Βλέπουμε καμία φορά καμιά παλιά ταινία ή σειρά εποχής και προσέχουμε τις λεπτομέρειες της τεχνολογικής υστέρησης των περασμένων δεκαετιών και προσπαθούμε να μπούμε για λίγο στη θέση αυτών των εργαζομένων. Οκ, ίσως το να πίνουν αλκοόλ εν ώρα εργασίας για χαλάρωση και brainstorming την ώρα που εμείς περνάμε μερικά αγχώδη δευτερόλεπτα μπροστά στον αυτόματο πωλητή λες και περιμένουμε να δούμε αν κόψαμε το σωστό καλώδιο για την απενεργοποίηση της βόμβας να είναι το μόνο καλό που χάθηκε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά πώς την πάλευαν χωρίς internet και email;
Όσο ακατόρθωτο κι αν φαίνεται, η απάντηση είναι πολύ απλή, δεν ήξεραν ότι είχαν ανάγκη όλα αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα, όπως κι εμείς μάθαμε στην πανδημία ότι τα meetings δεν έσωσαν ποτέ καμία παρτίδα. Ωστόσο υπάρχει μια άλλη δυσκολία και αυτή προκύπτει από την ταχύτατη είσοδο νέων τεχνολογιών, τις οποίες δεν έχουμε εκπαιδευτεί πρώτα ώστε να τις χρησιμοποιήσουμε σωστά. Πολλά εργαλεία τα αντιμετωπίζουμε σαν γυαλιστερά μπιχλιμπίδια για τα οποία καμαρώνουμε σαν ιθαγενείς (βλ. μπούμερς στα social media) ή απλά μπαίνουμε σε μια διαδικασία κατάχρησης που τελικά ακυρώνει το νόημά τους. Όπως ακριβώς έγινε με τα zoom meetings που εκείνα τα άχρηστα meetings του παρελθόντος έγιναν ακόμα περισσότερα τώρα που έγιναν ακόμα πιο εύκολα από χωροχρονικής άποψης.
Η μεγαλύτερη πληγή όμως είναι άλλη, η νεογλώσσα που γέννησε η τεχνολογική εξέλιξη και προδίδει τη λανθασμένη χρήση της τεχνολογίας. Ξέρουμε πολύ καλά από τον Όργουελ ότι η από τα πάνω και τεχνητή αλλοίωση της γλώσσας που δεν βγάζει κανένα απολύτως λογικό νόημα όταν τη βγάζεις από το μοναδικό context στο οποίο τη συναντάς, είναι απλά ένας μηχανισμός επιβολής εξουσίας και σε καμία περίπτωση εργαλείο επικοινωνίας. Έτσι όταν ακούμε ορισμένες συγκεκριμένες φράσεις στο γραφείο ξέρουμε αμέσως το κρυμμένο νόημα που κρύβεται πίσω από αυτές και αμέσως ευχόμαστε να γυρίσουμε πίσω σε εκείνες τις αγνές εποχές που έκανε ο παππούς μας 2 ώρες με τη βοϊδάμαξα να πάει στο σχολείο. Πάμε να δούμε μερικές από αυτές.
Ελπίζω το email μου να σε βρίσκει καλά
Αν είναι στον πληθυντικό, τότε είναι ακόμα χειρότερο. Πέρα από το προσποιητό ενδιαφέρον της φράσης, είναι επιστημονικά και στατιστικά αποδεδειγμένο ότι το περιεχόμενο τέτοιων email, στις περισσότερες των περιπτώσεων, μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο καλά από όσο ήμασταν πριν την αποστολή του. Είναι προφανές ότι αυτός που το στέλνει έχει πλήρη επίγνωση του ότι είναι πιο χειριστικό άτομο κι από τη μάνα του Τόνι Σοπράνο και το μόνο που θέλει είναι σου καλλιεργήσει ενοχές σε περίπτωση που το email του σε ρίξει στα τάρταρα.
Όποτε μπορείς και έχεις χρόνο
Τι όποτε μπορώ; Τα deadlines γιατί υπάρχουν; Άρα δεν έχεις πρόβλημα να το τελειώσω όταν πάρει τίτλο ο Άρης; Είμαι εδώ 8 ώρες, διάλεξε μία από αυτές να στο κάνω. Γιατί με κάνεις να αμφιβάλλω για το πόσο επείγον είναι το συγκεκριμένο θέμα; Να σταματήσω αυτό που κάνω τώρα ή να το κάνω με την ησυχία μου; Γιατί δεν μιλάς καθαρά Βίρνα; Θες να με τρελάνεις; Δεν το κάνω καθόλου για να διατηρήσω την ηρεμία μου. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι όταν πλησιάζει το πραγματικό deadline που σκόπιμα μου απέκρυψες, θα μου το θυμίσεις και τότε η μοναδική μου απόλαυση θα είναι αυτή η σταγόνα κρύου ιδρώτα στο μέτωπό σου.
Γεια σας τα λέμε την τάδε μέρα
Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν το λες την Παρασκευή και θα επιστρέψεις τη Δευτέρα, αν μεταξύ των ημερών παρεμβάλλονται περισσότερες από του Σαββατοκύριακου μέρες, τότε είσαι ένα σαδιστικό κάθαρμα. Δεν μπορείς να πετάς έτσι στον αέρα σε ένα πλήθος που δεν ξέρεις τι δουλειές έχει, αν θα μπορεί να φύγει το τριήμερο και γενικά αν την παλεύει που κάθεται έστω και πέντε λεπτά περισσότερο από εσένα στο γραφείο. Οκ είσαι πολύ καλός στη δουλειά σου τα τελείωσες όλα νωρίς, δεν έχεις αφήσει καμία εκκρεμότητα για το ΣΚ και έχεις ήδη φορτώσει το αμάξι για τριήμερο. Μόνο που όλοι εύχονται να ξυπνήσεις αύριο το πρωί και να σου έχουν κλέψει τον καταλύτη και την μπαταρία για να φτιάξουν σίσα.
