Ωραία λέξη ο μύθος, ελληνικότατη και με ιστορικό βάθος όσο και η ύπαρξη μας ως έθνους. Από τον Αίσωπο και τους 12 θεούς του Ολύμπου μέχρι το οτι χρεοκοπήσαμε επειδή δεν ζητούσαμε απόδειξη για την τυρόπιτα, ο μύθος μας ακολουθεί παντού και παρά την απόσταση που διατηρεί από την αλήθεια, δεν θέλουμε να τον αφήσουμε, είναι στην ταυτότητά μας μαζί με το τζατζίκι και το φιλότιμο.
Όταν δε μπερδέψουμε τον πατροπαράδοτο μύθο με το ελληνικό καλοκαίρι, τότε δημιουργείται το απόλυτο combo, το Euro 2004 των αστικών μύθων, εκεί που όλοι μύθοι μπλέκουν μεταξύ τους και νικητής βγαίνει το αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι που υμνείται και δοξάζεται στα πέρατα της οικουμένης. Το ελληνικό καλοκαίρι και ειδικά το διάστημα των διακοπών ως χωροχρονικό διάστημα είναι γεμάτο από ψέματα που γνωρίζουμε ότι είναι ψέματα και δεν μας ενδιαφέρει η αλήθεια πίσω από αυτά. Είναι μέρος της μυσταγωγίας, του τουριστικού προϊόντος και πολύ μας αρέσει να πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας, κυριολεκτικά μεταφορικά, γεμάτα από αυτά. Πάμε να δούμε μερικούς από τους καλύτερους μύθους της εποχής.
Φέτος θα πάμε στην Κρήτη 8 μέρες και λέμε να τη γυρίσουμε όλη
‘Εχω ζήσει 5 χρόνια και έχω κατέβει άλλα 10 καλοκαίρια εκεί και δεν έχω καταφέρει να τη δω. Επίσης έχω πάει μια φορά στη Νάξο για 4 μέρες και έβαλα σκοπό να τη γυρίσω όλη και το κοντέρ έγραψε 970χλμ, έτσι σαν μέτρο σύγκρισης. Αυτός ο μύθος που λέει ότι αν έχεις διαθέσιμη άδεια πάνω από βδομάδα δεν σε χωράει κανένα άλλο νησί πέρα από την Κρήτη και ότι αν αφιερώσεις 2 μέρες σε κάθε νομό μπορείς να τη γυρίσεις όλη, είναι μεγαλύτερο ψέμα και από το ότι μπορείς να πας σε κρητικό γάμο και να φύγεις νηστικός και νηφάλιος.
Παρόλα αυτά ορδές ανυποψίαστων τουριστών, Ελλήνων και ξενομπάτηδων, επιμένουν στο εν λόγω project το οποίο βαφτίζουν «road trip στην Κρήτη». Το μόνο που θα καταφέρουν από αυτή την ταλαίπωρη Οδύσσεια είναι να κάνουν χαρούμενους τους βενζινάδες του νησιού, να δουν 4 το πολύ παραλίες, να καταφέρουν να πιουν 3 ποτά σύνολο κατ΄άτομο να μαυρίσει μόνο το χέρι που βλέπει στο παράθυρο του αυτοκινήτου και να γνωρίσουν τον τρόμο της οδήγησης στους κρητικούς δρόμους.
Ό,τι τρώτε είναι από εδώ, από τον τόπο μας
Αυτό το απόφθεγμα σοφίας δεν έχει εφαρμογή ούτε στην Κρήτη τους καλοκαιρινούς μήνες. Κάντε ένα απλό πείραμα, τσεκάρετε πόσοι κατεβαίνουν μαζί σας από τον καταπέλτη του καραβιού την ημέρα που φτάνετε στο νησί, μην λάβετε υπόψη πόσοι είναι ήδη εκεί και πόσοι θα έρθουν. Ας πούμε ότι κάθε ένας από εσάς θα καναταναλώσει 1 κιλό ντομάτες όσο είστε εκεί. Ε, η παραγωγή του νησιού δεν φτάνει ούτε για να μοιραστείτε μια σαλάτα όλοι μαζί όπως κάνουν κάτι πειναλέοι τουρίστες που δεν μας αφήνουν όσο συνάλλαγμα θα θέλαμε.
Ο τουρισμός είναι ένα προϊόν και ο μαζικός τουρισμός είναι βιομηχανικό προϊόν. Με εξαίρεση 2-3 νησιά που έχουν σοβαρή αγροκτηνοτροφική παραγωγή, σε όλα τα υπόλοιπα μιλάμε απλά για τουριστικές ατραξιόν. Είναι σαν να πιστεύεις ότι αυτοί που είναι ντυμένοι με περικεφαλαίες ασπίδες και δόρατα στο Καλλιμάρμαρο ότι είναι αρχαίοι πολεμιστές και δεν είναι εκεί για να φωτογραφηθούν απλά με τους τουρίστες. Πολύ φοβάμαι ότι θα φάτε πολλή ντομάτα Βελγίου στο γραφικό ταβερνάκι πάνω στο κύμα και ο λόγος είναι ότι κανείς δεν είναι αρκετά μαζόχας να κάτσει στο Βέλγιο 15 Αυγούστου και να τη φάει εκεί, εμείς έχουμε την ωραία τοποθεσία και αυτοί την τεχνογνωσία για την τέλεια σχηματισμένη ντομάτα όλο το χρόνο, αυτή είναι η ενωμένη Ευρώπη.
Οι μυστικές παραλίες των ντόπιων
Τώρα σοβαρά, από πότε είναι αυτή η εφημερίδα; Ή μάλλον από πότε είναι αυτό το lifestyle ένθετο ολοσέλιδη διαφήμιση διακοποδάνειου στο οπισθόφυλλο; 5-10-100 όσες και να είναι οι παραλίες σε ένα μέρος, μετρημένα κουκιά είναι. Υπάρχουν όλες στο ίντερνετ, επίσης υπάρχουν όλες και στα social media αλλά εκεί είναι ρετουσαρισμένες και είναι πολύ πιθανό να μην μπορείτε να τις ξεχωρίσετε. Πλέον όλες οι παραλίες είναι γνωστές και κατηγοριοποίηση υπάρχει μόνο στην προσβασιμότητα, στο αν έχει παιδάκια ή κάγκουρες, μπιτσόμπαρα που είναι πολύ ενοχλητικά και πρέπει να κλείσουν ή ήσυχα που δεν πρέπει να κλείσουν κλπ. Ένα έξτρα τιπ από κάποιον που έχει ζήσει σε νησί είναι ότι οι ντόπιοι δεν έχουν ιδέα από τις παραλίες του μέρους τους. Το 99% πάει στην ίδια παραλία τα τελευταία 20 χρόνια και δεν την αλλάζει όπως δεν αλλάζει ο παππούς το κόκκινο Toyota Corolla του ‘78.
Τελευταία χρονιά που πάμε σε νησί, πιο φτηνά μας βγαίνει στο Παρίσι
Χωρίς να είμαι απολύτως σίγουρος, νομίζω ότι πρώτη φορά άκουσα αυτή την ατάκα ως λαθρακουστής μιας παρέας από πίσω μου που είχε παραγγείλει ένα κοπάδι αστακούς και τάιζε μέχρι και τις γάτες της ταβέρνας με αστακό. Δηλαδή το άκουσα πριν από πάρα πολλά χρόνια. Ναι, κάθε χρόνο τα νησιά γίνονται όλο και πιο ακριβά και ζοριζόμαστε κάθε χρόνο περισσότερο για να πάμε σε αυτά, αλλά μαντέψτε, δεν μας καίγεται καρφί, αλλά ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε. Ποτέ δεν κάναμε διακοπές σε κάποιο ελληνικό νησί επειδή ήταν κάποτε φτηνά. Αν θυμάσαι φτηνή τη ζωή σε νησί, μάλλον έχεις προλάβει να δένει το καράβι αρόδου και να κατεβαίνεις με λάντζα στο λιμάνι, άρα και τότε που ήταν πραγματικά φτηνά περνούσες μια τρομερή ταλαιπωρία για τον ίδιο λόγο που τώρα δίνεις ένα σκασμό λεφτά, επειδή τα νησιά μας είναι πάρα πολύ ωραία.
Θεωρούμε κληρονομικό μας δικαίωμα τη διαμονή μας σε ένα νησί για τουλάχιστον μια βδομάδα και καλά κάνουμε. Σαν δικαίωμα που είναι λοιπόν, το βλέπουμε σαν ανελαστική δαπάνη, άρα αφήνουμε 5 λογαριασμούς απλήρωτους και τρώμε cream crackers για τρεις μέρες σερί και πάμε για ακόμα μία φορά στο λατρεμένο μας νησί.
