Όλοι έχουμε δει σερβιτόρους και μάγειρες να κάνουν ένα διάλειμμα για τσιγάρο κάπου απόμερα, σε κάποιο σημείο που δεν είναι άμεσα ορατοί από τους πελάτες που μπαινοβγαίνουν. Πολλοί έχουμε αναρωτηθεί για το τι μπορεί να κουβεντιάζουν μεταξύ τους, να καταριούνται κάποιον αγενή πελάτη; Να σχολιάζουν κάποιο ερωτευμένο ζευγάρι που σαλιαρίζει; Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 μια τέτοια παρέα που δούλευε στο Keg Restaurant του Βανκούβερ αποφάσισε να φτιάξει το πρώτο καναδικό supercar, ή τουλάχιστον να προσπαθήσει.
H ιστορία του Black Ghost, ενός Dodge Challenger που έζησε το δικό του Fast & Furious
Είναι άγνωστο αν εκτός από τσιγάρα είχαν πιει και μερικά ποτάκια για για να αποκτήσουν λίγη παραπάνω αυτοπεποίθηση προκειμένου να πάνε και να ζητήσουν χρηματοδότηση από την καναδική κυβέρνηση, ωστόσο φαίνεται ότι δεν μάλλον δεν πρέπει να ήταν και πάρα πολύ δύσκολο. Ο Καναδάς μπορεί να είναι ένα από τα πιο ανεπτυγμένα κράτη του κόσμου, όμως ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει μια κραταιά αυτοκινητοβιομηχανία. Εκτός από κάποιες μονάδες συναρμολόγησης κοντά στα σύνορα με τις ΗΠΑ, το όνειρο ενός αυτοκινήτου Made in Canada ήταν ένας από τους πιο διαχρονικούς και διακαείς πόθους των καναδικών κυβερνήσεων.
Λόγω αυτού του ανεκπλήρωτου πόθου έτρεχαν συνεχώς χρηματοδοτικά προγράμματα προς διευκόλυνση της υλοποίησης του καναδικού ονείρου και πάνω σε αυτή τη ματαιοδοξία πάτησε και συμπαθής παρέα των σερβιτόρων που κατέθεση τη δική της πρόταση και κάπως κατάφερε να πείσει τους γραφειοκράτες που έδωσαν έγκριση για χρηματοδότηση ύψους 10 εκ. καναδικών δολαρίων για την κατασκευή ενός καναδικού supercar.
Τα χειρότερα concept cars όλων των εποχών
Το supercar είναι μάλλον ευφημισμός γιατί ναι μεν κατάφεραν να φιτάξουν το Enterra Vipre που βλέπουμε στις φωτογραφίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν supercar τελικά, ακόμα κι αν μοιάζει κάπως στην κοψιά. Κάτω από το εντυπωσιακό αμάξωμα με την αρκετά ευρωπαϊκή αισθητική κρύβεται ένα ταπεινό Pontiac Fiero, η αμερικανική απάντηση στα μικρά κεντρομήχανα ευρωπαϊκά σπόρ αυτοκίνητα, αλλά και στο ιαπωνικό Toyota MR-2. Ναι, το όνειρο για ένα καναδικό supercar τελικά ήταν ένα βαρβάτο bodykit για ένα αμάξι 140 ίππων.
Η χειροποίητη κατασκευή στο αμάξωμα και το πλούσια εξοπλισμένο εσωτερικό εκτόξευσαν την τιμή του Vipre που έφτασε να κοστίζει τα διπλά λεφτά σε σχέση με ένα απλό Pontiac Fiero, αλλά δεν έφταιξε μόνο η τσουχτερή τιμή για το χαντάκωμά του. Το ίδιο το Fiero ήταν ένα μέτριο προς κακό αυτοκίνητο με σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας και οδικής συμπεριφοράς, στοιχεία που κληρονόμησε και το Vipre και τελικά παρά τα λεφτά που δαπάνησε η καναδική κυβέρνηση, η παρέα των συμπαθών σερβιτόρων δεν κατάφερε να πουλήσει πάνω από 50 κομμάτια. Τουλάχιστον όμως έχουν να πουν μια καλή ιστορία και αυτό είναι ανεκτίμητο.
