Είναι από τις ειδήσεις εκείνες που τις βλέπεις και αρνείσαι να τις πιστέψεις. Άλλωστε ο «Ξανθός» δεν ήταν απλά ένας τύπος που μάθαμε για τον έξαλλο χαρακτήρα του στα time out ή για τον τρόπο που, σαν απαιτητικός στρατηγός, καθοδηγούσε τις ομάδες του. Ήταν, πλέον, μια ιδέα.
Όπως δεν πιστέψαμε ότι «έφυγε» ο Ντούντα.
Για μένα ήταν ο πρώτος κόουτς που είδα να προπονεί τη Εθνική Ελλάδος μπάσκετ. Τότε, στο Ευρωμπάσκετ του 2002, όταν είχε φτιάξει μια ομαδάρα με Χατζηβρέττα, Διαμαντίδη που έπαιζε στον Ηρακλή, τον Ρεντζιά, τον Τσακαλίδη και τον Χαρίση. Μπορεί να μην προχωρήσαμε όσο θα περιμέναμε, ωστόσο και μόνο η εικόνα του στον πάγκο και τα επικά comeback στον όμιλο ήταν αρκετά για να μου χαραχθούν στη μνήμη.
Ξεχνιέται εκείνο το buzzer beater του Χαρίση κόντρα στην Κροατία;
Βέβαια ο Γιάννης Ιωαννίδης, ήταν πολλά παραπάνω από εκείνη την πορεία της Εθνικής Ελλάδος που πρόλαβα να δω. Για όσους πρόλαβαν το έπος του '87 και τις μετέπειτα διακρίσεις του Άρη και Ολυμπιακού, είναι από τα συνώνυμα του μπάσκετ. Για τους αντιπάλους πάλι ήταν μια άλλη ιστορία. Σίγουρα όμως δεν ήταν ποτέ βαρετός, σε ό,τι και αν έκανε. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Φεύγουν τα παιδικά μας χρόνια...#Ιωαννιδης #Γιαννης_Ιωαννιδης pic.twitter.com/J5UCOtAqZ4
— petse (@petertseler) October 4, 2023
Τα τελευταία χρόνια, ο «Ξανθός» όπως τον μάθαμε όλοι, δεν ακουγόταν πολύ καθώς ταλαιπωρούταν από σοβαρά προβλήματα υγείας. Η μορφή του ωστόσο στους πάγκους και στην πολιτική, την οποία υπηρέτησε ως υφυπουργός αθλητισμού, είναι μια εικόνα που δεν θα σβήσει ποτέ.
Μπορεί το όνομα του Νίκου Γκάλη να έρχεται πάντα πρώτο όταν μιλάμε για το ελληνικό μπάσκετ, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χωρίς έναν κόουτς, τόσο απαιτητικό που να τον ωθεί να γίνεται συνεχώς καλύτερος, ενδεχομένως η πορεία του να ήταν αρκετά διαφορετική από αυτή που ξέρουμε.
Και του Γκάλη, και του Γιαννάκη και πολλών ακόμα μυθικών μορφών που πέρασαν από τις οδηγίες του. Αλλά και του ίδιου του μπάσκετ στην Ελλάδα.
