Άλλοι μιλούν για διακοπές στα οργανωμένα camping όλης της χώρας, που προσομοιάζουν πάρα πολύ με τις «κανονικές» διακοπές σε ένα παραθαλάσσιο μέρος. Άλλοι μιλούν για μία ή δύο διανυκτερεύσεις σε κάποια παραλία ή στην εξοχή, με τον αυθορμητισμό της παρέας – πολλές φορές χωρίς καν σκηνή για τον ύπνο, αλλά έτσι, «χύμα», πάνω στα βότσαλα…
Άλλοι όμως μιλούν για «πραγματικές» διακοπές που διαρκούν κάποιες ημέρες και οι οποίες ξετυλίγονται απλώς και μόνο γύρω από τον άξονα φύση: Μένεις στη φύση, κάνεις τα πάντα στη φύση και αναλόγως με το αν και πόσο έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα, πριν αφήσεις πίσω σου τον πολιτισμό, περνάς καλά ή όχι. Κάπως έτσι ήταν και η δική μου «καλύτερη εμπειρία ever» σε camping και μάλιστα, ήταν από τις πρώτες – δύσκολο η πρώτη φορά σε camping να είναι «ιδανική», συνήθως η εμπειρία παίζει ρόλο σε αυτές τις καταστάσεις…
Η ιδέα
Ήμασταν λίγο μετά τα 30, όταν έπεσε η ιδέα για camping με τους κολλητούς – σύνολο πέντε άτομα, δύο σκηνές. Για τους τέσσερις από τους πέντε ήταν η τρίτη φορά σε camping, ο ένας ήταν πρωτάρης, αλλά του είχαμε εμπιστοσύνη πως θα τα καταφέρει και δεν μας διέψευσε. Όπως συνειδητοποιώ τώρα, κάποια χρόνια αργότερα δηλαδή, έτυχε να είμαστε όλοι στην ίδια φάση ακριβώς κι αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την επιτυχία του εγχειρήματος: Αντροπαρέα, για μία εβδομάδα σε camping, σε μια παραλία τέρμα θεού στην Πελοπόννησο.
Συνειδητά στόχος αυτών των διακοπών ήταν η «απεξάρτηση»: Πρώτον από τη δουλειά, δεύτερον από τις σχέσεις, τρίτον από τον πολιτισμό – με την κακή έννοια του όρου. Αυτή ήταν η ιδέα και όντως «δούλεψε».
Η «φάση»
Η «φάση» εκεί ήταν ιδανική, διότι τα απρόοπτα αντιμετωπίστηκαν άμεσα και αποτελεσματικά: Οι σκηνές στήθηκαν σε μέρη με σκιά το πρωί με σχετική ευκολία, κανένας μας δεν ξέχασε να πάρει μαζί του τα πολύ βασικά, ο καιρός δεν μας τα χάλασε ούτε δευτερόλεπτο, όλα πήγαν «κατ’ ευχήν» - που σημαίνει ότι ήμασταν τυχεροί, για να τα λέμε όλα.
Μετά από πολλά χρόνια στη ζωή μας λοιπόν όλοι μας είχαμε την ευκαιρία να μην οδηγούμε αν δεν θέλαμε, να περνάμε όλη τη μέρα «ξάπλα» ή παίζοντας ρακέτες, κανένα beach volley, αρκετό τάβλι και χαρτιά – ό,τι κάνουν οι άντρες μεταξύ τους, κατά κάποιον τρόπο. Αυτό που έκανε τη διαφορά όμως ήταν ότι μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι μας ερχόταν την ώρα που μας ερχόταν – δεν υπήρχε «πρέπει να φύγω», «θα αργήσω, ξεκινήστε» και άλλα τέτοια ωραία που είχαμε στην καθημερινότητα. Ήμασταν στις πιο κανονικές διακοπές της ζωής μας.
Τι μένει
Τι μένει από τις διακοπές σε camping με τους κολλητούς; Η βεβαιότητα ότι είστε κάτι παραπάνω από «παρέα». Ότι έχεις πέντε ανθρώπους, ή δύο ή τρεις, με τους οποίους «συνεννοείσαι» - με την πιο ουσιαστική έννοια της λέξης. Από μόνο του αυτό είναι αρκετό για να θεωρούμε όλοι μας εκείνες τις διακοπές από τις καλύτερες της ζωής μας. Διότι, οι διακοπές επί μία μόνο εβδομάδα, αλλά σε ένα μέρος, με την παραλία μόνο μπροστά μας μας πρόσφεραν τη σύνδεση που κινδύνευε να χαθεί, μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας – κι αυτό, μόνο το camping μπορεί να το κάνει.
Να σου δώσει δηλαδή την ευκαιρία να είσαι με τους ίδιους ανθρώπους, στην ίδια κατάσταση, χωρίς περισπασμούς. Ας μην ξεχνάμε, οι διακοπές δεν είναι για να μεταφέρεις τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητάς σου σε ένα άλλο μέρος, έστω πολύ πιο όμορφα και διασκεδαστικά. Διακοπές σημαίνει «παύση» και την καλύτερη δυνατότητα «παύσης», τη δίνει μόνο το camping!
