Εκεί που έκανα βόλτες στο κέντρο, μεσημέρι της άνοιξης, ξαφνικά παίρνει το μάτι μου ένα πολύ μικρό αλλά χαριτωμένο μαγαζάκι ακριβώς στην είσοδο της κρεαταγοράς από τη μεριά της οδού Ευριπίδου. Απέξω υπήρχε μαζί και μία ουρά από ανθρώπους που κάτι περιμένανε. Την ίδια στιγμή η μαγική μυρωδιά με χτύπησε στη μύτη με ένα δυνατό παραδοσιακό δεξί κροσέ.
Εκεί ήταν που αποφάσισα να πλησιάσω και να μάθω τι είναι αυτό που είδα.
Με την πρώτη στιγμή κατάλαβα πως εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά. Το μενού είχε μόνο δύο πράγματα: Καλαμάκι χοιρινό και σουτζούκι. Πατάτες; Ξέχασε τις. Εδώ μην περιμένεις να βρεις τεράστιες πίτες με εκατό κιλά πράγμα μέσα τους.
Ο Άρης Δούκας και ο Τάσος Περδίκης κάνουν θαύματα σε αυτή την μαγική γωνίτσα της κρεαταγοράς. Εδώ επιτέλους κάποιος μπορεί να δοκιμάσει τι σημαίνει παραδοσιακό, παλαιικό σουβλάκι με όλη τη σημασία της λέξης.
Η Βόλβη είναι ίσως ένα από τα μοναδικά μαγαζιά που κατάφεραν να βρουν τα κότσια να ανοίξουν μέσα στην πανδημία και την καραντίνα. Κι αυτό δεν τους ζημίωσε ούτε στο ελάχιστο. Το αντίθετο μάλιστα.
Ο Τάσος Περδίκης είναι ένας τύπος εγκάρδιος με ένα πρόσωπο που σου εκπέμπει αμέσως εμπιστοσύνη. Μίλησα μαζί του για τη Βόλβη και το πώς πήρε την απόφαση μαζί με τον συνεργάτη του Άρη να ανοίξουν ένα τόσο παραδοσιακό στέκι.
«Εδώ το πονάμε το σουβλάκι. Εξ αρχής αποφασίσαμε να το κάνουμε παραδοσιακό. Χωρίς πατάτα και μόνο με δύο πράγματα στο μενού».
Εγώ δεν παραλείπω να παρατηρήσω και μία έμφυτη αγάπη για τον Σταύρο Τσιώλη και συγκεκριμένα για την καλτ ταινία του Ας Περιμένουν οι Γυναίκες. Βλέπω ατάκες από την ταινία σε όλο το μαγαζί. Αυτό από μόνο του με κάνει να νιώθω ένα άμεσο respect για τον Τάσο και την πολύ καλή φάση που έχουν φτιάξει εδώ με τον Άρη.
«Χοιρινό σουβλάκι και σουτζουκάκι» λέει ο Τάσος με ύφος που δεν κρύβεται η περηφάνια του για την επιλογή τους αυτή.
Η αλήθεια είναι πως τέτοιο σουβλάκι δεν έχω ξαναφάει στη ζωή μου. Τόσο «όπως πρέπει» σουβλάκι δεν έχω ξαναδοκιμάσει ποτέ. Η Βόλβη ξέρει τι σημαίνει minimal και πώς να στο προσφέρει υπό τη μορφή φαγητού.
«Μπορείς να το πάρεις τυλιχτό σε πίτα ή μερίδα» λέει ο Τάσος. Και οι τιμές; Κόλαση σκέτη. Καλαμάκι σε πίτα 1,80 και το σουτζουκάκι το ίδιο. Πραγματικά μένω άναυδος με τον τιμοκατάλογο. Εδώ μπορείς επίσης να δοκιμάσεις καλό τσίπουρο, μπίρα και Μαλαματίνα. Το μαγαζί είναι μικρό και ο κόσμος τρώει σκορπισμένος έξω.
Φυσικά όλο αυτό το απλό και το πολύ παραδοσιακό που βρίσκω στον Τάσο περνάει και στις γεύσεις. Όλα είναι λιτά και ουσιαστικά. Τίποτα παραπανίσιο ή για το εφέ. Το σουβλάκι όπως πρέπει να είναι.
Το κρέας είναι πάντα φρέσκο και αγορασμένο από την κρεαταγορά ακριβώς δίπλα, η ντομάτα γλυκιά και σε συνδυασμό με τον μαϊντανό πάει τέλεια. Η πίτα δεν έχει ποτέ λάδι και είναι αφράτη, σκέτος αφρός. Και φτάνουμε και στο τρομερό φινάλε που δεν είναι άλλο από τη σάλτσα πάπρικά που η Βόλβη ειδικεύεται.
Τα πάντα είναι ψημένα στα κάρβουνα και δεν θα βρεις εδώ τίποτα το τηγανιτό.
Το καλό με το μαγαζί αυτό είναι πως είναι ακριβώς πάνω στο δρόμο και είναι πολύ εύκολα προσβάσιμο. Δεν χρειάζεται δηλαδή να μπει κανείς μέσα στην κρεαταγορά.
Στρίβοντας από την Αιόλου με κατεύθυνση την Αθηνάς πέφτεις ακριβώς πάνω σε αυτό το μοναδικό στέκι.
Οπότε τώρα ξέρεις που θα φας σουβλάκι αν είσαι στο κέντρο αλλά ακόμη κι αν δεν κατέβηκες βόλτα μπορείς να παραγγείλεις από Wolt και efood πανεύκολα.
Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις πως είναι Η Βόλβη:
