μακρινού σουτ, όπως έδειξε όμως και το τελευταίο παιχνίδι κόντρα στην Αυστραλία, με καλό ρυθμό υπήρχαν παίκτες να βάλουν τα περιφερειακά σουτ. Ωστόσο, αν λείπει κάτι από αυτή την Εθνική όπως αποδείχτηκε τελικά, αυτό ήταν η απουσία του clutch σουτέρ. Ειδικά στο δεύτερο και το τρίο ματς.
Γιατί πρέπει να βγάζει ο Βαγγέλης Ιωάννου την τελική 12άδα της Εθνικής Ελλάδος;
Τρία ματς στις λεπτομέρειες
Δεν κάνουμε το συγκεκριμένο κείμενο για να ανοίξουμε μπασκετική συζήτηση, ούτε για το αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ευχή ή κατάρα για αυτή την ομάδα (μην τρελαθούμε, ευχή είναι), αλλά για να εκφράσουμε απλώς αυτό που είδαμε σε τρία παιχνίδια του ομίλου.
Με τον Καναδά το γύρισες στους 2 πόντους 80-78 λίγο πριν το τέλος, σε κρίσιμα όμως σημεία σου έμεινε η μπάλα στα χέρια και δεν έκανες καν επίθεση.
Με την Ισπανία έφτασες να διεκδικείς την παράταση στο τελευταίο σουτ, ενώ το ίδιο συνέβη και με την Αυστραλία απλώς αντί για παράταση με το σκορ στο 77-71 είχες την ευκαιρία για απευθείας πρόκριση (με +8). Με τη «φούρια ρόχα» ήταν ο Αντετοκούνμπο στο τρίποντο (βρήκε σίδερο), με την Αυστραλία ήταν ο Καλάθης (ταμπλό-σίδερο και έξω).
Mε την πρόκριση της Εθνικής Ελλάδος στους Ολυμπιακούς Αγώνες απέκτησε νόημα το καλοκαίρι μας.
Το αποτέλεσμα; Λεπτομέρεια. Πάλι λεπτομέρεια. Δεν έχουμε παράπονο, δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο από αυτό που είδαμε, ειδικά από τη στιγμή που έλειπε ο βασικός σου γκαρντ, ίσως ο μόνος που μπορεί να πάρει την σωστή απόφαση, την κρίσιμη στιγμή. Και δεν έχει πλέον βάση το ότι χάσαμε το +19 που είχαμε, στο σύγχρονο μπάσκετ που είναι πιο γρήγορο και τα περιφερειακά σουτ πιο συχνά και από τις ατάκες του Βαγγέλη Ιωάννου, το ματς γυρνάει όσο εύκολα ξέφυγε.
Αλλά με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία. Τώρα δεν έχουμε άλλη λύση από το να περιμένουμε. Δεν χάθηκε και ο κόσμος. Βέβαια από τη στιγμή που θέλουμε νίκη της Σερβίας με 3+ πόντους απέναντι στο Νότιο Σουδάν, μάλλον βάσιμα ελπίζουμε για να βγούμε μέσα στους 2 καλύτερους τρίτους και να προκριθούμε στα προημιτελικά.
