Όπως κάθε εποχή έχει τη δική της μουσική, το στυλ στα ρούχα, τη διάλεκτο, τις προτιμήσεις και τις τάσεις, έτσι και το μπάσκετ περνάει τη δική του φάση. Όταν πριν από χρόνια μας έλεγαν ότι τα παιχνίδια τα κερδίζουν οι κοντοί δεν το καταλαβαίναμε ιδιαίτερα, ωστόσο τα τελευταία χρόνια που το παιχνίδι όλο και απομακρύνεται από το καλάθι, αυτό γίνεται 100% αντιληπτό, ακόμα και σε αυτόν που δεν ξέρει πώς παίζεται το μπάσκετ.
Και κάπου εκεί ήρθε ο Steph Curry για να μας δείξει ότι η το ταλέντο και η αίσθηση στο σουτ μαζί με την ασταμάτητη προπόνηση, μπορούν να δημιουργήσουν ένα πυρηνικό όπλο που μπορεί να τα σουτάρει σωστά από ουρανοξύστη 50 ορόφων και να ευστοχήσει στο τρίτο υπόγειο του μετρό.
Κάποτε ήταν χάρμα οφθαλμών να τον βλέπεις (και τώρα δηλαδή) ωστόσο πλέον το συγκεκριμένο μπάσκετ δείχνει να έχει κουράσει. Αποτέλεσμα; Βλέπουμε και ακούμε συνεχώς κατηγορίες προς το πρόσωπο του ηγέτη των Warriors ότι κατέστρεψε το μπάσκετ παρά ότι το εξέλιξε.
Το φαινόμενο Curry
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο 2K στο οποίο μπορούσες να τον χρησιμοποιήσεις, όπου ο speaker Mike Harlan επέμενε ότι στο πρόσωπο του μικρόσωμου παίκτη των Warriors, το ΝΒΑ βρήκε τον νέο Steve Nash λόγω της έφεσής του στην πάσα και το pick n’ roll, ωστόσο η πορεία έδειξε ότι το πεπρωμένο επιφύλασσε άλλη, παραγωγικότερη πορεία από τον νυν προπονητή των Nets. Και δεν άργησε η στιγμή που τον έμαθαν όλοι.
Αυτό το στυλ το άναρχο που έβλεπες κυρίως στο μονό με τους φίλους, ξαφνικά έγινε πραγματικότητα στο υψηλότερο επίπεδο. Μια μόδα που κάποτε ξεκίνησε από τον Allen Iverson και ήρθαν αργότερα ο Curry με τον Harden για να την εξελίξουν ένα βήμα παραπάνω. Αυτή που σου λέει ότι χρειάζεσαι ελάχιστα και μόνο εκατοστά από τον αντίπαλο για να θεωρηθείς αμαρκάριστος, το σουτ δεν χρειάζεται να γίνεται πάνω από το κεφάλι αλλά να έχει έμφαση στο quick release, κάτι που ουσιαστικά άλλαξε εντελώς τον τρόπο που σκέφτεται ο επιτιθέμενος. Ο τρόπος σκέψης πλέον του μπάσκετ έδωσε ελπίδα σε περισσότερους κοντούς παίκτες να αναδειχθούν δίνοντάς τους την ευκαιρία να σουτάρουν απεριόριστα από μακριά χωρίς να ορμάνε στο καλάθι κάνοντας το σταυρό τους μη και τους κλείσουν ή απλά δεχτούν μια φυσιολογική τάπα από τα θηρία της ρακέτας.
Κάπως έτσι το μπάσκετ έφυγε πιο μακριά από το καλάθι και πλέον βλέπουμε μέχρι και τα πιο βαριά κορμιά να προπονούν το σουτ από μέση και μακριά απόσταση καθώς ένα απλό hook ή κάρφωμα δεν τους αρκεί για να ξεχωρίσουν. Στο μπάσκετ του σήμερα ήταν περισσότερο πιθανό να σπάσει το ρεκόρ του τριποντέρ Ray Allen, με τον Curry να περνάει πρόσφατα πρώτος στη λίστα και να συνεχίζει να «γράφει» απτόητος.
Χάλασε όντως το μπάσκετ;
Σαφώς και η ευγενής άμιλλα είναι μεγάλο χαρακτηριστικό του αθλητισμού ωστόσο αν δεν έχεις έναν παραπάνω τρόπο για να κερδίσεις ποιος ο λόγος να συναγωνίζεσαι. Στον κόσμο τον οποίο ζούμε άλλωστε η εύκολη οδός της επιτυχίας δεν ήταν ποτέ μειονέκτημα αλλά πολλές φορές άξιο θαυμασμού (βλ. κρυπτονομίσματα, χρηματιστήριο, στοίχημα) ακόμα και αν η επίτευξη του στόχου περιείχε ένα παραπάνω ρίσκο σε σχέση με παλιότερα. Κάτι τέτοιο συνέβη και στο μπάσκετ.
Πιο γρήγορος ρυθμός, περισσότερα σουτ στο ένας εναντίον ενός άρα και μεγαλύτερη συχνότητα σε προσπάθειες μακριά από το καλάθι που με τον νόμο των πιθανοτήτων έχει μικρότερες ελπίδες ευστοχίας από ένα κοντινό lay up. Με λίγα λόγια, ο Curry δημιούργησε μια νέα σχολή μπάσκετ, που με την αίσθησή του στο σουτ ήταν κάτι παραπάνω από ικανός να το πετύχει, επηρεάζοντας ολόκληρη την μπασκετική λογική.
Αυτή όμως η επιλογή του με τα μακρινά σουτ κατηγορείται ότι επηρεάζει αρνητικά τις νέες γεννιές:
Tomorrow we got superstar @StephenCurry30 choppin it up with us! He has a Public Service Announcement… @playerstribune #knuckleheadspodcast ✊??✊? pic.twitter.com/D5lM52BRqs
— Quentin Richardson (@QRich) February 14, 2022
«Θα αξιοποιήσω αυτή τη στιγμή και θα πάρω το βήμα για να μιλήσω. Σταματήστε να με ταγκάρετε σε όλα αυτά τα άσχημα βίντεο με κακά σουτ. Σταματήστε να μου λέτε ότι κατέστρεψα το μπάσκετ. Δεν σας είπα εγώ να σουτάρετε έτσι» είναι τα λόγια του στο Podcast του άλλοτε ΝΒΑερ, Quentin Richardson σχολιάζοντας το εν λόγω φαινόμενο.
Ποια είναι η αλήθεια;
Είναι υπερβολή να λέμε ότι ο Curry συγκεκριμένα και ο Harden ανέλαβαν το άθλημα και το κατέστρεψαν με τον τρόπο παιχνιδιού τους, ωστόσο είναι δεδομένο ότι η τρομακτική τους επίδραση στο σύγχρονο ΝΒΑ, οι παραστάσεις τους και το βολικό-άναρχο στυλ τους εντός παρκέ γεμίζει μεν το μάτι, κυρίως όμως έδωσε μια νέα οντότητα στην εκτέλεση. Οι κοντοί παίκτες βρήκαν χώρο και κυριάρχησαν την ώρα που οι αυθεντικοί ψηλοί έμαθαν να παίζουν σαν πλεϊμέικερ, εξελίσσοντας περισσότερο το παιχνίδι τους. Το ότι πλέον ζούμε στην εποχή της αποθέωσης του μακρινού σουτ και της ατέρμονης λαχτάρας για ευστοχία από το τρίποντο, ενδεχομένως να έχει περιορίσει αυτή την μπασκετική σκέψη και «γοητεία» στο ένας εναντίον ενός όπου το μυαλό πρέπει να στροφάρει συνεχώς προκειμένου να εντοπίσει τα αδύνατα σημεία της άμυνας και το μακρινό σουτ ή το step back αποτελούσαν έσχατες λύσεις.
Κάθε εποχή ωστόσο έχει το στυλ και τους opinion leaders της. Aυτή είχε τον Curry και τον Giannis, η προηγούμενη τον LeBron και τον Wade, η προηγούμενη τον Kobe Bryant και πάει λέγοντας. Ταμείο για τον Curry θα κάνουμε όταν το μπάσκετ αλλάξει στυλ και πάλι. Ίσως όταν ξανάρθει το παιχνίδι πιο κοντά στο καλάθι και πάλι, να μας λείψουν οι καθαρόαιμοι σουτέρ όπως συμβαίνει και τώρα με τους αυθεντικούς ψηλούς.
