Ανακούφιση. Αυτό είναι το συναίσθημα που πλημμυρίζει τις ψυχές μας μετά το τέλος του Euro 2024. Ανακούφιση αλλά και δικαίωση που η καλύτερη ομάδα του τουρνουά, η μοναδική που σεβάστηκε το άθλημα και έπαιξε ποδόσφαιρο έκατσε στον θρόνο. Η Ισπανία είναι η πολυνίκης του θεσμού με 4 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και η νέα κάτοχος του Euro. Έστειλε την Αγγλία πίσω στο Νησί με άδεια χέρια και τι πιο σύνηθες να συμβεί που θα έλεγε και μία ψυχή.
Το τρόπαιο δε θέλει να φύγει από τη Μεσόγειο. Σε μία εκπληκτική παράδοση, από το 2004 μέχρι και το 2024, οι νικητές του Euro είναι μεσογειακές χώρες. Ελλάδα το 2004, Ισπανία 2008 - 2012 - 2024, Πορτογαλία 2016, Ιταλία 2021. Μήπως οι υπόλοιπες χώρες θέλουν να διοργανώσουν ένα δικό τους τουρνουά για να ελπίζουν ότι θα το σηκώσουν; Αλλά ας σοβαρευτούμε.
Το θέαμα που είδαμε στο φετινό Euro ήταν κακό. Ένα Euro που οι παίκτες ήταν λες και έκαναν αγγαρεία. Αδιάφορο, άψυχο, άνευρο. Αν ήταν γεύμα θα ήταν μπάμιες ένα μεσημέρι Τετάρτης. Οι παίκτες είναι κουρασμένοι και λογικό όταν παίζουν 80 ματς την χρονιά και μπροστά τους έχουν ακόμη μία προετοιμασία και μία απαιτητική χρονιά. Δεν είναι χειρότεροι παίκτες. Τουναντίον είναι καλύτεροι αθλητές. Πιο δυνατοί, πιο εκπαιδευμένοι τακτικά, πιο γρήγοροι, πιο γυμνασμένοι αλλά δεν είναι υπεραθλητές. Χρειάζεται ξεκούραση γιατί το σώμα δεν ακολουθεί το μυαλό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα του Κατάρ. Το τουρνουά που έγινε για πρώτη φορά χειμώνα, Νοέμβριο και Δεκέμβριο, και μας παρουσίασε το καλύτερο θέαμα και τον θεαματικότερο τελικό ever. Ο λόγος; Διότι οι παίκτες ήταν στα καλύτερά τους. Είχαν κάνει προετοιμασία με τις ομάδες τους και μέσα στη χρονιά ήταν στα φόρτε τους.
Ο τρόπος που προσεγγίζουν το ποδόσφαιρο η UEFA και η FIFA θα πρέπει να αλλάξει. Να γίνει λιγότερο απαιτητικό για τους αθλητές ώστε να μπορούν να παρουσιάσουν το καλύτερο θέαμα στις Εθνικές. Διαφορετικά αυτό που είδαμε στα γήπεδα της Γερμανίας θα γίνει κανονικότητα. Και δε θα υπάρχει πάντα μία Ισπανία ώστε να αποτελεί οφθαλμόλουτρο.
