Για την Ελλάδα η Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης του 1992 μας θυμίζει την ιστορική κούρσα της Βούλας Πατουλίδου. Το πέσιμο της Γκέιλ Ντίβερς στο τελευταίο εμπόδιο και το “για την Ελλάδα ρε γαμώτο” της Ελληνίδας σπρίντερ με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος. Ωστόσο στους ίδιους Αγώνες και στα 400 μέτρα γράφτηκε μία ιστορία που αναδεικνύει την αγάπη του πατέρα προς τον γιο.

Το μεγάλο φαβορί για να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου ήταν ο Ντέρεκ Ρέντμοντ. Ο Βρετανός σπρίντερ, που ταλαιπωρήθηκε όσο λίγοι από τους τραυματισμούς, πίστευε πως επιτέλους έχει έρθει η σειρά του. Οι συμπατριώτες του ήταν έτοιμοι να κυματίσουν τις σημαίες της Βρετανίας στη χώρα του Σαλβαδόρ Νταλί αλλά η μοίρα είχε διαφορετική άποψη. Είχε αποφασίσει να τον κάνει θρύλο των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά με το δικό της ξεχωριστό τρόπο.

Στον ημιτελικό των 400 μέτρων όλα έδειχναν πως ο Ντέρεκ θα είχε εύκολο έργο. Δε θα δυσκολευόταν να πάρει το εισιτήριο για το μεγάλο τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων. Ακούστηκε το “λάβετε θέσεις” και η εκκίνησή του ήταν καλή. Ήταν πλημμυρισμένος από αυτοπεποίθηση. Ένιωθε καλά αλλά η κατάρα των τραυματισμών χτύπησε ξανά. Είναι αξιοσημείωτο ότι πριν την Ολυμπιάδα του 1992 είχε υποβληθεί σε 8 επεμβάσεις αλλά πάντα έπεστρεφε πιο δυνατός. Ο λόγος ήταν η ψυχική του δύναμη και η εξαιρετική διατροφή και συντήρηση που έκανε στο σώμα του. 

Στη μέση της κούρσας παθαίνει τράβηγμα στον ιγνυακό τένοντα, στη μέση της κούρσας και πέφτει στο ταρτάν με έντονο πόνο. Εκεί που κάποιοι πίστευαν πως όλα τελείωσαν, το αστέρι της Βρετανίας έλαμψε ξανά. Σηκώθηκε κουτσαίνοντας για να τερματίσει την κούρσα. Οι γιατροί μπήκαν στο ταρτάν για να τον βοηθήσουν. Εκείνος όμως με κίνηση τούς έκανε νόημα να βγουν έξω και πως θα συνεχίσει. Ο κόσμος στο στάδιο είχε ξεχάσει ποιοι πήραν την πρόκριση και όλοι χειροκροτούσαν τον πραγματικά πρωταγωνιστή της κούρσας. 

Η Alica Ѕchmidt θα κάνει ομορφότερο το ταρτάν του Παρισιού

Εκείνη τη στιγμή, ο πατέρας του, παρακάμπτοντας την ασφάλεια του γηπέδου, μπήκε στο γήπεδο να βοηθήσει τον γιο του. Τον κράτησε από το ώμο και τερμάτισαν μαζί. Ο πατέρας του, του είπε να σταματήσει ωστόσο όταν ο Ρέντμοντ του απάντησε πως θα τερματίσει τότε είπε: «Τότε θα τερματίσουμε παρέα».

Η ιστορία των Τζιμ και Ντέρεκ Ρέντμοντ έμεινε στην αιωνιότητα των Ολυμπιακών Αγώνων ως πηγή έμπνευσης και πατρικής αγάπης. Για την ιστορία νικητής του μεγάλου τελικού των 400 μέτρων ήταν ο Quincy Watts. Αλήθεια, ποιος τον θυμάται;