Αν έπρεπε να αναφερθούμε στα θετικά στοιχεία που έχουν αφήσει πίσω τους οι Διεθνείς Εκθέσεις στη χώρα μας, το πρώτο με διαφορά στοιχείο που θα εστιάζαμε θα ήταν η δημιουργία-έμπνευση του φραπέ και δεύτερον η κατασκευή του περίφημου Πύργου του ΟΤΕ. Κι αν το κατά τύχη κατασκεύσμα του Δημήτρη Βακόνδιου, ενός υπαλλήλου που μέσα στην θερινή του πλήξη έφτιαξε τον πρώτο «χτυπητό» της παγκόσμιας ιστορίας στη μακρινή ΔΕΘ του 1957, ήταν αυτό που μεγάλωσε στα γόνατά του γενιές και γενιές Ελλήνων, ο άλλοτε περιστρεφόμενος Πύργος αποτελεί από το 1970 ένα αστικό ορόσημο που συντροφεύει τον αδελφό Λευκό στις αφηγήσεις των Σαλονικιών.
Παρόμοια αστικά ορόσημα έχουν κατασκευαστεί κατά καιρούς και σε πλήθος άλλων Διεθνών Εκθέσεων που έχουν διοργανωθεί σε πλείστες μητροπόλεις του κόσμου. Δημιουργίες με φουτουριστικό συνήθως χαρακτήρα που πλέον τελούν σε παρακμιακή κατάσταση ή τέλος πάντων έχουν απωλέσει μεγάλο μέρος της αλλοτινής τους λάμψης (και χρησιμότητας).
Αυτά τα μέρη, λοιπόν, επισκέπτεται από το 2007 και με το φωτογραφικό της φακό ανά χείρας, η Jade Doskow, ψάχνοντας να βρει τα απομεινάρια όλων εκείνων των άλλοτε μεγαλεπίβολων μνημείων. Το αποτέλεσμα μπορείς να το τσεκάρεις συγκεντρωτικά στο βιβλίο της με τίτλο Lost Utopias. Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, η φύση φαίνεται πως επανεδιεκδικεί και τελικά κερδίζει τη μάχη με τα μνημεία εκείνα που κάποτε αποτελούσαν ένδειξη τεράστιας ζωτικότητας και κινητικότητας.
Μια μόνο γεύση από τη μάχη ανάμεσα σε εφήμερο και μόνιμο, το κυρίαρχο και μελαγχολικό δηλαδή μοτίβο του Lost Utopias, μπορείτε να πάρετε στο φωτογραφικό άλμπουμ που ακολουθεί.
