Ο κανόνας λέει ότι τα χρώματα της φανέλας μιας εθνικής ομάδας είναι μια αναπαράσταση των χρωματικού συνδυασμού που συναντά κανείς στη σημαία της και αυτός είναι πολύ λογικός κανόνας. Φυσικά υπάρχουν και κάποιες λίγες εξαιρέσεις, όπως της Ιταλίας, της Αυστραλίας και φυσικά της Αγγλίας.
Σαν να μην έφτανε η παραξενιά που τα βρετανικά έθνη παίζουν ξεχωριστά στις διεθνείς διοργανώσεις, οι Άγγλοι έπρεπε να έχουν και εμφάνιση που δεν θυμίζει σε κάτι τη σημαία του Αγίου Γεωργίου. Η ιστορία πίσω από τη λευκή φανέλα με το μπλε σορτσάκι είναι όμως η ιστορία του ίδιου του ποδοσφαίρου σε διεθνές επίπεδο και χρειάστηκαν μερικές συμπτώσεις για να συμβεί.
Οι πρώτοι αγώνες με αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, στον 19ο αιώνα, δεν είχαν εθνικές εμφανίσεις. Οι παίκτες απλά έραβαν το εθνόσημο στην φανέλα της ομάδας τους και κάπως έτσι έπαιζαν όπως παίζαμε στο δημοτικό. Η αλλαγή έγινε εντελώς τυχαία το 1872 σε έναν αγώνα μεταξύ Αγγλίας και Σκωτίας. Οι παίκτες της Σκωτίας εμφανίστηκαν με ενιαία εμφάνιση, σκούρα μπλε. Δεν είχαν συνεννοηθεί, ούτε αποφάσισαν να φτιάξουν φανέλα στα εθνικά τους χρώματα, απλά έτυχε όλοι οι παίκτες της εκείνη τη στιγμή να παίζουν για την Queen’s Park.
Αυτό αμέσως γέννησε την ανάγκη στολής για την Εθνική Αγγλίας που δεν μπορούσε να παίξει με παρδαλά χρώματα απέναντι στην άψογη εμφάνιση της Σκωτίας, αλλά δεν υπήρχε και χρόνος για να φτιάξουν χρωματικούς συνδυασμούς και να ράψουν στολές. Τη λύση έδωσε το άθλημα του κρίκετ. Όπως και στο baseball, οι άσπρες εμφανίσεις είναι κανόνας κι έτσι οι παίκτες της εθνικής Αγγλίας φόρεσαν για πρώτη φορά άσπρες φανέλες και δεν τις έβγαλαν ποτέ έκτοτε, εκτός φυσικά από τους αγώνες που έπαιζαν με άλλες ομάδες με ανοιχτόχρωμες εμφανίσεις.
Μπορεί να είναι ακόμα μια αγγλική παραξενιά, όμως είναι κομμάτι της ιστορίας του αθλήματος με ηλικία που ξεπερνά όλα τα υπόλοιπα εθνικά πρωταθλήματα και τη συγκρότηση των άλλων εθνικών ομάδων.
