Από έναν τύπο που μπουκάρει στην Αίθουσα Τύπου του Λευκού Οίκου ντυμένος με τα ρούχα της αγαπημένης του ομάδας και παίρνει ετσιθελικά το μικρόφωνο για να μιλήσει για την καψούρα του στο baseball, μπορείς να τα περιμένεις όλα.
Ο λόγος για τον Bill Murray, τον εμβληματικό κωμικό που πέρα από την κινηματογραφική καψούρα του, φαίνεται πως έχει ένα ακόμη μεγαλύτερο πάθος: το μπέιζμπολ. Και δεν μιλάμε για μια απλή ταύτιση ή μία απλή ενασχόληση με την αγαπημένη του ομάδα, αλλά για μια οπαδική θεώρηση (με την αγνή έννοια) από εκείνες που δίνουν το δικαίωμα να πιστέψεις ότι το κάθε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, μπέιζμπολ κι αμερικάνικο football είναι πράγματι «μερικά από τα καλύτερα δεύτερα πράγματα του κόσμου».
Και για να μιλήσουν οι εικόνες...
Such a legend. BILL MURRAY sings the 7th inning stretch in Game 3 at Wrigley Field. #WorldSeries pic.twitter.com/RLFMUBXcYx
— FOX Sports: MLB (@MLBONFOX) 29 Οκτωβρίου 2016
Το σόου από το «αρρωστάκι», βέβαια, δεν σταματάει εδώ. Μόλις χθες οι Chicago Cubs, νίκησαν τους Cleveland Indians με 8-7 και πήραν το πρώτο τους πρωτάθλημα μετά από 108 χρόνια! Για την ιστορία, κέρδισαν μετά από 10 innings στο Game 7 (4-3 συνολικό σκορ).
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πως ο Murray είχε πάρει θέση από νωρίς στην κερκίδα. Ίσως θα ήταν προτιμότερο να εστιάσουμε στην αντίδραση ενός 66χρονου που δεν είχε γευτεί ποτέ στο παρελθόν τη γεύση του πρωταθλήματος.
We are all Bill Murray tonight. #WorldSeries pic.twitter.com/xzslwVbWVE
— Josh Jordan (@NumbersMuncher) 3 Νοεμβρίου 2016
Κάτσε και σκέψου...
Πόσες στιγμές στη ζωή σου είναι ικανές να σε βάλουν στο τρυπάκι να αφήσεις τα δάκρυα να τσουλήσουν στα μάγουλά σου; Βγάλε από την εξίσωση εκείνες που μια συμφορά ή ένα στενάχωρο γεγονός κάνουν κουμάντο στη ψυχολογία σου και θα δεις ότι οι υπόλοιπες, οι γνήσιες και πηγαίες, είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Μέσα σε αυτές, ξεπροβάλλουν και οι στιγμές που ζεις παρακολουθώντας την πορεία της αγαπημένης σου ομάδας.
Μια νίκη που σε ανεβάζει κατηγορία στο τοπικό, μια θριαμβευτική επικράτηση επί του αιωνίου αντιπάλου, η κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής στο τελευταίο δευτερόλεπτο του τελικού... Ο αθλητισμός διατηρεί το πνεύμα του και την αρχική του στόχευση, αρκεί να υπάρξουν μυαλά και ψυχές με διάθεση να του δοθούν ολοκληρωτικά.
Δάκρυα που στην τελική φαντάζουν ικανά να ξορκίσουν ακόμη και αυτήν την υποτιθέμενη κατάρα του Έλληνα ομογενή Βασίλη Σιάνη. Εκείνου που ο αθλητικός μύθος τον ήθελε στο μακρινό 1945 να καταριέται τους Cubs επειδή δεν άφησαν λέει την... κατσίκα του να απολαύσει το ματς από τα VIP του γηπέδου. Άλλωστε, αν δεν μπορούσε να τα βάλει με τη μεταφυσική ο Γκοστμπαστεράς της καρδιάς μας, τότε ποιος;
