Η κυριαρχία της Triumph στα νεορετρό μοντέλα βασίζεται τόσο στο βαρύ της όνομα, όσο και στην έκταση της γκάμας της όπου μπορεί να βρει ο καθένας τη δική του προσωπική μηχανή με νοσταγλικό στυλ. Ο μοναδικός περιορισμός είναι ότι όλα τα μοντέλα βρίσκονται μεταξύ 900 και 1200 κυβικών, κάτι που αποθαρρύνει τους νέους αναβάτες ή όσους ξέρουν ότι δεν έχουν ανάγκη τα πολλά κυβικά και απλά θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους με στυλ.
H ιστορία μιας Triumph που ήθελε να γίνει BMW GS
Η αγορά είναι σαν τη φύση, απεχθάνεται τα κενά και από τη στιγμή που οι Αγγλοι σνόμπαραν τα μικρά κυβικά, δεκάδες καλοθελητές από την Ασία πλημμύρισαν την αγορά με μηχανές που θα μπορούσαν να είναι baby Triumph, αλλά δεν είναι. Η πίεση και η οικονομική αιμορραγία στην αρχή νόμιζαν ότι είναι κάτι το πρόσκαιρο και διαχειρίσιμο, όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Στοχεύοντας μόνο σε ένα αμιγώς premium κοινό, το ταμείο δεν γεμίζει αρκετά, ενώ δεν ισχύει πια το ότι όταν ωριμάσει ένας αναβάτης θα πάει από το μικρό και φτηνό ασιατικό στο μεγάλο και ακριβό ευρωπαϊκό, γιατί πλέον υπάρχουν αξιόλογες προτάσεις και στα μεσαία και μεγάλα κυβικά από τους μέχρι πρότινος άσημους κατασκευαστές που χτίζουν αργά αλλά σταθερά ένα brand loyalty.
Κάπως έτσι ο κύβος ερίφθη και η Triumph έπεσε στα μικρά κυβικά, με τη βοήθεια της Bajaj. Οι μοτοσικλέτες αυτές σχεδιάστηκαν στην Αγγλία, αλλά θα κατασκευάζονται στην Ινδία, αλλά αυτό που έχει σημασία στις Speed 400 και Scrambler 400, είναι ότι μοιάζουν από μακριά με μηχανές που έχουν βγει από το Hanckley. Μπορεί να έχουν περάσει δεκαετίες από την τελευταία μονοκύλινδρη Triumph, αλλά τα κάρτερ και οι ψύκτρες έχουν σχεδιαστεί με γνώμονα την εταιρική ταυτότητα. Ακόμα και το όνομα του κινητήρα, Trophy, παραπέμπει στα ιστορικά μονοκύλινδρα της εταιρείας. Με τους 40 ίππους που αποδίδει ο νέος κινητήρας, οι μικρές Triumph είναι ιδανικές για νέους αναβάτες, αλλά και για όσους απλά θέλουν μια καθημερινή μοτοσικλέτα που να μην είναι σκούτερ.
Αυτή η Triumph είναι το ακριβώς αντίθετο από την Speed 400
Ξεπερνώντας το σχήμα του κινητήρα και το ρεζερβουάρ, οι Speed 400 και Scrambler 400 είναι εφοδιασμένες με περιφερειακά από το πάνω ράφι, όπως το χρυσό ανετραμένο πιρούνι των 43mm και την ακτινική δαγκάνα που πολύ θα ζηλέψουν οι μεγαλύτερες αδερφές των 900 κυβικών. Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η LCD οθόνη, η έξοδος με θύρα USB-C και το απενεργοποιήμενο traction control.
Σε ό,τι αφορά τις διαφορές των δύο μοντέλων, αυτές είναι η μεγαλύτερη κατά δύο ίντσες μπροστινή ζάντα του Scrambler που φτάνει τις 19, τη διαφορετική εξάτμιση, τα προσταυτικά σε προβολέα και κάρτερ, ενώ έχει και πιο ψηλή σέλα. Για την ώρα θα διατεθούν στην Ινδία, που μάλλον και θα δοκιμαστούν από την τοπική αγορά, ώστε να έρθουν του χρόνου και στην Ευρώπη έτοιμες να ανταγωνιστούν ινδικές και κινέζικες κατασκευές που μάλλον θα πρέπει να προσπαθήσουν λίγο παραπάνω τώρα που οι Άγγλοι ήρθαν να πάρουν το μερίδιο που τους αξίζει.
