Τώρα ξεκινάει το καλό. Το περιμέναμε 3 χρόνια. Ο στίβος, το κύριο πιάτο των Ολυμπιακών Αγώνων, ανοίγει αυλαία και όλα τα φώτα πέφτουν στον Βασιλιά των αθλημάτων. Ένας Βασιλιάς υπέρλαμπρος για μόλις 10 ημέρες, όσο δηλαδή η διάρκεια του στίβου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Διότι όλη την υπόλοιπη περίοδο αυτός ο Βασιλιάς είναι ξυπόλητος και ημίγυμνος. Κανείς δεν στρέφει το βλέμμα πάνω του, τον αγνοούμε επιδεικτικά και τον θυμόμαστε μόνο στο μεγαλύτερο αθλητικό ραντεβού. Αν, μάλιστα, δεν έρθει και κάποιο μετάλλιο τότε είναι σαν να μην έγινε ποτέ. Σαν ένα ραντεβού που δεν πολυψηνόμασταν να πάμε και τελικά δεν έχουμε τίποτα να θυμόμαστε από αυτό. Ο στίβος είναι υποτιμημένος. Είναι ξεχασμένος, αφενός από την Πολιτεία και αφετέρου από την κοινωνία και όσο και να χρησιμοποιούμε όλα τα κλισέ του κόσμου αυτή την εποχή, γνωρίζουμε πολύ καλά την αλήθεια.
Ο κλασικός αθλητισμός βρίσκεται στο περιθώριο και πρόκειται για ένα τεράστιο σφάλμα. Όλα τα αθλήματα βασίζονται στις αρχές του στίβου. Ένας αθλητής, από παιδί ακόμα, μαθαίνει πώς να τρέχει, πώς να πηδάει, χαρακτηριστικά που θα του χρειαστούν οποιοδήποτε άθλημα κι αν αποφασίσει να ακολουθήσει. Ο στίβος είναι η αρχή και το τέλος του αθλητισμού. Αυτός είναι και ο λόγος που θεωρείται ο Βασιλιάς των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο στίβος είναι μοναχικό άθλημα. Ένας αθλητής είναι εκτεθειμένος σαν έναν ηθοποιό που ανεβαίνει στο σανίδι. Δεν υπάρχει συμπαίκτης να μακιγιάρει τα λάθη του. Θέλει τεράστια αυτοσυγκέντρωση και πολλαπλάσια προσπάθεια σε σύγκριση με τα ομαδικά αθλήματα. Οι αθλητές του στίβου έχουν μόλις μία ευκαιρία κάθε τέσσερα χρόνια ώστε να τους δει ολόκληρος ο πλανήτης. Δεν είναι κοινό μυστικό πως δεν ασχολούμαστε με τον κλασικό αθλητισμό. Μία ματιά στις άδειες εξέδρες σε τουρνουά που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα θα σε πείσει. Την ίδια στιγμή η Πολιτεία δεν στηρίζει τους αθλητές. Οι εγκαταστάσεις είναι παρατημένες ή ανύπαρκτες και αν ένας αθλητής δεν έχει την ευλογία να τον στηρίζει κάποιος χορηγός, τότε δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις. Για την Πολιτεία οι αθλητές γίνονται ορατοί μόνο στις μεγάλες επιτυχίες, διαφορετικά βρίσκονται στο περιθώριο και είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού.
Ο κλασικός αθλητισμός προσφέρει μοναδικές συγκινήσεις. Κουβαλάει μια ιστορία που αγγίζει τα 3.000 χρόνια. Η μεγαλοπρέπεια του στίβου δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο άθλημα. Καλύπτει μία τεράστια γκάμα αθλημάτων και κάπου θα βρεις κάτι να σου ταιριάζει. Μπορεί τα 100 μέτρα να γοητεύουν λόγω της αδρεναλίνης που προσφέρουν, ωστόσο στίβος δεν είναι μόνο η κούρσα της μίας ανάσας. Η ευγενής άμιλλα αποτελεί τον πυρήνα του κλασικού αθλητισμού. Στον στίβο υπάρχει ανταγωνισμός αλλά όχι αυτή η τοξικότητα που θα συναντήσεις σε άλλα αθλήματα. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο ανάμεσα στους αθλητές. Μπορεί να είναι αντίπαλοι αλλά ακόμη και μέσα στον αγώνα, ο ένας θα στηρίξει τις προσπάθειες του άλλου. Το διακρίνεις στο χειροκρότημα και στη χαρά τους όταν ένας αντίπαλος σπάσει ένα παγκόσμιο ρεκόρ.
Και φτάνουμε στο σήμερα, τη στιγμή που ο Βασιλιάς βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο. Αυτές τις δέκα μέρες που κερδίζει τη χαμένη του αίγλη. Φοράει το στέμμα και η πλειοψηφία θα στρέψει ξανά το βλέμμα πάνω της. Όχι μόνο στα δικά μας παιδιά αλλά σε όλους τους αθλητές, οι ιστορίες των οποίων μπορούν να αποτελέσουν φάρο και παράδειγμα προς μίμηση.
