Είναι κακό να κυκλοφορούν παλιά αυτοκίνητα στον δρόμο; Ίσως το πιο ανόητο ρητορικό ερώτημα στην ιστορία των ρητορικών ερωτημάτων. Κανείς δεν θέλει να οδηγεί ένα παλιότερο αυτοκίνητο από αυτό που οδηγεί και κανείς δεν θα προτιμούσε να μην οδηγεί ένα νεότερο αυτοκίνητο αν το άντεχε η τσέπη του. Φυσικά από αυτή τη διπλή υπόθεση εργασίας εξαιρούνται οι κάτοχοι κλασικών αυτοκινήτων, μιας και εκεί δεν μιλάμε για μέσα μετακίνησης, αλλά για πολιτιστικά αγαθά, κάτι που συχνά παραγνωρίζουν τόσο οι εραστές του κλασικού αυτοκινήτου, όσο και όσοι βλέπουν ένα μάτσο παλιοσίδερα.
Σε έναν ιδανικό κόσμο, και σε μια ακόμα πιο ιδανική Ελλάδα θα είχαμε περισσότερα καινούργια αυτοκίνητα. Έτσι με έναν μαγικό τρόπο θα είχαμε πιο ασφαλή αυτοκίνητα και λιγότερους ρύπους στους δρόμους. Δυστυχώς δεν θα είχαμε με έναν εξίσου μαγικό τρόπο και καλύτερη οδική συμπεριφορά και παιδεία, εκτός κι αν κάποιο πολύ εξελιγμένο μοντέλο αυτοκινήτου, εκτός από αυτόματο φρενάρισμα πανικού και προειδοποίηση αλλαγή λωρίδας έκανε ηλεκτροσόκ κι έβριζε τον οδηγό με τη φωνή του Ιαβέρη κάθε φορά που τσέκαρε το κινητό, πάρκαρε πάνω σε ράμπα, «έκαιγε» κόκκινα φανάρια και οδηγούσε μεθυσμένος. Αλλά για αυτά θα μιλήσουμε αργότερα.
Ο μεγαλύτερος μύθος που αφορά την οικονομία βενζίνης
Στην περίφημη λίστα που δημοσιεύθηκε, την οποία αξίζει να τη δει κάποιος ολόκληρη και να μην εστιάσει μόνο στον 17 Μαΐων στόλο μας, μπορεί να διαπιστώσει έμμεσα πάρα πολλά για τις ανισότητες στην μεγάλη μας, αλλά όχι και τόσο ομοιογενή ευρωπαϊκή οικογένεια. Αν θέλουμε να χωρίσουμε χοντρικά τις χώρες σε δύο ομάδες, αυτές με τα πιο παλιά και τα πιο νέα, τότε ο διαχωρισμός δείχνει κάτι που όλοι ήδη ξέρουμε. Οι χώρες με οικονομική ευρωστία και/ή οι χώρες που έχουν αυτοκινητοβιομηχανία έχουν πιο φρέσκα αυτοκίνητα και αυτό δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται κάποια περαιτέρω εξήγηση.
Το θέμα είναι αν η συζήτηση που γίνεται πάνω στις λαμαρίνες έχει κάποιο άλλο νόημα εκτός από το να λέμε στους φτωχούς ότι πρέπει να κάνουν το σκατό τους παξιμάδι για να πάρουν νέο αμάξι για να προστατεύσουν το περιβάλλον και τους γύρω τους. Η λίστα που χαρίζει την πρωτιά στην Ελλάδα δεν αφορά όλη την Ευρώπη, αλλά μόνο την ΕΕ, κι αυτή με ελλείψεις, συν 4 ανεπτυγμένες χώρες που δεν είναι στην ΕΕ, αλλά θα μπορούσαν να είναι αν το ήθελαν. Δηλαδή λείπουν χώρες που έχουν σίγουρα χειρότερες επιδόσεις από την Ελλάδα, χώρες που είναι και σε δεινότερη οικονομική κατάσταση. Αν δούμε και τα ηλικιακά γκρουπ των αυτοκινήτων, φαίνεται και το σημείο κορύφωσης της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, άρα πέρα από την όποια οικονομική ανάλυση που μπορεί να κάνει κάποιος, προς τι η γκρίνια;
Οι αλλαγές που θα θέλαμε να δούμε στον ΚΟΚ
Κάποιοι θα βρουν ευκαιρία να μιλήσουν για τα άδικα τεκμήρια, για τις εισαγωγές μεταχειρισμένων, την υπέρογκη φορολογία, τα κίνητρα απόσυρσης και άλλων παρόμοιων μέτρων που κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να κάτσει να διαφωνήσει μαζί τους, αλλά πριν από αυτό μήπως πρέπει να δούμε άλλα πράγματα;
Όπως μαρτυρά και η στατιστική της λίστας, ο καλύτερος τρόπος για να μειώσεις την ηλικία του στόλου είναι η οικονομική ανάπτυξη, όλα τα υπόλοιπα μέτρα «αστυνόμευσης» είναι απλά παυσίπονα για ένα θέμα που χρειάζεται χειρουργείο. Αλλά ακόμα και πριν από την ίδια την οικονομική ανάπτυξη, ειδικά στην Ελλάδα θα έπρεπε να ασχοληθούμε με τους επικίνδυνους οδηγούς πριν ασχοληθούμε τα επικίνδυνα αυτοκίνητα. Γιατί μαντέψτε, η ακόμα πιο θλιβερή πρωτιά της χώρας στους θανάτους από τροχαία ατυχήματα οφείλεται στους οδηγούς και όχι στα αυτοκίνητα.
Μπορεί ένα smartphone να σου σώσει τη ζωή όταν οδηγείς;
Κάπου εδώ ίσως αξίζει να βάλουμε και μία άλλη παράμετρο στο ζήτημα, όχι και τόσο προφανή και σίγουρα όχι δημοφιλή, αλλά ας την αφήσουμε στο τραπέζι για συζήτηση. Σε ό,τι αφορά στη σύγκριση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος ενός αυτοκινήτου βάζουμε κάτω την κατανάλωση της βενζίνης και τους ρύπους. Ο τρόπος με τον οποίο κατασκευάστηκε μπαίνει κάτω από το ραντάρ. Ας κάνουμε ένα υποθετικό σχήμα.
Από τη μία έχουμε έναν με αυτοκίνητο 1200 κυβικών 15ετίας που καίει γύρω 5 και κάτι λίτρα ανά 100χλμ και από την άλλη έναν άλλον που σε αυτά τα 15 χρόνια έχει αλλάξει 3 αυτοκίνητα, είναι με ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο ή 5ετίας που καίει ίσως και κάτω από 4 αν είναι υβριδικό. Η διαδικασία της ανακύκλωσης των άλλων 2 αυτοκινήτων και η κατασκευή του τρίτου, πόσο φιλική ήταν στο περιβάλλον;
Η αυτοκινητοβιομηχανία και η σχέση της με το περιβάλλον δεν είναι τόσο μονοδιάστατη όσο προσπαθεί να μας πείσει ένα και μόνο στατιστικό στοιχείο, μέχρι τότε ας μάθουμε να οδηγούμε με μεγαλύτερη ασφάλεια, ακόμα κι αν το αυτοκίνητό μας δεν είναι του κουτιού. Ίσως τότε μπορέσουμε να διορθώσουμε κι άλλα στραβά, όπως τη σύνδεση του καλού αμαξιού με το κοινωνικό στάτους και άλλες παθογένειες.
