Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους από την αρχή. Ναι, αυτός ο θείος που έρχεται στο τραπέζι που κάθεται η νεολαία και δεν σταματάει να μιλάει για τα περασμένα μεγαλεία και για το πώς κατάφερε να παλέψει με την αρκούδα και να βγει ζωντανός, υπάρχει. Εκτός από αυτόν, όμως, υπάρχουν και αρκετοί φίλοι μας που πάνω στην ένταση της στιγμής και γιατί ήρθε στην παρέα μία νέα κοπέλα, όμορφη και μαυρισμένη από τον ήλιο, θα πουν μια κουβέντα παραπάνω. Η φάτσα σου όταν καταλαβαίνεις τι θα ακολουθήσει:
Αυτές τις κουβέντες παραπάνω, τις έχεις ακούσει τουλάχιστον 14 φορές γιατί πολύ απλά πρόκειται για ιστορίες που επαναλαμβάνονται στα μπαράκια, στα μπάρμπεκιου και στις τσιμεντένιες εξέδρες του γηπέδου μπάσκετ μετά το μονό, την ώρα που πίνεις νερό. Εσύ έχεις βαρεθεί να τις ακούς, εκείνοι, σε αντίθεση με εσένα, δεν έχουν βαρεθεί να τις ανακυκλώνουν. Υπάρχει τρόπος για να βάλεις ένα τέλος σε αυτό; Φυσικά και υπάρχει.
Για να μην φανείς αγενής και για να μην πληγώσεις και ρεζιλέψεις τον φίλο σου μπροστά στην ηλιοκαμένη και εξωτική παρουσία, μπορείς να κάνεις ή καλύτερα να πεις κάτι απλό: «Τότε που μαζεύαμε τον Σταύρο από τα πατώματα δε λες;» Τυχαίο το όνομα και η «ιστορία». Με αυτόν τον τρόπο ο φίλος ή θείος σου θα αφυπνιστεί και θα καταλάβει πως έχει μιλήσει ξανά γι’ αυτό το συμβάν.
7 tips για να μιλάς με άνεση και αυτοπεποίθηση
Επίσης μπορείς να επισπεύσεις τη διαδικασία με έναν απλό τρόπο: «Το θυμάμαι αυτό, αλλά δεν θυμάμαι το τέλος». Problem solved, που λένε. Άλλη μία έξυπνη κίνηση, είναι να παρέμβεις και να δώσεις εσύ μία λεπτομέρεια της ιστορίας που θα αναγκάσει τον ομιλητή να σωπάσει. «Ευτυχώς που ο Σταύρος τελικά είχε πιει και δεν θυμάται τίποτα από αυτό».
Ευχαριστούμε θείε, ευχαριστούμε φίλε, αλλά δεν έχουμε σκοπό να ακούσουμε πάλι αυτή την ιστορία.
