«Αν μπορούσα να διαλέξω τον καλύτερο ψηλό όλων των εποχών, αυτός δεν θα ήταν ο Shaquille O’ Neal, ούτε ο Patrick Ewing, ούτε καν ο Wilt Chamberlain. Θα διάλεγα τον Hakeem». Μία πρόταση που για μερικούς δεν θα είχε ιδιαίτερο νόημα, αν οι λέξεις προέρχονταν από οποιονδήποτε μπασκετμπολίστα ή προπονητή του ΝΒΑ, εκτός από τον κορυφαίο όλων. Και μάλιστα, αυτή η πρόταση ανήκει στον Michael Jordan. Όχι βέβαια ότι χρειάζεται ο «Air» για να καταλάβουμε την οντότητα που ακούει στο όνομα, Hakeem Olajuwon, ενός τύπου που έδωσε στο μπάσκετ μια διαφορετική πινελιά από αυτή που είχε συνηθίσει ο κόσμος μέχρι να εμφανιστεί για τα καλά στο προσκήνιο το 1984.
Μια ιδιοφυΐα που είχε τις δυνατότητες και τις ιδέες να κάνει όλα εκείνα τα φαντεζί και εμφατικά highlights μέσα στο παρκέ, αλλά λόγω μεγέθους έπρεπε να περιοριστεί μέσα στη ρακέτα αντί για την περιφέρεια όπου θα είχε περισσότερο χώρο για να εφαρμόσει τις άπειρες κινήσεις που θα ξεσήκωναν τον κόσμο.
Σε μια περίοδο που οι σέντερ ήταν βαριά κορμιά και το πήγαιναν στη δύναμη, εκείνος σαν αλαφροπάτητος πυγμάχος, χάριζε στιγμές μαγείας στο κοινό των Rockets, προκαλώντας ίλιγγο σε κάθε αντίπαλο που προσπαθούσε να τον μαρκάρει.
Ο Olajuwon είναι μια ξεχωριστή πάστα παίκτη και ανθρώπου, που εξωτερικά μπορεί να μην έδειχνε το απόλυτο θηρίο όπως οι Patrick Ewing, David Robinson και αργότερα ο Shaquille O’ Neal ωστόσο χρησιμοποιώντας το μυαλό και εστιάζοντας στα δυνατά του σημεία ήταν ο απόλυτος dominator και κορυφαία ατραξιόν των Rockets όσα χρόνια έμεινε στο Houston.
Στην ιστορία του ΝΒΑ ομάδες και παράγοντες έχουν κατηγορηθεί για την επιλογή τους να προσπεράσουν στη διαδικασία του draft παίκτες που αργότερα θα έκαναν σπουδαία καριέρα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις 14 ομάδες που προσπέρασαν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Θα μπορούσε το ίδιο να είχε συμβεί και στους Rockets του 1984 καθώς διάλεγαν πρώτοι στη συγκεκριμένη διαδικασία αλλά προτίμησαν να προσπεράσουν τον Michael Jordan για τα μάτια του αγαθού γίγαντα από τη Νιγηρία.
Αν δεν υπήρχαν τα κατορθώματα του «The Dream» τότε οι Blazers δεν θα δέχονταν ακόμα το κράξιμο που άφησαν τον GOAT στο νο.3 και τους Chicago Bulls για χάρη του Sam Bowie που ήδη έχει ξεχαστεί.
Σίγουρα το ύψος παίζει μεγάλο ρόλο και στο υψηλότερο επίπεδο ό,τι καλύτερο έχεις είναι προς όφελός σου, ωστόσο το περίφημο «Dream Shake» -η περιστροφή του Olajuwon γύρω από τους αντιπάλους μέσω του footwork – δεν ήταν προϊόν σκελετικής υπεροχής, αλλά νοητικής. Ένας συνδυασμός μπάσκετ και... ποδοσφαίρου, όπως έχει πει ο Olajuwon.
Ο Hakeem δεν ήξερε μόνο πώς να εκμεταλλευτεί όσα του έδινε ο αντίπαλος αλλά είχε αποφασίσει πριν να πιάσει την μπάλα πώς θα την βάλει στο καλάθι. Υπάρχει λόγος άλλωστε που στα 59 του (από σήμερα) κάθε καλοκαίρι διάσημοι αστέρες του ΝΒΑ τον πληρώνουν για να τους μάθει το περίφημο σκεπτικό του;
Μεταξύ αυτών, οι LeBron James, Carmelo Anthony και Joel Embiid, αν και όπως λέει μέχρι σήμερα «μόνο ο Kobe Bryant μπόρεσε να εφαρμόσει ακριβώς αυτά που του έμαθα».
Για έναν άνθρωπο όπως ο Hakeem το να επιβιώσει –ή μάλλον να θριαμβεύσει- μέσα στο παρκέ απέναντι σε πιο ογκώδεις αντιπάλους και να θεωρείται σήμερα ένας από τους πιο πλήρεις μπασκετμπολίστες όλων των εποχών, σημαίνει ότι ξέρει και πώς να μεγαλουργεί και γενικότερα στη ζωή. Σε όλη του την καριέρα έπρεπε να παλεύει με τα θηρία, να μάθει να ζει με την πίεση που προερχόταν από την επιλογή του πάνω από τον Michael Jordan αλλά και να κουβαλήσει μια ομάδα για όλη του την καριέρα (εκτός από μια σεζόν που έπαιξε στο Toronto) ως ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Ή ως «το απόλυτο όνειρο» όπως την είχε αποκαλέσει ο προπονητής του στο κολέγιο, Guy Lewis. Και ένας άνθρωπος όπως ο «The Dream» έχει ατάκες βγαλμένες από τη ζωή:
