Το SUV της Ferrari είναι μία από της πιο αργόσυρτες σαπουνόπερες στην αυτοκινητοβιομηχανία, στη βιομηχανία γενικότερα θα μπορούσε να πει κάποιος. Έχουν περάσει 20 χρόνια από την πρώτη Porsche Cayenne, και το ερώτημα που τέθηκε πριν καν πατήσει τους τροχούς της το πρώτο SUV από το Τσουφενχάουζεν στον θεσσαλικό κάμπο, δεν ήταν άλλο από το ποιος θα ακολουθήσει. Το όνομα της Ferrari ψυθιριζόταν, αλλά δεν μπορούσε να ακουστεί φωναχτά.
Εκεί που το Range Rover έπαιζε σε κενό γήπεδο ιδρύοντας ουσιαστικά την κατηγορία των πολυτελών SUV, ξαφνικά απέκτησε τον πιο premium ανταγωνισμό που θα μπορούσε να φανταστεί. Όλα τα υπόλοιπα συνέβησαν σαν πτώση ντόμινο και κάποια στιγμή σταματήσαμε να μετράμε. Από τη Rolls-Royce, μέχρι τη Lamborghini, κι από την Aston Martin μέχρι την Bentley, αυτή τη στιγμή η γκάμα σε υπερπολυτελή SUV είναι τόσο μεγάλη που σε αριθμό συναγωνίζεται αυτήν της ποικιλίας που έχει στη διαθεσή του ένας νορμάλ καταναλωτής για ένα αυτοκίνητο πόλης segment A. Αν σας φαίνεται υπερβολικό, σκεφτείτε πόσα διαφορετικά μοντέλα υπάρχουν εκτός από το Hyundai i10 και το Toyota Aygo.
Πίσω στο 2002, όλοι φοβόντουσαν ότι η Cayenne θα σκότωνε την 911 και κάθε εταιρεία που θα έμπαινε στον πειρασμό να φτιάξει τη δικής cash cow με αυτή τη μορφή, θα έχανε την ταυτότητά της και τα παραδοσιακά της μοντέλα. Ως συνήθως οι πανικόβλητοι θεματοφύλακες της παράδοσης είδαν την επανάσταση να έρχεται, αλλά τελικά ήταν οι σταδιακές μεταρρυθμίσεις, οι αθόρυβες και αόρατες, που νίκησαν χωρίς καν να τις πάρουν χαμπάρι.
Τα πολυτελή SUV δεν σκότωσαν κανέναν σπορ αυτοκίνητο, το αντίθετο συνέβη, τα χρηματοδότησε και τα έκανε ακόμα καλύτερα, αυτό που συνέβη ήταν μια διάχυση της φόρμας τους προς τα κάτω, μια πρακτική εφαρμογή των trickle down economics μέσω του καταναλωτικού μιμητισμού και ενός τρόπον τινά, εκδημοκρατισμού του SUVειδούς σχεδιασμού.
Σε κάποιες ταινίες, οι πραγματικό πρωταγωνιστές ήταν τα αυτοκίνητα
Τα SUV άρχισαν να αυξάνονται στις γκάμες όλων των εταιρειών, μπήκαν και crossover στο παιχνίδι ακόμα και με τη μορφή των coupe SUV, αλλά ήταν πολύ αργά για να καταλάβουμε τι έγινε. Τα SUV έφτασαν να εξοβελίσουν όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες από τις γκάμες σχεδόν όλων των εταιρειών. SUV πόλης, μικρομεσαία SUV, μεσαία SUV, SUV που έχουν επιδόσεις supercar και πάει λέγοντας.
Οι άνθρωποι της Ferrari χρονοτριβούσαν σκόπιμα, έριχναν σκίτσα και ελεγχόμενες διαρροές για πάρα πολλά χρόνια και απλά περίμεναν. Δεν είχαν καμία πρεμούρα να βιαστούν, αν και είχαν έτοιμες λύσεις μεσω του ομίλου που συμμετέχουν. Μην ξεχνάμε ότι η Jeep είναι ομόσταυλη, το σασί του Grand Cherokee καταπληκτική βάση και το μόνο που έλειπε ήταν το κούμπωμα των κομματιών του παζλ.
Στο μεταξύ η Ferrari εκμεταλλευόμενη τη φημολογία που την κρατούσε στον αφρό, έχτισε τη μεγαλύτερη γκάμα της ιστορίας της. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που η Ferrari είχε 2 ή 3 διαφορετικά μοντέλα, τώρα η γκάμα της είναι τόσο μεγάλη που έχει περισσότερα μοντέλα κι από τη Fiat αυτή τη στιγμή και αυτό δείχνει πάρα πολλά και για τις δύο εταιρείες, αλλά και την πορεία της αυτοκίνησης στο μέλλον και θα αναφερθούμε σε αυτό αργότερα.
Το πλήρωμα του χρόνου για το SUV της Ferrari ήρθε με την επίσημη παρουσίαση να λύνει τις όποιες απορίες για τον σχεδιασμό, το μηχανικό σύνολο, την ταυτότητά του, ακόμα και για την ταυτότητα της ίδιας της Ferrari. To όνομα Purosangue σημαίνει απλά καθαρόαιμο στα ιταλικά, γιατί όλα ακούγονται πιο ωραία στα ιταλικά με τρανότερο παράδειγμα τη Maserati Quattroporte.
Με το όνομά αυτό οι δαιμόνιοι μηχανικοί από τη Modena θέλησαν να δείξουν σε όλους, πιθανούς αγοραστές και απλούς ονειροπόλους, ότι πρόκειται για μια αυθεντική Ferrari. Κάτω από καπό θα μπορούσε να βρίσκεται ένας έτοιμος αμερικάνικος V8 που έχει δεχτεί ταχύρυθμα μαθήματα ιταλικών. Το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο από τον Brad Pitt στο Inglourious Basterds, αλλά το ρίσκο ήταν υπαρκτό.
Ακόμα και ένας V6 ή V8 της Ferrari με χρήση τούρμπο και υβριδικής τεχνολογίας που θα είχε τα διαπιστευτήρια γνησιότητας, δεν κρίθηκε ως ικανοποιητική λύση. Ο V12 της Purosangue βασίζεται σε αυτόν της 812 GTS και αποδίδει 725 ίππους, νούμερο όχι εξωφρενικό για τα δεδομένα της κατηγορίας, απλά την τοποθετεί στην κορυφή της, αλλά έχει τη σφραγίδα γνησιότητας και αυτό μετράει περισσότερο κι από το αν υπολοίπονταν 100 αλόγων σε σχέση με την Lamborghini Urus. Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι στον πίσω άξονα όπως συμβαίνει με όλα τα σωστά μπροστομήχανα σπορ αυτοκίνητα και το πιο εντυπωσιακό τεχνικό στοιχείο της Purosangue είναι η σχεδόν τέλεια αναλογία βάρους 49/51 μεταξύ του μπροστά και του πίσω άξονα.
Από αυτό και μόνο το στοιχείο καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό δεν είναι ένα SUV της Ferrari, αλλά μια Ferrari με «ρούχα» SUV, μια μπαλαρίνα με Dr. Martens. Η αργοπορία της Ferrari ήθελε να σηματοδοτήσει τις δύο μεγάλες αλλαγές στην αυτοκίνηση, αυτή που σχεδόν έχει ολοκληρωθεί και αυτήν που έρχεται.
Η SUVοποίηση είναι σχεδόν καθολική, μοιάζει με την εποχή μετά τη δεκαετία του ‘40 που τα αυτοκίνητα με φτερά που εξέχουν να εξαφανίζονται και το κλασικό σχήμα τριών όγκων σε στυλ Ponton να σαρώνει τα σχεδιαστικά γραφεία όλων των εργοστασίων. Πλέον ήρθε ο καιρός να βλέπουμε τα SUV ως σχεδιαστική τάση και όχι σαν κατηγορία ή κατηγορίες οχημάτων και τώρα ήταν το τελευταίο δρομολόγιο στο τρένο για τη Ferrari.
Τι έχει αλλάξει στη σχέση των αντρών μετ αυτοκίνητα;
Από την άλλη ο κινητήρας εσωτερικής καύσης ετοιμάζεται να μας αφήσει οριστικά. Η Purosangue θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η πρώτη αμιγώς ηλεκτρική Ferrari, το συμβολικό πέρασμα στη νέα εποχή. Όμως χωρίς τον V12 θα της έλειπε αυτό το DNA που θα αποδείκνυε ότι είναι γνήσια κληρονόμος των μυθικών μοντέλων του Maranello. O V12 δεν είναι μόνο σύμβολο της Ferrari, αλλά και ολόκληρης της αυτοκίνησης. Ως κορυφαία μηχανικά σύνολα που κινούν ναυαρχίδες αρχίζουν και αποστρατεύονται τιμητικά, πλέον δεν υπάρχει καμία νέα BMW ή Mercedes με τέτοιο κινητήρα και οι τελευταίοι δεινόσαυροι περιμένουν το τέλος τους. Άρα η πρώτη Ferrari της νέας εποχής, έπρεπε να είναι ταυτόχρονα το κύκνειο άσμα της παλιάς.
Η νέα εποχή της αυτοκίνησης θα είναι ηλεκτρική, θα έχει την ογκώδη σιλουέτα των SUV, αλλά τελικά σε ποιον θα απευθύνεται; Με τα μικρομεσαία και προσιτά αυτοκίνητα να μειώνονται συνεχώς, τόσο σε ποικιλία, όσο και σε όγκο πωλήσεων με τα πολυτελή να είναι σε αντιδιαμετρική πορεία. Αυτό δεν σημαίνει ότι γινόμαστε πλουσιότεροι, αλλά ότι το ιδιωτικό αυτοκίνητο ως θεσμός αρχίζει και αποκτά εξαιρετικά premium χαρακτηριστικά. Τηρουμένων των αναλογιών θυμίζει λίγο τα πρώτα χρόνια της αυτοκίνησης με την πορεία των αλόγων, των κανονικών, όχι του cavallino rampante. Όσο τα αυτοκίνητα κέρδιζαν κοινό, τόσο τα άλογα μετατρέπονταν από μεταφορικό μέσο, σε αντικείμενα πλουσίων. Το μόνο που δεν ξέρουμε ακόμα είναι το ποιος είναι το νέο «αυτοκίνητο» σε αυτή την αναλογία. Σε ό,τι αφορά την Purosangue αναμένεται να μπει στο ίδιο πανθεον με την 250 GTO και την F40, με τη διαφορά ότι αυτή θα ξεπουλήσει κιόλας γιατί αυτή είναι η εποχή της.
