«Came in from a rainy Thursday», είναι τα πρώτα λόγια του πασίγνωστου «Ordinary World» των Duran Duran. Κομματάκι δύσκολο να έβρεχε εκείνη την Πέμπτη, 7 Ιουλίου στην Oklahoma City, ωστόσο τα μαύρα κι άραχνα σύννεφα είχαν ήδη σκεπάσει τις ψυχές των τρελαμένων οπαδών της όταν η ανακοίνωση της μεταγραφής του μέχρι τότε τοπικού ήρωα και μέσα σε λίγες ώρες μισητού εχθρού, Kevin Durant στους Golden State Warriors έμοιαζε με έναν από τους εξίσου εχθρικούς κυκλώνες που συχνά-πυκνά επισκέπτονται και χτυπούν ανελέητα την πιο επιρρεπή σε τέτοια φαινόμενα πολιτεία.
Τίποτα δεν έδειχνε κανονικό πια στον κόσμο των ταγμένων φίλων των Thunder, όταν έσκασε στα κεφάλια τους η σοκαριστική, αν και διαφαινόμενη, είδηση, βυθίζοντας στο σκοτάδι μία πόλη που έμοιαζε με υποταγμένη Gotham City, λες και ο Batman αποφάσισε να την αφήσει στο έλεος των σεσημασμένων κακοποιών της. Η περίοδος της αποδόμησης και της απομυθοποίησης είχε μόλις αρχίσει...
Οι λέξεις που συνέθεσαν τις γραμμές της ανακοίνωσης των Warriors, εκτός από μουντζαλιά στην ιστορία των Thunder και επικήδειος μίας σχέσης παθολογικού μπασκετικού έρωτα παίζουν ένα πολύ περίεργο αλλά οικείο παιχνίδι, συναντώντας τις λέξεις από τους στίχους μίας άλλης, εξίσου γνωστής, τραγουδάρας των Duran-Duran: «Words, playing me deja vu, like a radio tune I swear I've heard before», λένε στο Come Undone και μάς θυμίζουν πόσα απανωτά deja vu είχαμε στο άκουσμα της μεταγραφής του Durant, με πιο πρόσφατο αυτό του Lebron.
Ρητορικά ερωτήματα
Έπραξε σωστά ο Kevin που μετά από 9 άκαρπα χρόνια στους Thunder αποφάσισε να διαβεί τον Ρουβίκωνα και να γίνει μέλος ενός υπερσυνόλου; Όχι. Έκανε λάθος; Ούτε. Έκαναν λάθος οι Warriors που, αγνοώντας επιδεικτικά τις λέξεις χημεία, ισορροπίες, ρόλοι, γιγάντωσαν την οικογένεια των Splash Brothers και δίπλα στους Curry και Thompson (και τα άλλα πρωτοπαλίκαρα φυσικά) προσέθεσαν το... τρίδυμο της προσδοκώμενης επιτυχίας; Ναι ή όχι; Και ναι και όχι. Ούτε ναι, ούτε όχι.
Δεν υπάρχει λάθος ή σωστό, στις επιλογές, στη ζωή, στον αθλητισμό, στην μπίζνα. Υπάρχει μόνο ό,τι γράφει το ταμπλό και η ιστορία.
Για τους αθεράπευτα ρομαντικούς φίλους του NBA είναι ολέθριο λάθος. Για τους φανατικούς φίλους των Thunder είναι ολέθριο ρήγμα. Για τους οπαδούς των Warriors (και του 2K!) είναι ηδονή! Μα ποιος ρομαντισμός και ποια (54 εκατομμύρια!) πετροδόλαρα; Εδώ μιλάμε για μονόπετρο, αγάπη μου. Ζωντανό! Σπαρταριστό!
Θα το φορέσει; Δεν θα το φορέσει; Η υπογραφή με την ενδεχομένως πληρέστερη και ενδεικτικότερη ομάδα του σύγχρονου μπάσκετ (για 1+1 έτσι; Oλόκληρος Durant υπέγραψε 1+1! Ότι τι; Θα τον δοκιμάσουν πρώτα;) Δεν σημαίνει και υπογραφή με την επιτυχία. Τι σημαίνει όμως;
Need for speed!
Ένα από τα video games που παίζαμε μικροί ήταν αυτό που γουστάραμε ακόμη περισσότερο όταν από τις κινηματογραφικές οθόνες το φέρουμε στις οθόνες του σπιτιού μας, παίρνοντας το τιμόνι από τους βασιλιάδες του drift και της ταχύτητας, Paul Walker και Vin Diesel. Το «Need for Speed» εξελίχθηκε και διαμορφώθηκε στα πρότυπα του «Fast & Furious», δίνοντάς μας τη δυνατότητα να κάνουμε στο σαλόνι μας όσα δεν μπορούσαμε ή δεν έπρεπε να κάνουμε στους δρόμους.
Αυτή η ανάγκη για αδρεναλίνη ρέει άφθονη και στο αίμα των «Πολεμιστών», που στην έκτη ταχύτητα των Curry και Thompson θέλησαν να προσθέσουν και τη «νιτρομπουκάλα» που ακούει στο όνομα Kevin Durant. Η προσθήκη του «Durantula» φτάνει το κοντέρ στο «κόκκινο» και ανεβάζει τους ίππους μίας πεινασμένης για χιλιόμετρα και ανεξάντλητης από καύσιμα μηχανής. Και κάπως έτσι, από «endurance» γίνονται… endurant.
Οι Warriors με την προσθήκη του Durant δείχνουν να αγνοούν τους νόμους της βαρύτητας και κάνουν ένα ακόμη βήμα για μια θέση στον ήλιο, πλησιάζοντας την ταχύτητα του φωτός. Με αυτούς τους τρεις στην πεντάδα, πλαισιωμένους από μία front line που ακολουθεί κατά γράμμα το δόγμα του «small ball», οι λέξεις χρόνος, ταχύτητα και επιτάχυνση θα γίνουν οι αγαπημένες εντός του παρκέ της Oracle Arena. Τρέχουμε σαν να μην υπάρχει αύριο! Σαν να μην υπάρχει τερματικός σταθμός! Με τη μπάλα, χωρίς τη μπάλα, μακριά από τη μπάλα, run Forest, run!
Αυτό φέρνει πρωτίστως ο Durant, πέρα από ευχέρεια, αξιοπιστία και μία ακόμη καλαθομηχανή στην επίθεση, πράγμα που θα διευκολυνθεί και θα γίνει ακόμη πιο αισθητό από τα επιπλέον ριμπάουντ του «KD» (8,2 μέσο όρο πέρυσι) που αποτελούν το «κλειδί» του παραδείσου στον κόσμο του «Run ‘n’ gun» μοτίβου. Το αν ο Steve Kerr θα μπορέσει να ελέγξει όλους αυτούς τους κινητήρες ή θα το πάει στον αυτόματο είναι μια άλλη υπόθεση, για την οποία θα αποφανθεί η νεκροψία. Υπομονή μέχρι τα play offs…
Όσα φάμε κι όσα βάλουμε
«Κι η άμυνα; Ποιος θα παίξει άμυνα ρε παιδιά;», ακούγεται από το βάθος μία φωνή γεμάτη παράπονο. Την ώρα που η τριπλέτα έχει αρχίσει ήδη τον διαγωνισμό τριπόντων δίνοντας στην μπάλα μία φλεγόμενη ουρά, λες και βγήκε από το «NBA Jam», στην άλλη άκρη του παρκέ, ο Draymond Green ψάχνει με τα μάτια ένα βλέμμα κατανόησης και παρηγοριάς. Το βρίσκει πάνω στον Andre Iguodala. Οι δυο τους θα πρέπει και φέτος να βγουν και πάλι στην πρώτη γραμμή και να γίνουν οι ασπίδα της… Aγίας «Three-Pointer» Tριάδας. Η καλύτερη άμυνα άλλωστε πάντα ήταν η επίθεση, οπότε «συνεχίστε να σουτάρετε, εσείς», λένε οι δύο ψηλοί, «κι όταν έρθουν τα σκούρα εμείς θα φροντίσουμε να κερδίσουμε με 129-128»!
Στην κεφαλή του τραπεζιού
Ο Curry, όμως, τι λέει για όλα αυτά; Πώς θα επηρεαστεί η δική του «τρέλα» από την προσθήκη ενός ακόμη παίκτη που καταφτάνοντας στην Καλιφόρνια είπε «μία μπάλα ρε παιδιά!». Πώς αποκρίνεται και πώς θα ανταποκριθεί στην κλωνοποιημένη φράση «μια μπάλα μόνος του», που πλέον αποκτά και τρίτο πρόσωπο; Το κόμικ βίντεο του «Bleacher Report» είναι διαφωτιστικό σχετικά με τις ιεραρχικές δομές, που μέχρι στιγμής πάντως, εκτός παρκέ, φαίνεται ότι παραμένουν αναλλοίωτες. Ο «κοντός με τη μασέλα» κάθεται στην κεφαλή του τραπεζιού, στην «αρχηγική» που λέμε, κι όταν ο ο Durant του μεταφέρει την αποστροφή της κοινής γνώμης για το «κακό» συναπάντημα του Oakland, εμφανίζεται πίσω από την καρέκλα κι αφού πετάξει το μασελάκι στα μούτρα του Γουέστ, λέει: «Μας λένε παλιανθρώπους, αλλά εμείς έχουμε το δαχτυλίδι!», για να ακολουθήσει ένα σατανικό γέλιο που στέλνει μηνύματα κα σπέρνει τρόμο προς πάσα κατεύθυνση...
Ι won’t cry for yesterday
Αν πετύχει ο Durant, έστω και σε βάθος χρόνου, το μόνο που θα έχει μείνει θα είναι το/τα δαχτυλίδι/α, που θα μας δείχνει επιδεικτικά, σαν την τύπισσα που λέει στις φίλες της «παντρεύομαι», υπενθυμίζοντας σε όλους τους υπόλοιπους ότι θα μείνουν στο ράφι.
Αν όχι, τότε εμείς θα ψάχνουμε παρατσούκλια για να τον γλεντάμε, στην Oklahoma θα αρχίσουν να πιστεύουν στη θεά Νέμεσις κι ο… Ρόμπιν της Gotham City, Russell Westbrook θα έχει γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Μέχρι τότε, ο Durant θα κοιτάζει επίμονα το δαχτυλίδι μονολογώντας ψιθυριστά “My Precius”, σαν λυσσασμένο Γκόλουμ και οι οπαδοί των Thunder θα τραγουδούν “ i won't cry for yesterday, there's an ordinary world, somehow I have to find” (κατά το Duran-Duran ευαγγέλιο).
Όσο κι αν χρειαστεί να ψάξουν για να βρουν “κανονικότητα” και ρομαντισμό στον μαγικό κόσμο του NBA...
Let’s get ready to Rumble
Τα ξημερώματα της Πέμπτης ξεκινούν τα νυχτοπερπατήματά μας και η σύνδεση με τον μαγικό κόσμο που έχει στοιχειώσει τα βράδια μας. Πολλοί από εμάς θα συνεχίσουν κανονικά τον ύπνο τους, αφήνοντας ανέγγιχτη στο κινητό τους την ημερομηνία αφύπνισης για τον ερχόμενο Απρίλη των playoffs.
Για κάποιους άλλους, όμως, που αντιτίθενται στο δόγμα που θέλει την regular season να μοιάζει με καλοστημένο «τσίρκο» γεμάτο από ζογκλέρ όπου ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος της «πτώσης» ούτε και η ανάγκη της άμυνας. Για τους πιστούς οπαδούς του NBA όλα αυτά ακούγονται πολύ περιττά μπροστά σε αυτό το επιβλητικό «three men» show που ξεκινά!
The show must go on, λοιπόν…
