Είμαστε η χώρα της υπερβολής, της απαξίωσης, του βερμπαλισμού. Ο αθλητισμός ως κοινωνικό φαινόμενο δε θα μπορούσε ν’ αποτελεί εξαίρεση. Έχουμε γαλουχηθεί με τέτοιο τρόπο όπου αρκεί μία χαμένη ευκαιρία ώστε να κολλήσουμε την ταμπέλα του “άμπαλου” σ’ έναν αθλητή ή ένα καλό 45λεπτο ώστε στα μάτια μας να φαντάζει ένα κράμα Κρόιφ και Μαραντόνα. Το συναίσθημα θολώνει την κρίση και χρειάζεται χρόνος και ψυχραιμία για να επανέλθεις στο μονοπάτι της λογικής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πόσο μπορεί να σε αφήσει εκτεθειμένο το συναίσθημα είναι η περίπτωση του Bernard Duarte. Οι παραστάσεις και το βιογραφικό του Βραζιλιάνου μεσοεπιθετικού δεν αφήνουν αμφιβολίες για την ποιότητά του. Από την αυγή του 2024 και μέχρι σήμερα, ο Bernard αποτελεί τον ηγέτη του Παναθηναϊκού και ενδεχομένως τον καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος της Super League. Έχοντας υπογράψει ήδη στην Ατλέτικο Μινέιρο, τη φανέλα της οποίας θα φοράει από το καλοκαίρι του 2024, o 31χρονος από το Μπέλο Οριζόντε θέλει να φύγει από την Ελλάδα ως πρωταθλητής.
Αυτά που κάνει το τελευταίο τρίμηνο είναι μαγικά. Θυμίζει τον Bernard που προκαλούσε θαυμασμό στα ευρωπαϊκά γήπεδα με τη φανέλα της Έβερτον και της Σαχτάρ. Δεν μπορεί να ξέχασε την μπάλα. Σε αντίθεση με τον μέσο Έλληνα οπαδό που δεν την έμαθε ποτέ. Θα μπορούσε να είναι αδιάφορος καθώς μετά το τέλος της σεζόν, θα επιστρέψει στη μαμά πατρίδα και η Ελλάδα θα αποτελεί ένα μέρος μόνο για τις διακοπές του. Αλλά αν είσαι γεννημένος νικητής, δεν σκέφτεσαι έτσι. Ο ποδοσφαιρικός εγωισμός σου δεν επιτρέπει στο μυαλό να έχει τέτοιες σκέψεις. Θέλει το πρωτάθλημα και θα κάνει ό,τι περνάει από τα πόδια του για να το κατακτήσει.
Με τον Μπακασέτα, τον Ιωαννίδη και τα άλλα παιδιά
Αν το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου πηγαίνει χωρίς δεύτερη σκέψη στον Bernard, τότε η “μάχη” γίνεται για το αντίστοιχο του Β’ Ανδρικού. Ο Φώτης Ιωαννίδης, εκείνον που τον ξεζούμισε η Ελένη Βουλγαράκη και δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του, κερδίζει στις λεπτομέρειες τον Τάσο Μπακασέτα. Το ντουέτο της Εθνικής Ελλάδος είναι το bromance που έχει ανάγκη το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Φώτης κάνει τα πάντα και συμφέρει. Σκοράρει, αντέχει το “ποδοσφαιρικό ξύλο”, αποτελεί ένα ποδοσφαιρικό τανκ. Το βράδυ της Κυριακής σκόραρε δις στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”, σφράγισε τη νίκη του Παναθηναϊκού και στο τέλος αποθέωσε τον Bernard: «Του είπα να πάω στο αεροδρόμιο να τον κρατήσω αν γίνεται! Θα τον απολαύσουμε όσο μπορούμε, θα τον εκμεταλλευτούμε λίγο ακόμα, είναι ένας απίστευτος παίκτης. Βλέπει στο γήπεδο πράγματα που δεν καταλαβαίνω ούτε εγώ».
Αλλά θα ήταν άδικο να μην υπάρξει μία αναφορά στον Τάσο Μπακασέτα. Η μεταγραφή της χρονιάς ακόμη κι αν πραγματοποιήθηκε τη χειμερινή περίοδο. Ο αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος είναι αυτό το υλικό που έλειπε από τη μεσοεπιθετική γραμμή του “τριφυλλιού”. Έχει απελευθερώσει τον Bernard, έχει βελτιώσει τον Φώτη Ιωαννίδη, έχει ανεβάσει επίπεδο την ομάδα του Φατίχ Τερίμ. Άνθρωπος των ντέρμπι καθώς έχει σκοράρει ήδη απέναντι σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Θα το κάνει και κόντρα στην παλιά του αγάπη, ΑΕΚ; Θα δείξει το μέλλον.
Ο φετινός Παναθηναϊκός είναι μία περίεργη ιστορία. Μια καλοδουλεμένη ομάδα που βάζει συνεχώς νέα στοιχεία στο παιχνίδι της. Όσοι περίμεναν ότι θα αποτελέσει κομπάρσο στη διαδικασία των play off, πήραν την απάντησή τους το βράδυ της Κυριακής. Κάθε θετικό αποτέλεσμα μπουστάρει την ψυχολογία των παικτών και την ίδια στιγμή σ’ αυτό το μίνι πρωτάθλημα πρέπει να παραμείνεις ανεπηρέαστος από καθετί αρνητικό.
Όπως είχε πει και μία ψυχή, “μην υποτιμάτε την ομάδα μου. Μην το κάνετε αυτό”. Ο Φατίχ Τερίμ έρχεται να ολοκληρώσει την ιστορία.
