Η πικρή αλήθεια είναι πως η τελευταία φορά που είδαμε την Ακρόπολη από κοντά, πρέπει να ήταν στο Λύκειο. Ψέματα, στο Γυμνάσιο. Και αν δεν μένεις κοντά στο Κέντρο, όσο να ‘ναι δεν καταλαβαίνεις πόσο σου λείπει. Μέχρι να κάτσεις για ένα καφέ ή ποτό στο Λουκούμι.
Η πρώτη φορά που έκατσα στις καρέκλες του άργησε να έρθει. Με πήγε για καφέ ένας φίλος που τότε δούλευε στο Κέντρο, λέγοντας παράλληλα την ατάκα «πρόσεχε μην φύγεις αγκαλιά με καμιά καρέκλα». Εκείνη την εποχή δεν ήξερα πως στο Λουκούμι μπορούσες να βρεις vintage αντικείμενα με την δυνατότητα να τα αγοράσεις.
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο στα αυτιά του Αθηναίου που ξέρει από τα ταρατσάτα καφέ με θέα. Είναι κάτι που εμείς οι ντόπιοι πρωτευουσιάνοι (όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό) το γνωρίζουμε χρόνια. Όταν θέλεις να πιεις τον καφέ σου με ωραία θέα την Ακρόπολη και να μπλέξεις την αρχαία ιστορία με την vintage περιοχή της πλατείας Αβησσυνίας , τότε το Λουκούμι είναι το μοναδικό μέρος που ερχόταν στο μυαλό μας. Και όχι μόνο για καφέ. Έχουμε χτυπήσει μέχρι σήμερα δεκάδες μπίρες τα βράδια και ακόμα περισσότερα τσίπουρα τα μεσημέρια με την παρέα. Από αυτές τις μικρές χαρές της ζωής που έχουν την υπογραφή «Ελλάδα» και που σε καλύπτουν στην δύσκολη περίπτωση που έχεις ξεμείνει πίσω τον Αύγουστο και δεν έφυγες διακοπές.
Όμως κάθε επίσκεψη στο Λουκούμι, έχει συνοδευτεί με μία καλοκαιρινή ανάμνηση. Καλές και κακές γιατί έτσι είναι η ζωή, αλλά με όρεξη για ένα ακόμα ποτό. Γιατί μόνο έτσι τα βγάζεις πέρα όταν είναι όλα δύσκολα. Και μπορεί οι μουσικές του Λουκουμιού να ξεχωρίζουν μαζί με τους μεζέδες και τον αυθεντικό κόσμο του Κέντρου, αλλά το μεγαλύτερο κληροδότημα του μαγαζιού είναι η καλοκαιρινή του διάθεση. Θέα, ταράτσα, ποτά και όλα αυτά στο πιο vintage σοκάκι του Μοναστηρακίου.
Πόσες φορές έχεις πάει μέχρι τώρα και πόσες ακόμα θα πας; Γιατί αυτό το μαγαζί είναι Λουκούμι σε όλα του.
