Η μεταπολεμική Αγγλία μάζευε τα κομμάτια της προσπαθώντας ταυτόχρονα να κρατήσει κοντά της ό,τι μπορούσε να κρατήσει από το κλέος μιας αυτοκρατορίας που κατέρρεε. Στο σαλόνι αυτοκινήτου του Λονδίνου το 1948 η Jaguar παρουσίασε μία από αυτές τις τελευταίες σπίθες της αυτοκρατορίας. Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε για λίγο ότι ανάμεσα σε χαλάσματα από τη Λουφτβάφε, μια ομάδα μηχανικών σκέφτηκε ότι πρέπει να φτιάξει το ταχύτερο αυτοκίνητο παραγωγής του κόσμου, ίσα-ίσα για να ομολογκαριστεί ένας αγωνιστικός κινητήρας που θα κέρδιζε όποιον αγώνα έβρισκε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘50.
Κάτω από το καλλίπυγο, αλουμινένιο και σφυρηλατημένο στο χέρι, αμάξωμα της ΧΚ120 βρέθηκε ένας 6κύλινδρος κινητήρας 3,4 λίτρων με δύο ΕΕΚ και απόδοσης 160 ίππων, πολύ εντυπωσιακή τεχνολογία και απόδοση για το 1948. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πανέμορφο αυτοκίνητο που απέκτησε αμέσως τον τίτλο του πιο γρήγορου αυτοκινήτου παραγωγής, δηλαδή κάτι σαν Bugatti Chiron, αλλά στο πολύ πιο όμορφο.
H ιστορία μιας άλλης Jaguar, ακόμα πιο όμορφης
Οι πιέσεις του αγοραστικού κοινού ήταν τέτοιες που ανάγκασε την Jaguar να εγκαταλείψει γρήγορα το πλάνο της περιορισμένης παραγωγής και να βάλει την XK120 σε μαζική, για τα δεδομένα του αυτοκινήτου. Μια πίεση η οποία εντάθηκε όταν απέκτησε μια τέτοια και ο King of Hollywood.
Εκείνη την εποχή τα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο στάτους στην Αμερική. Η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία ήταν επικεντρωμένη σε μικρά και φτηνά αυτοκίνητα με την αγορά της Αμερικής να είναι ένας πολύ μακρινός, αλλά διακαής πόθος λόγω του μεγέθους της αγοράς. Το ότι την πρόσεξε ο Clark Gable και κατάφερε να εισάγει μία στην Αμερική, εκτόξευσε τη δημοφιλία, όχι μόνο του μοντέλου, αλλά και της Jaguar και συνολικά της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας που άρχισε σταδιακά να σχεδιάζει μεγαλύτερα και πιο γρήγορα αυτοκίνητα για την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
