Μίλησα με το θείο μου και μου είπε την εξής ιστορία για την πρώτη συναυλία του Bryan Adams στην Αθήνα το 1992:
«Δεν θυμάμαι πως βρέθηκα να παρακολουθώ την συγκεκριμένη συναυλία. Εισιτήριο δεν είχα, δεν ήταν κάτι που με ενδιέφερε, καθώς ο Bryan Adams ήταν αρκετά… «φλώρος» για τα γούστα μιας παρέας σκληροπυρηνικών metalheads, που εκείνες τις μέρες «έλιωναν» στα πικάπ τους το «Fear Of The Dark» των Iron Maiden που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Για να πούμε την αλήθεια βέβαια, όλοι τον γουστάραμε αλλά ντρεπόμασταν να το παραδεχθούμε ακόμα και μεταξύ μας, παρά το γεγονός ότι τα τραγούδια του ήταν από τα λίγα ικανά να μας ξεσηκώσουν στα εφηβικά πάρτι. Δύο πράγματα όμως παραδέχθηκα εκείνο το βράδυ: Πρώτον, ότι δεν έχω ξαναδεί τόσο «πίτα» από κόσμο την Λεωφόρο και δεύτερον ότι περάσαμε πολύ καλά αγκαλιά με τα άγνωστα κοριτσόπουλα που έλιωναν ακούγοντας τα «(Everything I Do) I Do It For You» και «Heaven». Πλέον, χωρίς ενοχές, μπορώ να δηλώνω πολύ τυχερός που έστω και από σπόντα είδα ζωντανά τον Bryan Adams στην εποχή της παντοκρατορίας του και που albums σαν το «Reckless» και το «Cuts Like A Knife» κοσμούν την δισκοθήκη μου».
Κάπως έτσι, επηρεασμένος από τα λόγια του θείου πήγα κι εγώ στο ΟΑΚΑ για να δω τον Bryan Adams για πρώτη φορά, η αλήθεια είναι πως ήμουν αρκετά προκατειλημμένος, όχι τόσο λόγω θείου αλλά λόγω προσωπικών προτιμήσεων.
Έφτασα κάπως καθυστερημένα αλλά μάλλον για καλό, έσκασα αρένα, ο κόσμος ήδη ξεχείλιζε το κλειστό γήπεδο του μπάσκετ, οι κερκίδες γεμάτες και η αρένα επίσης.
Οι μουσικοί στην σκηνή, μαζί με τον Bryan, να φοράνε όλοι μαύρα, ένα στοιχείο αρκετά θετικό για την ψυχολογία μου. Καλά πάμε, σκέφτηκα.
Ο κόσμος δεν σταμάτησε στιγμή να τραγουδάει κάθε στίχο και κάθε στροφή από τα κομμάτια του Bryan. Η αλήθεια είναι πως αν και δεν είμαι τρελός φαν της μουσικής του, σου έβγαζε ένα πολύ θετικό και διασκεδαστικό vibe η όλη φάση.
Ο κόσμος χοροπήδαγε πάνω κάτω ξέφρενα και το πολύ όμορφο ήταν πως έβλεπες από παλιούς μεταλάδες με μπλούζες Iron Maiden (σωστός ο θείος) μέχρι έφηβους και κυρίες άνω των εξήντα. Τόσο ευρύ κοινό δεν έχω ξαναδεί σε συναυλία.
Σε κάποια φάση, και μετά από συνεχόμενα ουρλιαχτά των φανς, o Bryan είπε πως έχει πάνω από 20 άλμπουμ και πως πρόκειται να παίξει όσα πιο πολλά μπορεί για να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Ο λαός σε κάθε του λέξη φώναζε.
Ο Bryan φάνηκε να είναι σε πολύ καλή κατάσταση από άποψη φωνής και performance. Σε κάθε κομμάτι άλλαζε κιθάρα, έτρεχε πάνω κάτω, έκανε φιγούρες, πραγματικά τρομερός performer και στα εξήντα του.
Δεν ήταν μόνο η τρομερή ενέργεια που έβγαλε ο Καναδός rocker ερμηνεύοντας όλες τις μεγάλες επιτυχίες του, με το κοινό να τραγουδάει τις περισσότερες από αυτές από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο στίχο.
Πάνω απ' όλα έδειξε ότι γούσταρε τρελά που έπαιζε στην Αθήνα, ότι το απολάμβανε στον μέγιστο βαθμό, στηριζόμενος στην φωνή του -σαν να τον άκουγες από τον δίσκο παρεμπιπτόντως- και σε μια καλοκουρδισμένη μπάντα τεσσάρων μουσικών, που μεγαλώνουν μαζί του.
Δεν ήταν μόνο το «ευχαριστώ» στα ελληνικά ή ο «Ζορμπάς» που έπαιξε μαζί με τον κιθαρίστα του για δύο λεπτά με ακουστικές κιθάρες, ήταν πολλά περισσότερα τα όσα έκανε για τους φίλους του που γέμισαν σχεδόν το κλειστό του ΟΑΚΑ.
Σε ευχαριστούμε Bryan για άλλη μια φορά.
Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις στιγμιότυπα από τη συναυλία του Bryan Adams:
