«Όχι τραπεζάκι ρε. Θα κάτσουμε στη μπάρα.» Το έχεις πει, στο έχουν πει, θα το ξαναπείς, θα το ξανακούσεις. Υπάρχει λόγος που η μπάρα σε τραβάει σα μαγνήτης και μεταξύ μας δεν χρειάζεται να το πολυ-αναλύσουμε.
Τα έχει γράψει, άλλωστε, ο Γιώργος ο Ρομπόλας πριν από μερικούς μήνες. Τότε δηλαδή που επιχείρησε μια «Ωδή στον Άντρα που Πίνει Μόνος του στη Μπάρα» και εξήγησε απλά. όμορφα κι ωραία τους λόγους που το ακουμπισμένο στη μπάρα ποτό, είναι πιο γλυκόπιοτο. Εκεί είναι που νιώθεις σαν να παίρνεις θέση μάχης για να εξομολογηθείς, να γελάσεις με την ψυχή σου, να ακούσεις, να τσεκάρεις.
Η μπάρα λοιπόν, είναι το απάγκιο μας και το φωτογραφικό αφιέρωμα που ακολουθεί, έρχεται να μας δώσει μια ιδέα από την παγκοσμιοποιημένη εκδοχή της. Κάποιες από αυτές θα σου θυμίσουν το λιτό σκηνικό που δημιούργησε με το πινέλο του ο Hopper, κάποιες άλλες ακολουθούν το χιπστερικό πρότυπο, ενώ υπάρχουν κι εκείνες που αφήνουν μια πιο ελιτίστικη αίσθηση. Δες, θαύμασε, κάνε σχέδια για εκείνη που θα φιλοξενήσει σήμερα και αύριο τους αγκώνες σου.
