Στα χαρτιά ενδεχομένως να ήταν στο πρόγραμμα η Ελλάδα να περάσει το Καζακστάν. Για όσους όμως είχαν τσεκάρει την πορεία του στα προκριματικά και στο Nations League, είχαν αρχίσει να ανησυχούν για την επικινδυνότητα του αγώνα.
Ευτυχώς για μας, το Καζακστάν εμφανίστηκε πολύ κατώτερο των περιστάσεων. Για την ακρίβεια, δεν το άφησε η Εθνική να εμφανιστεί στο γήπεδο και το τελικό αποτέλεσμα 5-0 καθρεπτίζει ακριβώς την εικόνα του αγώνα.
Όχι και τόσο άνετα
Όταν είπαμε ότι περιμέναμε πρόκριση, άντε να το είχαμε φανταστεί με ένα 2-0 ή 3-1. Σίγουρα όμως όχι με 5-0. Αλλά φαίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις η ομοιογένεια κάνει τη διαφορά, όπως και το κίνητρο των παικτών του Πογιέτ να καθαρίσουν το ματς χωρίς να πασχίσουν ολόκληρο 90λεπτο. Και τελικά αυτό έγινε 45λεπτο.
Με 4-0 ημίχρονο ήταν δύσκολο να γυρίσει ειδικά, από ένα τέτοιο Καζακστάν που εμφανίστηκε στο ματς μόνο στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου και ύστερα κλάταρε. Μάλιστα ήταν τέτοια η υπεροχή της Εθνικής Ελλάδος στον ημιτελικό του Nations League, που έλεγες μέσα σου «εντάξει σταματήστε να βάζετε γκολ, θα τους ξεφτιλίσετε τους καημένους».
Τώρα αρχίζουν και τελειώνουν τα δύσκολα
Στις 26 Μαρτίου λοιπόν στην Τιφλίδα, τελειώνουν όλα. Είτε θετικά, είτε αρνητικά. Απέναντί μας, η
Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος της Εθνικής Ελλάδος χτες.
Γεωργία, η οποία σαν όνομα μπορεί να μην τρομάζει, αλλά η παρουσία του Κβαρατσκέλια της Νάπολι προσθέτει δέος από μόνη της.
Η ώθηση που της δίνει ο σταρ της είναι άλλη, σαν να αλλάζει την εικόνα της, πολύ διαφορετική από αυτή που είδαμε στον ημιτελικό κόντρα στο Λουξεμβούργο με το τυπικό 2-0 στο οποίο ο Κβρατσκέλια απουσίαζε λόγω καρτών.
Ένα παιχνίδι είναι όμως και όλα γίνονται. Αλλά έχουμε κάθε λόγο να είμαστε αισιόδοξοι μετά την παράσταση που είδαμε χτες βράδυ στην OPAP Arena. Όχι γιατί θα βάλουμε πάλι 5 γκολ αλλά γιατί συνειδητοποιήσαμε πόσο καλά δεμένη είναι αυτή η ομάδα, ειδικά όταν σφίγγουν τα λουριά.
Το πρώτο βήμα έγινε, πάμε για το δεύτερο τώρα.
