Άκουγα παλιότερα πολύ μέταλ και μου είχε μείνει άχτι από τότε να τους δω ζωντανά τους Blind Guardian. Μία μπάντα που με μεγάλωσε με αγάπη και πολύ μελωδία, μία μπάντα που ήταν ο πρωτεργάτης των μουσικών μου διαδρομών από το γυμνάσιο κιόλας.
Θυμάμαι πως το μόνιμο soundtrack όταν διάβαζα J.R.R. Tolkien ήταν φυσικά το Imaginations From The Other Side και το Nightfall In Middle Earth.
Μία μπάντα που μπορεί να σε ταξιδέψει και χτες απέδειξε στην Πλατεία Νερού πως είναι άξια να το κάνει και ζωντανά ακόμη και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια που έχουν περάσει.
Η χτεσινή μέρα ξεκίνησε πολύ καλά με τους Silent Rage και τους Enemy Of Reality. Πολύ καλές μουσικές από αυτούς τους σχετικά νέους ανθρώπους, πραγματικά έκαναν τις απαραίτητες μουσικές «διατάσεις» που χρειάζονταν το κοινό για να μπορέσουν να ξεμουδιάσουν. Μπράβο στα παιδιά και του ευχόμαστε καλή συνέχεια στην πορεία τους.
Μετά από λίγο βγήκαν οι εκπληκτικοί Epica κι άρχισαν να ρίχνουν το Power μέταλλο του μέσα στα αυτάκια μας. Η φωνή της Simone Simons μπορεί να ξεσηκώσει ολόκληρα στάδια και αυτό ακριβώς έκανε. Ο κόσμος ήταν συντονισμένος από την αρχή και ανταποκρίθηκε στον παλμό της πάντας.
Οι Judas Priest στο Release Athens: 30 «κλικ» απο την ένατη ημέρα του φεστιβάλ
Η μουσική τους εξελίσσεται και μαζί γιγαντώνεται το κοινό τους. Ένα επικό αμάλγαμα ορχηστρικής ομορφιάς, progressive κομψότητας και επιθετικών riffs που οδηγεί σε έναν κολοσσιαίο ήχο.
Και ήρθε επιτέλους η στιγμή να δούμε το επικό μας παιδικό όνειρο να βγαίνει στη σκηνή του Release. Οι Blind Guardian βγήκαν στη σκηνή και το κοινό τους αποθέωσε αμέσως. Ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση ήταν γιγαντιαία.
Αγαπημένοι του ελληνικού κοινού και κορυφαίοι εκπρόσωποι του progressive-power metal, αγαπούν τη μελωδία αλλά και τα επιθετικά riffs, κατορθώνοντας να ηχούν πάντα μοντέρνοι και μεγαλοπρεπείς. Τη δισκογραφία των Γερμανών Βάρδων πολλοί ζηλεύουν αλλά ελάχιστοι κατέχουν. “Imaginations From The Other Side”, “Nightfall In Middle-Earth”, “A Night At The Opera”, “Tales From The Twilight World”, “Somewhere Far Beyond” είναι μερικοί κλασικοί δίσκοι τους.
Καιρό είχα να δω τόσο φορμαρισμένο live και μάλιστα από μία μπάντα που είναι εκεί έξω για πολύ καιρό, δεν τους λες ακριβώς νέους αλλά όμως έβαλαν κάτω πολλές νέες μπάντες σε ενέργεια και τεχνική.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, έχουν περιοδεύσει ασταμάτητα και δίκαια τους συνοδεύει ο χαρακτηρισμός τους ως μία από τις πιο τελειομανείς μπάντες του κόσμου επί σκηνής. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν είναι μοναδική. Ποιος δεν θέλει να την ξαναζήσει και ποιος δεν θα ανατριχιάσει όταν βρεθεί να τραγουδάει, μαζί με όλο τον κόσμο γύρω του, το “The Bard’s Song (In The Forest)”.
Η εμφάνιση τους θα καταγραφεί σαν μία από τις πιο ώριμες και σωστές σε έδαφος Αθήνας. Όλα τα κλασικά τους κομμάτια παρέλασαν μπροστά από τα αυτιά μας και οι ψυχές μας θα τους ευγνωμονούν για πάντα.
Έφυγαν από τη σκηνή πραγματικά μέσα σε μία αποθέωση από το κοινό. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη.
Σειρά είχαν οι τρομεροί Sabaton (για τους οποίους προσωπικά δεν τρελαίνομαι) οι οποίοι με το stage show τους κερδίζουν το κοινό παγκοσμίως. Power metal με επιρροές από Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Δυνατή μπάντα που όμως έχει πολύ ειδικό κοινό. Αρκετά καλοί ζωντανά αν και για να πω την αλήθεια μετά τους Blind Guardian όλα τα υπόλοιπα ήταν επιδόρπιο.
