Για τον Μπέντο τα έχουμε ξαναπεί πριν από περίπου έναν μήνα. Τον χαρακτήριζα «άνιωθο» στον τίτλο του κειμένου και σήμερα η βεβαιότητά μου για την μειωμένη προπονητική του αντίληψη όχι μονάχα έχει ενισχυθεί αλλά συνοδεύεται πλέον κι από την αίσθηση ότι ο Πορτογάλος δεν βρωμάει μόνο προπονητικά, εκεί δηλαδή όπου μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα προσαρμογής μπορεί να κριθεί και κρίνεται ήδη με βαθμολογία υπό τη βάση, αλλά και ως άνθρωπος.
Μπορώ να ποντάρω 20 ευρώ ό,τι έχω και δεν έχω πως δεν υπάρχει ούτε μισή ψυχή μέσα και γύρω από την ομάδα του Λιμανιού στην οποία ο συγκεκριμένος τύπος να κάνει γκελ. Να τον βλέπει και να λέει «ωραία πάστα ανθρώπου ρε φίλε! Πέρα από προπονητάρα είναι και ωραία προσωπικότητα, σου βγάζει κάτι ωραίο με τη συμπεριφορά του, το στήσιμό, την ομιλία, την αντιμετώπιση του προς τους άλλους...».
Όχι, δεν, τίποτα, ζερό, νάδα.
Ένας μονοκόματος άνθρωπος είναι, που είτε τον βλέπεις να κάθεται στην άκρη του πάγκου, είτε στις δηλώσεις του μετά τα παιχνίδια το μόνο που σου βγάζει είναι μια μουντίλα και μια αίσθηση ότι έχει παρεξηγηθεί έντονα με το χαμόγελο. Κι αν αυτά δεν είναι αρκετά για να τον βάλεις στην μαύρη σου τη λίστα, ίσως να σε πείσει η αμετροέπειά του και ο έντονος ξερολισμός που βγάζει μέσα από τις επιλογές του, μέσα από τα λεγόμενα και τις πράξεις του. Να, καλή ώρα σε όσα συνέβησαν χθες μετά το παιχνίδι στον βούρκο της Τρίπολης. Στη συνέντευξη τύπου συγκεκριμένα που τον ρώτησε ο δημοσιογράφος για τον λόγο που επέλεξε να αφήσει εκτός τον Ανσαριφάντ κι εκείνος θεώρησε σωστό να απαντήσει «γιατί αποφάσισα να πάρω μαζί μου 18 ποδοσφαιριστές». Πάνω-κάτω, δηλαδή, στο ίδιο μήκος κύματος με την απάντηση που είχε δώσει όταν τον ρώτησαν για το λόγο που δεν συμπεριλαμβάνει στην αποστολή τον Καπίνο: «Δεν γίνεται να παίζουμε με δύο τερματοφύλακες».
Σώπα ρε τιτανοτεράστιε θεωρητικέ της ποδοσφαιρομάνας Πορτογαλίας που τρως για πρωινό χιουμορόπιτα με μίλκο; Θεωρείς πως με την ειρωνεία σου μπορείς να καλύψεις τις αστοχίες σου; Δηλαδή, τι το παράλογο βρήκες στην ερώτηση του δημοσιογράφου και αποφάσισες να τον γειώσεις; Όταν βλέπει ο άλλος ότι αφήνεις έξω έναν παίκτη που ξέρει εδώ κι ενάμιση χρόνο τα κατατόπια της λίγκας και παίρνεις το Σισοκό που δεν έχει μάθει ακόμη αν το γήπεδο βρίσκεται στου Ρέντη ή στο Φάληρο, λογικό δεν είναι να σου κάνει μια τέτοια ερώτηση; Νιώθεις πιεσμένος για τις επιλογές σου; Νιώθεις πως όσα επιλέγεις δεν σου βγαίνουν; Άλλαξε ρότα κι άσε το πνεύμα.
Κι αν δυσκολεύεσαι με το know how, μπορείς να δεις βιντεάκια από μερικούς τυχάρπαστους προκατόχους σου. Κάτι Βαλβέρδε, Μίτσελ και Σίλβα, αν τους έχεις ακουστά, που κατά την παραμονή τους στην ομάδα άφησαν εποχή με τον τρόπο που στήνονταν σαν Κύριοι είτε για να κοουτσάρουν, είτε για να μιλήσουν στον κόσμο της ομάδας και τους εκπροσώπους του Τύπου. Γιατί καλό είναι το δεκανίκι που σου προσφέρει η επιλογή του να χρησιμοποιείς ελληνόπουλα (και μαγκιά σου), αλλά μόνο με αυτό δεν πας μπροστά «κύριε» Μπέντο.
ΥΓ: Στόπερ. Πάρε. Στόπερ. Πάρε. Στόπερ.
