To μεταγραφικό σήριαλ του καλοκαιριού-για να ξεκινήσω με την περιβόητη κλισέ έκφραση- ολοκληρώθηκε. Η αυτού εξοχότης, Νέιμαρ Ζούνιορ, αποφάσισε ότι το μέλλον του είναι σε μια πόλη πιο λαμπερή από την Βαρκελώνη: το Παρίσι, με την εκτυφλωτική λάμψη των πετροδόλαρων των Αράβων που προτίθενται να σπάσουν κάθε ρεκόρ ανεβάζοντας σε δυσθεώρητα ύψη τον οικονομικό πήχη στην μπίζνα του ποδοσφαίρου. Όχι πια στην σκιά του Μέσι, ο Νειμάρ ευελπιστεί να γίνει αυτόφωτος μέσα από την φανέλα μιας ομάδας που γυρεύει την ευρωπαϊκή υπέρβαση (ειρωνία ότι πέρσι ο ίδιος πρωτοστάτησε στην ανατροπή του αιώνα και τον αποκλεισμό των νεόπλουτων παριζιάνων).
Στην αντίπερα όχθη, η στάση του Βραζιλιάνου ζογκλέρ επέφερε γκρίνια και τσακωμούς στην προπόνηση πονοκεφαλιάζοντας τον Ερνέστο Βαλβέρδε, ο οποίος ξεκινά εν μέσω δυσκολιών την καταλανική του θητεία, αναζητώντας τον διάδοχο.
Τα ονόματα που έχουν ακουστεί πολλά: Γκριεζμάν, Κοουτίνιο, Εμπαμπέ, Ντι Μαρία, Ντεμπελέ, Ντέλε Άλι. Ποιος μπορεί να σταθεί στα παπούτσια του απερχόμενου σούπερ σταρ; Ο Ντέλε Άλι για αρχή, όσο ταλαντούχος και να είναι, είναι Άγγλος. Σπάνια κάποιος βρετανός έκανε πράματα και θάματα μακριά από το νησί (λέγε με Μπέιλ) -χώρια που δεν αγωνίζεται καν στην επίθεση.
Για τον Βραζιλιάνο Κοουτίνιο που ίσως ταιριάζει στην μπλαουγκράνα ιδιοσυγκρασία, ο Κλοπ και η Λίβερπουλ έχουν ήδη ρίξει την χυλόπιτά τους. Ο Εμπαμπέ από την άλλη φιλοδοξεί να γίνει το οικονομικού μεγέθους αντίβαρο, καθώς το κόστος του αγγίζει τα 180 μύρια. Είναι άραγε ο Γάλλος ο νέος Τιερί Ανρί; Είναι ακόμα αρκετά νέος (18) και άπειρος σε παραστάσεις υψηλού επιπέδου δεδομένου ότι αυτές περιορίζονται στην περσινή σούπερ σεζόν του με την Μονακό.
Η προσωπική κατάληξη για διάφορους λόγους ορίζει ως αντικαταστάτη-κλειδί τον άνθρωπο που ο ίδιος ο Μέσι έχει αναλάβει να πείσει να κάνει το αντίστροφο από τον Νειμάρ δρομολόγιο. Τον Άνχελ Ντι Μαρία (ήδη έχει γραφτεί το όνομά του σε σημερινά δημοσιεύματα) . Έναν παίκτη που πρωταγωνιστεί ως κομβικός παίκτης αλλά όχι ως σούπερ σταρ στις ομάδες του. Άλλωστε η Μπάρτσα έχει ήδη αρκετούς και οι βεντετισμοί οδηγούν σε ρίξεις.
Ο Ντι Μαρία είναι πάντα χρήσιμος είτε στα χαφ είτε στα άκρα της επίθεσης, δεν δείχνει να νοιάζεται να είναι πρώτο όνομα στην μαρκίζα, προτιμά να μοιράζει παρά να τελειώνει-είναι δηλαδή ο τέλειος συμπαίκτης. Ο άνθρωπος που θα συνδυάσει την λάμψη του Νειμάρ με την ποιότητα και την ουσία του γερασμένου Ινιέστα. Ο φίλος του Λίο και ο συμπαίκτης που θα τον ταΐσει χωρίς να αμφισβητεί την βασιλεία του στο Καμπ Νου.
Κι ίσως αυτά τα χαρακτηριστικά χρειάζεται ο Ερνέστο, έναν άνθρωπο πιστό στο τακτικό πλάνο που να μην κάνει του κεφαλιού του και που θα αποτελεί και επικοινωνιακή νίκη αν δεχτούμε ότι είναι και πρώην Μαδριλένος.
Φυσικά το θέμα έγκειται σε μεγάλο βαθμό και στο πώς θα διαχειριστεί η Μπαρτσελόνα το τεράστιο ποσό της ρήτρας που θα εισπράξει. Με μια μεταγραφή που θα αρχίσει έναν οργιώδη χορό μεταγραφών σε όλη την Ευρώπη, με ποσά που κάνουν την μεταγραφή του Βιέρι στην Ίντερ στα τέλη του περασμένου αιώνα (και που το μέγεθος της είχε οδηγήσει έναν άνθρωπο σε αυτοκτονία) να μοιάζει με ανταλλαγή από χαρτάκια της Πανίνι. Και ήδη οι εν δυνάμει χορευτές που ακούγεται πώς θα προβάρουν καινούργιες εμφανίσεις αυγουστιάτικα, λουόμενοι με εκατομμύρια δολάρια (ή ευρώ αν προτιμάς) είναι κάμποσοι: Mπέιλ, Εμπαμπέ, Βεράτι.
Για να μην αναφέρουμε όλον τον μεταγραφικό χάρτη που ζωγραφίζει ο Πεπ στην Μάντσεστερ Σίτι.
