“Τώρα πρέπει να δυναμώσει, τώρα πρέπει να είναι πιο δυνατός, ανεβαίνει ο Κώστας, πάει για μετάλλιο, ο Κεντέρης, ο Κεντέρης είναι πρώτος. Ολυμπιονίκης!” όσες φορές κι αν δεις το βίντεο της κούρσας του Κώστα Κεντέρη θα ανατριχιάσεις. Θα ανατριχιάσεις από την ιστορική περιγραφή που ντύνει τη μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα ενός αθλητή. Να βρεθείς στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Να περάσεις το χρυσό μετάλλιο γύρω από το λαιμό και να κάτσει λαμπερά στο στήθος σου. Να ανακηρυχθείς ο νικητής των νικητών. Το όνομά σου να μείνει στην αιωνιότητα. Σου φαίνεται λίγο όλο αυτό;
Ο Κώστας Κεντέρης ήταν ο πιο επιτυχημένος Έλληνας αθλητής στίβου πριν έρθει στις ζωές μας ο Μίλτος Τεντόγλου. Η κούρσα στο Σίδνεϊ ήταν η πρώτη του μεγάλη νίκη. Ύστερα ήρθε το χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2001 και το χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2002. Το παλικάρι από τη Μυτιλήνη, ο “Αίολος” που το όνομά του στιγματίστηκε. Δόθηκαν αφορμές για να συμβεί αυτό; Ξεκάθαρα. Μπορείς να μειώσεις την τεράστια επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000; Σε καμία περίπτωση. Όσο μεγάλη είναι η κριτική της ισοπέδωσης, τόσο μεγαλύτερη είναι και η άγνοια του ανθρώπου που πράττει την ύβρις.
Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2000 ο Κώστας Κεντέρης δεν μπήκε στο ταρτάν ως το φαβορί. Βρέθηκε στον 5ο και “καλό” διάδρομο λόγω των επιδόσεών του, δείγμα της φόρμας του. Μεγάλα φαβορί ήταν οι Τζον Καπέλ με καλύτερο χρόνο 19.85 και Κόμπι Μίλερ με 19.96. Στην ίδια κούρσα ήταν ο Βρετανός Ντάρεν Κάμπελ και ο Άτο Μπόλτον έδειχναν να τους απειλούν. Στη μέση αυτών των superstars του σπριντ βρισκόταν ο θεός των Ανέμων. Σαν να πήρε κάποια θεϊκή εντολή από τον Δία έκλεισε τους ανέμους μέσα στον ασκό του και τους απελευθέρωσε την πιο κατάλληλη στιγμή.
Εμμανουέλα Κατζουράκη: Από την τραγωδία των Τεμπών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού
"Τα έχω όλα προγραμματίσει στο μυαλό μου εδώ και έξι μήνες. Ξέρω πως πρέπει να τρέχω. Οι 200αρηδες δεν πρέπει να έχουν δυνάμεις μόνο στα 150 μέτρα τα τελευταία 50 κάνουν τη διαφορά”, είχε δηλώσει λίγο πριν την ιστορική κούρσα. Προφανώς γνώριζε καλύτερα απ’ όλους την έπρεπε να κάνει. Μετά τα 100 μέτρα ο Έλληνας πρωταθλητής άρχισε να καταπίνει τους αντιπάλους. Όταν οι άλλοι έδειχναν να σκάνε, εκείνος πάτησε το γκάζι και απομακρύνθηκε. Η κούρσα του είναι συγκλονιστική. Δείγμα του καθαρού μυαλού, της τρομερής ψυχολογίας, του mindset του νικητή. Δεν μπορούσε κανείς να τον τσακίσει. Ένας λευκός νικητής στα 200 μέτρα. Ιστορικό επίτευγμα που είχε να συμβεί από την Ολυμπιάδα του 1960 στη Ρώμη και τον Ιταλό νικητή Λίβιο Μπερούτι ή τον επίσης Ιταλό Πιέτρο Μενέα, ο οποίος στέφθηκε Ολυμπιονίκης το 1980 στη Μόσχα αλλά τότε δε συμμετείχαν οι Αμερικανοί.
“Για μένα δεν είναι έκπληξη το ότι νίκησε ένας Έλληνας αθλητής. Κερδίζει ο καλύτερα προετοιμασμένος και αυτός ήταν ο Κεντέρης. Για μένα δεν έχει σημασία λευκός ή μαύρος. Ποιος το λέει ότι οι μαύροι δε χάνουν στα σπριντ", τόνισε ο προπονητής των Μόρις Γκριν και Άτο Μπόλτον, Τζον Σμιθ. Όταν ο Κώστας Κεντέρης έβγαλε τα παπούτσια και τα πέταξε στους Έλληνες φιλάθλους που ήταν εκστασιασμένοι, στο ένα υπήρχε ένας ειδικός πάτος. Ο λόγος; Για να έρθουν στο ίδιο ύψος τα πόδια του. Ήταν ένα τέχνασμα του φυσιοθεραπευτή, Χρήστος Καρβουνίδης, επειδή το ένα πόδι του ήταν κατά ενάμιση εκατοστό κοντύτερο από το άλλο.
Η 28η Σεπτεμβρίου είναι μία μοναδική ιστορία για τον ελληνικό αθλητισμό. Κάτι ασύγκριτο. Το “σ’ ευχαριστώ Θεέ μου” του Κώστα Κεντέρη την ώρα που ακούστηκε ο εθνικός ύμνος στο γήπεδο “Οστράλια Στάντιουμ” αφήνει ένα μοναδικό ερωτηματικό. Σε ποιον Θεό να το ψέλλισε; Στον Πανάγαθο ή στον Δία που έδωσε την εντολή στον Αίολο;
Το αφιέρωμα του Ratpack μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και σε όλες εκείνες τις ιστορίες που συνέθεσαν το Ολυμπιακό Ιδεώδες. Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα που θα ανανεώνεται καθημερινά κάνοντας κλικ στην παρακάτω εικόνα:
