Το εμβληματικό έργο Koyaanisqatsi: Life out of Balance, που χαρακτηρίστηκε έργο- σταθμός στην ιστορία της έβδομης τέχνης, θα παιχτεί στην ολότητα του στο Ηρώδειο.
Μία δυστοπική, πρωτοποριακή για την εποχή της ταινία, φέτος γιορτάζει τα 40 χρόνια από την πρώτη του παρουσίαση, που θα προβληθεί σε τεράστια οθόνη στο Ηρώδειο και παράλληλη live εκτέλεση του συγκλονιστικού soundtrack του Philip Glass.
Ναι, το Koyaanisqatsi είναι «βωβός κινηματογράφος» καθώς δεν έχει διαλόγους. Πρώτο ρόλο παίζει η αντίληψη, η μουσική, οι εικόνες.
Το Koyaanisqatsi ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ!
ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ για την κλιματική «αλλαγή» που έγινε κλιματική «κρίση», για τους φυσικούς πόρους που εξαντλούνται καθημερινά, για την αλλοτρίωση του ανθρώπου, για την καταστροφή της φύσης, για την αλόγιστη βιομηχανική ανάπτυξη.
22+1 facts
Για αυτή την ταινία που αποτέλεσε τομή όταν πρωτοπαίχτηκε και επηρέασε όσο λίγες την πορεία του κινηματογράφου, συγκεντρώσαμε 22 +1 ενδιαφέροντα facts.
Ο σκηνοθέτης Godfrey Reggio επιθυμούσε διακαώς να γράψει ο Philip Glass τη μουσική της ταινίας που ετοίμαζε. Πλησίασε τον Glass μέσω ενός κοινού φίλου και ο Glass απάντησε: «Δεν κάνω κινηματογραφική μουσική». Ο Ρέτζιο επέμεινε και τελικά ο φίλος είπε στον Glass ότι αυτός ο επίμονος τύπος δεν επρόκειτο να φύγει χωρίς τουλάχιστον να τα πούνε από κοντά. Ο Reggio έφτιαξε ένα φωτογραφικό μοντάζ και το «έντυσε» με μουσική του Glass, και το παρουσίασε στον Glass σε ιδιωτική προβολή στη Νέα Υόρκη. Αμέσως μετά την προβολή, ο Glass συμφώνησε να γράψει τη μουσική για την ταινία του.
Χρειάστηκαν σχεδόν 6 χρόνια για να ολοκληρωθεί το Koyaanisqatsi.
Το πλάνο της οροσειράς παραχωρήθηκε από την MacGillivray-Freeman Films και δεν ήταν τίποτε άλλο παρά πλάνα από τα απομεινάρια της «Λάμψης» (The Shining, 1980). Και για την ιστορία σημειώνεται ότι η άλλη ταινία που χρησιμοποίησε πλάνα από τα ίδια leftovers ήταν το Blade Runner (1982).
Ο Philip Glass χώρισε την ταινία σε 12 διαφορετικές ενότητες και έγραψε μουσική για την κάθε μία. Μόλις ο Godfrey Reggio άκουσε τη μουσική, μοντάρισε, κυριολεκτικά, από την αρχή την ταινία, με βάση την αίσθηση που του δημιούργησε η μουσική και όχι τη δομή που είχε στο μυαλό του.
Το soundtrack της ταινίας χρειάστηκε πάνω από 3 χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Τα σπήλαια που εμφανίζονται στην αρχή και στο τέλος της ταινίας είναι από το Great Gallery, αυτόν τον τεράστιο βράχο που βρίσκεται στο Horseshoe Canyon, στην Utah και έχει ζωγραφιστεί 1500 τουλάχιστον χρόνια πριν.
34 λεπτά αφού έχει ξεκινήσει η ταινία, σε λήψη από ελικόπτερο, παρακολουθούμε την κατεδάφιση ενός συγκροτήματος εργατικών κατοικιών. Πρόκειται για το περίφημο πρότζεκτ, «Pruitt-Igoe» που ξεκίνησε σαν υπόδειγμα στέγασης στις μεγαλουπόλεις, και κατέληξε ένας εφιάλτης για τους ενοίκους του. Βρίσκονταν στο Σεντ Λούις του Μιζούρι. Το όλο εγχείρημα ολοκληρώθηκε το 1956 και κατεδαφίστηκε το 1972. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο αρχιτέκτονας που το είχε σχεδιάσει ήταν ο Minoru Yamasaki, είναι ο ίδιος που σχεδίασε επίσης το World Trade Center (τους Δίδυμους Πύργους, δηλαδή) στη Νέα Υόρκη.
Ο Godfrey Reggio ήθελε αρχικά να χρησιμοποιήσει σαν τίτλο της ταινίας ένα σύμβολο, που θα ερμηνεύεται δύσκολα, αλλά αντ' αυτού αρκέστηκε στη λέξη "Koyaanisqatsi", από την άγνωστη γλώσσα των Hopi. Το δικαιολόγησε λέγοντας ότι την προτίμησε τελικά γιατί δεν του προξενούσε «καμία συναισθηματική φόρτιση» λόγω της ασάφειάς της.
Στο τέλος της ταινίας, το χορωδιακό μέρος με τίτλο «Prophecies», τραγουδιέται στη διάλεκτο των Hopi:
«Αν εμείς οι άνθρωποι σκάψουμε και πάρουμε ότι πολύτιμο υπάρχει θαμμένο μέσα στη γη, θα προκαλέσουμε την καταστροφή
Όσο πλησιάζει η ημέρα της Κάθαρσης, θα υπάρχουν ιστοί αράχνης στον ουρανό που θα περιβάλλουν τη Γη
Ένα δοχείο με στάχτη που θα μπορούσε να κάψει τη γη και να βράσει τους ωκεανούς θα πεταχτεί από τον ουρανό
Ζωή εκτός ελέγχου. Ζωή τρελή. Ζωή χωρίς ισορροπία»
Η πρώτη ταινία της τριλογίας Qatsi που στην γλώσσα των Χόπι σημαίνει Ζωή, το Koyaanisqatsi: Life Out of Balance ήταν παραγωγή του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Η δεύτερη, το Powaqqatsi: Life in Transformation (1988) του George Lucas και η τρίτη, το Naqoyqatsi: Life as War (2002) του Steven Soderbergh.
Ο Godfrey Reggio αποτίνει φόρο τιμής στον Ρώσο σκηνοθέτη Andrei Tarkovsky. Στο Solaris (1972) υπάρχει ένα παρόμοιο πλάνο τεράστιου αυτοκινητόδρομου, που βλέπουμε συχνά να εμφανίζεται στο Koyaanisqatsi.
Το μεγαλύτερο πλάνο στην ταινία, είναι αυτό των δύο περίφημων αεροσκαφών United Airlines Boeing 747 – το πλάνο διαρκεί πάνω από 2 1/2 λεπτά. Πλέον κανένα 747 δεν πετά – όλα έχουν αποσυρθεί ή καταστραφεί.
Ο Godfrey Reggio πριν το Koyaanisqatsi είχε φτιάξει μία σειρά ταινιών μικρού μήκους για το Institute of Regional Education, με θέμα την παραβίαση της ιδιωτικής ζωής. Σε αυτές ο Ρέτζιο συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον διευθυντή φωτογραφίας, Ron Fricke.
Η ταινία περιέχει συνολικά τέσσερα καρέ όπου εμφανίζεται η Marilyn Chambers, ηθοποιός πορνογραφικών ταινιών. Στα τρία από τα τέσσερα καρέ η Marilyn είναι εμφανώς τόπλες. Για την ιστορία η Chambers ήταν το «πρόσωπο» της διαφημιστικής καμπάνιας του απορρυπαντικού Ivory Snow, που πλασαριζόταν ως κατάλληλο για μωρά παιδιά. Όταν άρχισε να παίζει σε ταινίες για ενήλικες, η εταιρεία διέκοψε τη συνεργασία μαζί της.
Ένας από τους συμβούλους του Godfrey Reggio στην ταινία σχετικά με τον αντίκτυπο της τεχνολογίας στην ανθρωπότητα ήταν ο κορυφαίος κοινωνικός αναλυτής και φιλόσοφος, Langdon Winner, ο οποίος στο βιβλίο του, AutonomousTechnology του 1977, έχει υποστηρίξει ότι η τεχνολογία έχει πλέον αυτονομηθεί και «έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο ακολουθώντας τη δική της τροχιά, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ανθρώπινη καθοδήγηση και παρέμβαση. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ανίκανος να ελέγξει την ξέφρενη πορεία της τεχνολογικής καινοτομίας».
Στο 65ο λεπτό της ταινίας. αυτή σχεδόν διακόπτεται απότομα από φρενήρη γραφικά που πέφτουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ακούγεται εκκωφαντική μουσική, και μετά ακολουθεί η απόλυτη σιωπή. Ξαφνικά εμφανίζεται ένα ελικόπτερο που κατοπτεύει από ψηλά. Ατενίζει ουρανοξύστες, ατενίζει νυχτερινές λήψεις μιας πόλης και μετά προσηλώνεται και παρατηρεί εξαρτήματα υπολογιστών. Στην πραγματικότητα, αυτές οι εικόνες δημιουργήθηκαν σε υπολογιστή στα μέσα της δεκαετίας του 1970, πιθανώς σε κάποιον IBM ή σε έναν DEC PDP!
Μουσική από το Koyaanisqatsi ακούγεται κατά τη διάρκεια μιας σκηνής στην ταινία Watchmen (2009).
Στο μέσο της ταινίας, ένα εμβληματικό πλάνο εμφανίζεται: ένας πιλότος με αυστηρό πρόσωπο, που στέκεται χωρίς να βλεφαρίζει μπροστά από την τουρμπίνα του τζετ του. Το εν λόγω τζετ είναι ένα Ling-Temco-Vought A-7 Corsair II και ο πιλότος φαίνεται να φοράει διακριτικά της Tactical Air Command.
Η Rockstar Games εμπνεύστηκε από την ταινία (ιδιαίτερα τη σκηνή της Νέας Υόρκης και του Pruitt-Igoe) για το τρέιλερ #1 του βιντεοπαιχνιδιού Grand Theft Auto IV (2008). Το τρέιλερ περιέχει timelapses, παρόμοια με αυτά της ταινίας. Το μουσικό κομμάτι που παίζει στο τρέιλερ είναι του Philip Glass – το "Pruitt Igoe" από το soundtrack αυτού του Koyaanisqatsi.
Τα αυτοκίνητα που παράγονται στο πλάνο στη γραμμή συναρμολόγησης είναι Chevy Camaros.
Το Koyaanisqatsi περιλαμβάνεται στη λίστα με τις «1001 ταινίες που πρέπει να δεις πριν πεθάνεις», του Steven Schneider.
Ενώ η πρεμιέρα της ταινίας υποτίθεται ότι έγινε στις 4 Οκτωβρίου 1982, στο Radio City Music Hall, στη Νέα Υόρκη, η πραγματική παγκόσμια πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε λίγους μήνες νωρίτερα στις 27 Απριλίου 1982, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σάντα Φε (ΗΠΑ).
Το video clip του τραγουδιού της Grace Jones: Pull Up to the Bumper (1982) χρησιμοποιεί μερικά από τα πλάνα time-lapse την ταινία και συγκεκριμένα από το «The Grid».
Το video clip του "Hard to Explain" των _The Strokes περιλαμβάνει αρκετές σκηνές από αυτήν την ταινία.
Το Koyaanisqatsi μας φέρνει αντιμέτωπους με την καταστροφή της ισορροπίας του πλανήτη, με την πραγματικότητα της κλιματικής κρίσης. Το Koyaanisqatsi παρουσιάζεται στο ελληνικό κοινό, στο Ηρώδειο, στις 30 Σεπτεμβρίου, σαν μια απόκοσμη φωνή αφύπνισης και ευαισθητοποίησης.
Ένα Συμπαντικό μήνυμα για αλλαγή.
Πληροφορίες
KOYAANISQATSI
Live at the Acropolis
The Philip Glass Ensemble with Academia Athens Youth Choir
Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2023 | Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Πληροφορίες Εισιτηρίων
Η προπώληση εισιτηρίων συνεχίζεται
Όλες οι θέσεις, κάτω και άνω διαζώματος, είναι αριθμημένες.
Οι τιμές των εισιτηρίων ξεκινούν από 30 ευρώ και φθάνουν τα 65 ευρώ. Συγκεκριμένα:
Κάτω Διάζωμα
Διακεκριμένη Ζώνη/ VIP: 65 ευρώ
Ζώνη A: 56 ευρώ
Ζώνη B: 52 ευρώ
Ζώνη Γ: 45 ευρώ
Άνω Διάζωμα
Ζώνη Δ: 45 ευρώ
Ζώνη E: 42 ευρώ
Ζώνη ΣΤ: 35 ευρώ
Ζώνη G: 30 ευρώ
ΑμεΑ: 30 ευρώ
Για τα ΑμεΑ υπάρχει ειδικά διαμορφωμένος χώρος (ΚΑΤΩ Διάζωμα, Κερκίδα Α, Σειρές 1 – 3). Τα εισιτήρια κοστίζουν 30 ευρώ. Το εισιτήριο των συνοδών κοστίζει 30 ευρώ. Κρατήσεις στο tameia@greekfestival.gr και στο τηλέφωνο 210 3221 897, Δε-Πα 10:00 - 17:00.
Οι πωλητές εισιτηρίων χρεώνουν προμήθειες ανάλογα με το τιμολόγιό τους. Συνιστούμε στους υποψήφιους αγοραστές να προμηθεύονται τα εισιτήριά τους αποκλειστικά και μόνο από τα επίσημα σημεία πώλησης. Η παραγωγός εταιρία δεν φέρει καμία ευθύνη για εισιτήρια τα οποία έχουν προέλθει από αγορές μέσα από άλλες πλατφόρμες και για τα οποία δεν υπάρχει εγγύηση για τη γνησιότητά τους.
