Πριν δυο χρόνια τερμάτισαν πρώτοι στη regular season ωστόσο οι τεράστιες υποσχέσεις των Γκομπέρ-Μίτσελ και της παρέας τους βρήκαν τοίχο και σταδιακά το παρεάκι της Σολτ Λέικ Σίτι άρχισε να γκρεμίζεται. Από εκείνη την ομάδα σήμερα ελάχιστοι έχουν απομείνει. Τα πρώτα βιολιά πάντως σίγουρα δεν το παίζουν πλέον«Στόκτον και Μαλόουν» στις τάξεις των «μορμόνων» και με βάση τις καλοκαιρινές κινήσεις όλα έδειχναν πως η τελευταία θέση στη Δύση ήταν καπαρωμένη. Έστω η προτελευταία όσο οι Ρόκετς παίζουν έτσι. Η λέξη «tanking» φορέθηκε αρκετά μετά τη φυγή των Γκομπέρ (στους Τίμπεργουλβς), Μίτσελ (στους Καβαλίερς) και Μπογκντάνοβιτς (στους Πίστονς) με τα μελλοντικά πικ τα οποία μπήκαν στο «οπλοστάσιο» του δαιμόνιου Ντάνι Έιντζ να προορίζονται να βοηθήσουν κάποια στιγμή στον μακρύ ορίζοντα και τους Μαρκάνεν και Χόρτον-Τακερ να μην πολυγεμίζουν το μάτι σε κανέναν.
Εμείς έχουμε γνωρίσει από κοντά τον Ντόνοβαν Μίτσελ.
Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στον μέχρι στιγμής απολογισμό των πρώτων αγωνιστικών. To ρεκόρ γράφει 9-3 και η Γιούτα κοιτάζει ψηλά και δεν βλέπει κανέναν να από πάνω της. Οι Τζαζ είναι πρώτοι στη Δύση και έχουν έρθει κυριολεκτικά από το πουθενά για να ομορφύνουν τα «ξενύχτια» μας.
Στην κορυφή της βαθμολογίας λοιπόν oι «μορμόνοι» και το front office τους έχει ξεγράψει ήδη το πρότζεκτ Βίκτορ Γουεμπανιάμα που όλοι έχουν βάλει στο μάτι για το ντραφτ το καλοκαίρι του ’23.
Έχει σημασία τι θέση θα πάρουν;
Σε μια λίγκα που κάθε ομάδα επιχειρεί να φτιάξει «Big 3» και υπερομάδες ή απλά κατεβαίνουν ως πρόβατα στη σφαγή (βλ. Οκλαχόμα και προ Εμπίιντ οι 76ερς) για να πάρουν εμπειρίες οι νεότεροι, να χάσουν και να επιλέξουν ψηλά και αποκτήσουν μελλοντικά πικς, έχουν έρθει αυτοί οι Τζαζ και «ροκάρουν» κάθε φορά που ανεβαίνουν σε κάποια σκηνή του ΝΒΑ.
Ξέρουν πως όπως είναι τώρα έχουν «ταβάνι» αλλά οι βάσεις που έχει βάλει ο φέρελπις κόουτς Γουίλ Χάρντι είναι πραγματικά κάτι πολύ ανώτερο και θελκτικό από το να περιμένουν καρτερικά μέχρι το καλοκαίρι βιώνοντας την μία καρπαζιά μετά την άλλη για τα μάτια του Γουενμπανιάμα που ενδέχεται να μην καταλήξει καν σε αυτούς.
Αυτή τη στιγμή βλέπουμε δύο «πολυβόλα» να αναζητούν τον ουρανό τους (Μαρκάνεν και Κλάρκσον) και από κάτω ένα μείγμα εμπειρίας (Ολίνικ, Κόνλεϊ, Γκέι) και όρεξης για εξέλιξη (Βάντερμπιλτ, Μπίσλεϊ, Χόρτον-Τάκερ, Σέξτον) που μέχρι στιγμής πάει κόντρα σε όλους και έχει δημιουργήσει πελατειακή σχέση με «δυνάμεις» που όλοι τους είχαν χαμένους. Λέικερς (δις) και Κλίπερς δεν είχαν απάντηση στους υπέροχους «αντάρτες» του ΝΒΑ, ενώ οι Γκρίζλις του Τζα Μοράντ ακόμα να συνέλθουν από τη διπλή «φάπα» στη Σολτ Λέικ Σίτι.
Κανείς δεν έχει απαίτηση αυτή τη στιγμή από τους Τζαζ να μπουν στα πλέι οφ όμως αν συνεχίσουν έτσι η Γιούτα θα έχει καταφέρει κάτι το μοναδικό που ούτε η ομάδα των Μίτσελ-Γκομπέρ δεν μπόρεσε να φέρει εις πέρας. Και αυτό είναι να κερδίσει συμπάθειες όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Mας θυμίζουν τους Μπλέιζερς πριν ορισμένα χρόνια.
Οι underdogs έχουν πέραση, ειδικά αυτοί οι Τζαζ που αφήνουν λίγο την ιδιαίτερη μελωδία του ονόματός τους και σολάρουν ασταμάτητα απέναντι σε κάθε αντίπαλο που αντικρίζουν. Μια ευχάριστη έκπληξη στην αρχή της σεζόν. Θα κρατήσουν άραγε ή θα ξεφουσκώσουν;
