Είναι ευχή και κατάρα να έχεις μια πολύ καλή ιδέα, αλλά να μην έχεις τα εργαλεία για να την υλοποιήσεις όπως της αξίζει. Αυτή είναι σε μία πρόταση όλη η ιστορία του Erik Buell ο οποίος προσπάθησε να φτιάξει μια 100% αμερικάνικη σπορ μοτοσικλέτα σε μια εποχή που αυτό ακουγόταν ανέκδοτο. Μιλάμε για μία εποχή που οι Harley είχαν χειρότερη αναλογία κιλών ανά ίππο κι από επικαθήμενο Scania, την ώρα Ιάπωνες και Ιταλοί ανταγωνίζονταν για το ποιος θα φτιάξει την πιο πιστή race replica με πινακίδα κυκλοφορίας.
Φέτος η Harley γιορτάζει 120 χρόνια κυριαρχίας στον δρόμο
Η πατριωτική εμμονή του, που έκανε μονόδρομο τη χρήση κινητήρων της Harley, τον έσπρωξε σε έναν δημιουργικό οίστρο που έφερε τρομερές μηχανολογικές καινοτομίες, όπως το ψαλίδι του πίσω τροχού που φιλοξενούσε το λάδι του κινητήρα, το σήμα κατατεθέν δισκόφρενο στη στεφάνη της μπροστινής ζάντας και άλλων τέτοιων παραξενιών. Δυστυχώς η συνταγή δεν έβγαινε πάντα και παρά την προμήθεια τελικά των αυστριακών κινητήρων της Rotax, η Buell δεν τα κατάφερε. Αλλά ζητάει μία ακόμα ευκαιρία.
Η νέα Buell Super Cruiser αφήνει για λίγο στην άκρη τη σπορ εμφάνιση των προκατόχων της και πιάνει μία πιο κλασική προσέγγιση που θυμίζει λίγο τις πιο «κακές» Dyna FXR των 80s. To τιμόνι είναι ψηλό, το ρεζερβουάρ είναι σε σχήμα δάκρυ, αλλά ο κινητήρας είναι ο γνώριμος V2 της Rotax που έχει δεχτεί ένα γερό πουσάρισμα κι ένα ηχηρό σύστημα εξάτμισης που του επιτρέπει να αποδίδει 175 υγιέστατα άλογα.
Μια διαφορετική Harley από τις άλλες
Η ομοιότητα με την FXR δεν είναι τυχαία, δεν θα μπορούσε άλλωστε, κι αυτό γιατί το θρυλικό μοντέλο της Harley ήταν η πηγή έμπνευσης του ίδιου του Sands και μέσα από το Super Cruiser ήθελε τιμήσει την παράδοση των γρήγορων custom της Δυτικής Ακτής.
Πρόθεση της αναγεννημένης Buell είναι να ξεκινήσει τη μαζική παραγωγή του Super Cruiser μέσα στο 2025, αν και είναι μάλλον δύσκολο να το δούμε στην Ευρώπη με τις προδιαγραφές καυσαερίων που έχουμε, εκτός κι αν μας έρθει κάποια πιο «νερωμένη» εκδοχή του, φυσικά με αρκετά λιγότερα από 175 άλογα του αμερικάνικου.
