Η φετινή κούρσα της Φόρμουλα 1 φτάνει σιγά-σιγά τέλος της και πραγματικά τι καλύτερο θα μπορούσαμε να περιμένουμε από την αγωνία για την ανάδειξη του φετινού πρωταθλητή. Δεν μιλάω βεβαίως για το πρωτάθλημα κατασκευαστών – πάλι με… πρώτη ταχύτητα το πήρε η Μερσέντες - αλλά για την απίστευτη κόντρα του Νίκο Ρόσμπεργκ με τον teammate του, τον Λιούις Χάμιλτον η οποία θα διεξαχθεί το τριήμερο 11-13 Νοεμβρίου στην πίστα Interlagos της Βραζιλίας. Με δύο στροφές για το φινάλε, ο Γερμανός μοιάζει με ξεκάθαρο φαβορί για τον φετινό τίτλο, ωστόσο ο Βρετανός δεν θα παραδοθεί έτσι εύκολα.
Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας ξεκίνησε εντυπωσιακά τη φετινή χρονιά κερδίζοντας «αέρα» τους πρώτους τέσσερις αγώνες. Το γεγονός αυτό «ξύπνησε» τον Χάμιλτον ο οποίος με εξαιρετικό ντεμαράζ έξι νικών στις επόμενες επτά κούρσες πάτησε κορυφή επιστρέφοντας το σασπένς στη μάχη για τον τίτλο.
Επτά αγώνες μετά όμως, το τοπίο αποκαταστάθηκε και πάλι στην κορυφή. Ο Ρόσμπεργκ είδε τέσσερις καρό σημαίες (για το… ξεκάρφωμα είδε μία και ο Ρικιάρντο), με τον Χάμιλτον να παίρνει τους δύο τελευταίους δείχνοντας πως είναι ακόμα μέσα στο παιχνίδι του τίτλου. Με δύο κούρσες για το φινάλε όλα μπορούν να γίνουν.
Χάμιλτον-Ρόσμπεργκ όπως λέμε Σένα-Προστ
Σέβονται ο ένας τον άλλον; Ναι. Συμπαθιούνται; Καθόλου. Δεν χρειαζόσουν εμένα για να στο πω, το γνωρίζουν ακόμα και οι πέτρες. Γενικότερα η σχέση τους μυρίζει μπαρούτι, όπως συνέβαινε άλλωστε και σε εκείνη τη θρυλική κόντρα ανάμεσα στους Σένα και Προστ.
Και οι δύο πιλότοι-θρύλοι απάρτιζαν το 1989 ένα δίδυμο «φωτιά» στη ΜακΛάρεν Χόντα, το οποίο ωστόσο χρειαζόταν συχνά πυκνά την παρέμβαση της… πυροσβεστικής. Τόσο ο Γάλλος όσο και ο Βραζιλιάνος ήταν ισχυρότατες προσωπικότητες και ποτέ τους δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους.
Ο Ρον Ντένις (ιδιοκτήτης της ΜακΛάρεν) είχε στο μυαλό του να δημιουργήσει την καλύτερη δυάδα αλλά άθελά του που γέννησε μία από τις μεγαλύτερες αντιπαλότητες όλων των εποχών. Μήπως τελικά έκανε το ίδιο και ο Tότο Βολφ στους Χάμιλτον-Ρόσμπεργκ;
Κι όμως κάποτε τα λέγανε
Νταξ είναι νωρίς ακόμα να μιλάμε για μεγάλες αντιπαλότητες. Αν μέσα στην επόμενη πενταετία τους βλέπουμε να παλεύουν μεταξύ τους λυσσαλέα, τότε ναι θα μπούμε σε αυτή την συζήτηση. Όπως και να το κάνουμε δεν γίνεται ακόμα Χάμιλτον και Ρόσμπεργκ να μπουν στο ίδιο σκαλί με Σουμάχερ-Χάκινεν ή Βιλνέβ, με Σένα-Προστ, με Μάνσελ- Πικέ, με Λάουντα-Χαντ.
Τι σου είναι όμως ο ανταγωνισμός ε; Τώρα τσακώνονται σαν τα κοκόρια ενώ κάποτε ήταν κολλητάρια. Ναι καλά άκουσες. Οι δύο κορυφαίοι της Φόρμουλα 1, που περνάει δίπλα ο ένας από τον άλλον και δεν λένε ούτε «γεια», που ανεβαίνουν στο βάθρο και δεν κοιτάζονται, τρέχουν μαζί από τα 13 τους χρόνια . Από τότε, δηλαδή, που βρίσκονταν στην ίδια ομάδα καρτ.
Θα μου πεις «και τι σημαίνει αυτό;». Μήπως όμως θυμάσαι ποιος έτρεξε να αγκαλιάσει τον Χάμιλτον όταν το 2007 κέρδιζε στην Αυστραλία;
Ή μήπως θυμάσαι να μου πεις ποιος έτρεξε να συγχαρεί τον Βρετανό όταν πήρε τον τίτλο το 2008;
Αυτήν την Κυριακή, λοιπόν, αν ο Γερμανός κατακτήσει τον τίτλο, είναι βέβαιο πως σπεύσει να τον αγκαλιάσει ο Χάμιλτον. Η αγκαλιά αυτή όμως δεν θα είναι σαν εκείνες τις παλιές, τις αθώες που έδιναν ο ένα στον άλλο πριν πάνε στην ίδια ομάδα. Πλέον η αγκαλιά θα είναι ψυχρή και πολύ θα απέχει από το να μεταφράζεται σε ένα αυθεντικό «μπράβο αγορίνα μου!».
Τα σενάρια
Ο Γερμανός βρίσκεται μία νίκη μακριά από τον τίτλο. Προηγείται 19 βαθμούς από τον Χάμιλτον - ο οποίος χρειάζεται οπωσδήποτε νίκη και στα δύο Γκραν Πρι για τερματίσει πρώτος. Ακόμα πάντως και αν τα καταφέρει, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα βγει πρωταθλητής. Τα σενάρια λένε:
Για να βγει πρωταθλητής ο Ρόσμπεργκ:
- Μία νίκη σε δύο αγώνες
- Δύο δεύτερες θέσεις σε ισάριθμους αγώνες
Για να βγει πρωταθλητής ο Χάμιλτον:
- Πρώτη θέση και στους δύο αγώνες με την ελπίδα ο Ρόσμπεργκ να τερματίσει έστω και σε έναν αγώνα τέταρτος.
Τι λέτε; Θα τελειώσουν όλα στην Βραζιλία ή θα έχουμε μία ακόμη στροφή στο τελευταίο Γκραν Πρι στο Άμπου Ντάμπι;
