Θυμάμαι τα Πετράλωνα όταν ξεκίνησαν να γίνονται “trendy” και να αναπτύσσονται σιγά σιγά. Τότε νομίζω ήμασταν λίγοι οι πιστοί που νομίζαμε ότι είχαμε βρει θησαυρό. Το παίζαμε και γνώστες οι ψωνάρες. Αυτό πρέπει να κράτησε δυο-τρεις μήνες. Μετά, χαμός. Μπούγιο, φωνές, δυσκολία, παρκαρίσματος, παρακάλια για να βρεις ένα τραπέζι.
Επειδή μένω κοντά στην περιοχή, και μιας και ο χρόνος για μαγείρεμα είναι στην καλύτερη περίπτωση περιορισμένος, ομολογώ ότι πρέπει να έχω τιμήσει όλα τα μεζεδοπωλεία της γειτονιάς. Ξανά και ξανά, καθημερινές, Σαββατοκύριακα και γιορτές. Η μεγάλη αυτή περιπλάνηση μου με έχει φέρει πια να επιλέγω το ΑΣΤΕΡ.
Όχι ότι δεν υπάρχουν άλλες επιλογές, υπάρχουν και παραυπάρχουν, απλά εγώ έχω καταλήξει σε αυτήν. Εδώ κολλάει και η ατάκα «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα». Ή καλύτερα «κολοκυθοκεφτέδες», όπως αυτοί που έφτιαχνε η γιαγιά σου, και σου σερβίρουν στο μαγαζί, όπως κι άλλους μεζέδες σε μικρά πιατάκια που θυμίζουν «μανούλα», «σπιτάκι», «πατρίδα» -ιδιαίτερα αν είσαι Κρητικός (εγώ δεν είμαι, αλλά τιμάω το νησί).
Το μαγαζί το έχουν ηθοποιοί, με αποτέλεσμα να συχνάζουν πολλοί νεαροί συνάδελφοι τους, όπως και νεαρόκοσμος που κατεβαίνει τα σκαλιά τον Χειμώνα και αράζει στα λίγα τραπέζακια έξω το Καλοκαίρι ψάχνοντας μια αίσθηση που τον γυρνάει πίσω στα παιδικά του χρόνια. Όχι μόνο από πλευράς γεύσης αλλά και από πλευράς ατμόσφαιρας. Πίσω στο πέτρινο υπόγειο των παππούδων με το πλακάκι, τα τραπεζομάντηλα και τα «ζωγραφιστά» σερβίτσια -εκεί που σε «παρκάρανε» οι γονείς σου, και η γιαγιά σου σε τάιζε, τάιζε, τάιζε χωρίς σταματημό.
Ο κολοκυθοκεφτές της γιαγιάς #θύμησες
Ντάκος, απάκι, κεφτέδες, λουκάνικο (αγριογούρουνο), σαλιγκάρι (κοχλιοί στα κρητικά), πατάτες «αστεράτες», ελληνικές μπύρες (βλέπε ΖΕΟΣ και Septem), ρακές και συμπαθητικό χύμα κρασί. Δε θα βαρεθείς εύκολα αφού τα πιάτα ημέρας αλλάζουν συχνά. Ζήτα σιγομαγειρεμένη πανσέτα με την τραγανή πέτσα (έπος!), πάρε μανιταρόπιτα ξεχωριστή και ρώτα τι άλλα καλούδια παίζουν. Εκτός από το «ντόπιο πράμα», η κουζίνα σου δίνει πολλές φορές τη δυνατότητα να «ταξιδέψεις»: μεζέδες από νότια Αμερική, Μέση Ανατολή και Ινδία συμπληρώνουν το παζλ.
Κοντοσούβλι μοσχαρίσιο αργεντίνικο με πράσινη σάλτσα τσιμιτσουρι! #ευλόγηcoν
Τα Πετράλωνα, παρότι έχουν γίνει “trendy” παραμένουν γειτονιά. Τα κτίρια είναι χαμηλά, οι αυλές είναι περιποιημένες, ο κόσμος ξέρει ο ένας τον άλλο με το μικρό του όνομα. Παίζουν χαμόγελα, παίζουν χαιρετούρες, παίζουν ακόμη και «μανούρες» που όμως θυμίζουν την παλιά Αθήνα –και όχι την υπερηχητική μεγαλούπολη στην οποία ζούμε. Κάπως έτσι και το ΆΣΤΕΡ κουβαλάει μαζί του αυτή την ατμόσφαιρα (και αυτές τις γεύσεις). Κρατάει κάτι από τα παλιά και στο σερβίρει εκμοντερνισμένο στο σήμερα.
ΤΡΩΩΝ 48
ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ
Τηλ.: 210 341 6668
