Συχνά αναρωτιέμαι, γιατί πρέπει να διαλέγουμε ή το ένα, ή το άλλο; Γιατί όχι και το ένα και το άλλο και ό,τι άλλο θέλουμε να αποκτήσουμε ή να πετύχουμε στη ζωή μας;
Μεγαλώσαμε μαθαίνοντας ότι πρέπει να κάνουμε επιλογές στη ζωή μας: Να διαλέξουμε ποια ξένη γλώσσα θα μάθουμε, ποια ομάδα θα υποστηρίξουμε, ποιο επάγγελμα θα κάνουμε. Βρεθήκαμε πολλές φορές στο δίλημμα «βουνό ή θάλασσα» και «χειμώνας ή καλοκαίρι». Πάντα με ένα διαζευκτικό «ή» μπροστά από τις επιλογές μας, πάντα σε ένα σταυροδρόμι αποφάσεων, που καθόριζε τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας, τις διακοπές μας, τον τρόπο που διασκεδάζαμε, την ίδια τη φιλοσοφία μας.
Κάπως έτσι μεγαλώσαμε, λοιπόν, αλλά μαζί μας μεγάλωσε και ο κόσμος. Η κοινωνία μας ωρίμασε με κάποιον τρόπο, έκανε βήματα όχι μόνο προς τα εμπρός, αλλά και προς τα πλάγια, έσπασε τα στερεότυπα, πολέμησε τις προκαταλήψεις, έγινε πιο ανεκτική στο διαφορετικό, το «μη-παραδοσιακό» ή «μη-πατροπαράδοτο». Άνοιξε την «αγκαλιά» της σε όλους τους ανθρώπους και όλα τα γούστα, το lifestyle, τις προτιμήσεις, τις σεξουαλικές κατευθύνσεις. Και κάπως έτσι, απελευθερώθηκε και ο καθένας μας έχει σήμερα την ευκαιρία, την ευχέρεια και τη δυνατότητα να αυτό-προσδιορίζεται όπως ο ίδιος επιθυμεί, χωρίς κάποιος να έχει το δικαίωμα να τον κρίνει, να τον κοιτάζει στραβά, να τον προσβάλλει ή να τον κοροϊδεύει. Ναι, χρειάζονται να γίνουν και άλλα βήματα όμως, σίγουρα βαδίζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση.
Συνειδητοποιείς, λοιπόν, ακόμα κι εσύ που μεγάλωσες κάνοντας συγκεκριμένες επιλογές, που το «ή» ήταν πάντα κομμάτι της ζωής σου, ότι τα πράγματα έχουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν τα αντικαθιστάς με το «και». Γιατί να επιλέξεις βουνό ή θάλασσα, όταν μπορείς να πας λίγες μέρες στο βουνό και λίγες στη θάλασσα; Γιατί να επιλέξεις αυτοκίνητο ή μηχανή, όταν μπορείς να έχεις και τα δυο και να χρησιμοποιείς όποιο σου κάνει κέφι; Γιατί πρέπει να ακούς αυτή τη μουσική ή την άλλη, ενώ μπορείς να ακούς τα πάντα, ανάλογα με τη «φάση σου», την περίσταση ή την παρέα;
Αυτή ακριβώς τη φιλοσοφία, της καμπάνιας &more powered by glo™, είχα την τύχη να εντάξω στη ζωή μου εδώ και πολλά χρόνια -σχεδόν 20 πια- όταν ξεκίνησα να κάνω ραδιόφωνο. Ήρθε με κάποιον τρόπο από μόνη της, κάπου το 2001, όταν μπήκαμε σε ένα στούντιο με τον συνάδελφό μου, τον Γιάννη, για να κάνουμε μια ραδιοφωνική εκπομπή, που θα μπορούσε πολύ εύκολα να είναι μια αντιπαράθεση απόψεων, μια κόντρα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που υποστήριζαν αντίπαλες ομάδες, όπως είναι πάνω-κάτω οι περισσότερες ραδιοφωνικές εκπομπές με δυο ανθρώπους που είναι «απέναντι». Με βάση αυτή τη λογική, λοιπόν, έπρεπε να ήμασταν δυο «εχθροί» που θα χωρίζαμε το ακροατήριο σε δυο «στρατόπεδα», να γινόταν το στούντιο καθημερινά πεδίο αντιπαράθεσης που θα ικανοποιούσε τα «βάρβαρα» αυτιά. Αντί για αυτό όμως, εμείς επιλέξαμε κάτι διαφορετικό: Αθλητικά, ναι, αλλά με διάθεση χαλαρή. Αγαπάμε τις ομάδες που υποστηρίζουμε, φυσικά, αλλά μπορούμε να κάνουμε πλάκα και όχι να προσβάλλουμε ο ένας τον άλλον. Θέλουμε να κερδίζουμε, αλλά ακόμη περισσότερο θέλουμε να περνάμε καλά -κι αφού περνάμε εμείς καλά, περνάει εξίσου όμορφα και ο κόσμος που μας ακούει. Έτσι, «εκπαιδεύτηκε» ένα ραδιοφωνικό κοινό σε κάτι διαφορετικό, που όχι απλά «στέριωσε» αλλά έγινε μια αγαπημένη ραδιοφωνική συνήθεια για 20 χρόνια, ένα ραντεβού κάθε βράδυ στις 10, μια παρέα που είναι πάντα εκεί, είτε διαβάζεις, είτε παίζεις παιχνίδια στον υπολογιστή, είτε κάθεσαι να φας κάτι αφού έχεις βάλει για ύπνο το παιδί.
