Έχουν περάσει κάτι παραπάνω από 40 χρόνια από όταν οι μηχανικοί της BMW αποφάσισαν να φτιάξουν τη μεγαλύτερη εκτός δρόμου μοτοσικλέτα παίρνοντας σαν βάση τον μπόξερ κινητήρα και το πλαίσιο των μοτοσικλετών που παρήγαγε μέχρι τότε. Η απλά, αλλά ιδιοφυής ιδέα, έφερε την R80 G/S μια μοτοσικλέτα που όχι μόνο κέρδισε 4 φορές το Paris-Dakar, ούτε απλά πούλησε σαν ζεστό ψωμάκι, γέννησε μια νέα κατηγορία μοτοσικλετών που τώρα, 40 χρόνια μετά είναι αυτή με το σημαντικότερο μερίδιο αγοράς.
Όπως ήταν φυσικό οι υπόλοιποι κατασκευαστές δεν θα μπορούσαν να μείνουν με σταυρωμένα χέρια και να βλέπουν την BMW να μονοπωλεί τη φάση. Πολύ πριν μπουν στο παιχνίδι οι Ιάπωνες με τα Tenere και τα Africa Twin, οι Άγγλοι ήταν αυτοί που πρόσφεραν το πρώτο δείγμα ανταγωνισμού στην BMW. Μετά από αίτημα της γαλλικής αντιπροσωπείας που ήθελε να κατεβάσει τη δική της συμμετοχή στο Paris-Dakar, η Triumph παρέδωσε τις πρώτες TR7T το 1981, ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο της BMW R80 G/S δηλαδή.
Η Tiger Trail, όπως έγινε γνωστή η TR7T ήταν βασισμένη στη TR7V, την βασική μοτοσικλέτα δρόμου της εποχής για την αγγλική εταιρεία. Με συσσωρευμένη γνώση από τις scrambler και τις desert sled που όλοι έχουμε θαυμάσει στα χέρια του Steve McQueen, οι Άγγλοι μηχανικοί ρύθμισαν τον κινητήρα για πιο ομαλή απόδοση εκτός δρόμου, πέταξαν τη μίζα (που έτσι κι αλλιώς δεν δούλευε πάντα) για λόγους εξοικονόμησης βάρους κρατώντας μόνο τη μανιβέλα, έβαλαν έναν τροχό 21” μπροστά, ψηλότερες αναρτήσεις μπρος-πίσω, μια ποδιά και μια ψηλά τοποθετημένη εξάτμιση ήταν αρκετά για την πρώτη μεγάλη αγγλική on-off.
Η πρώτη επαφή της Tiger Trail στους αγώνες ήταν απόλυτα επιτυχής και γρήγορα το ενδιαφέρον του κοινού μετατράπηκε από αγωνιστικό σε αγοραστικό. Δυστυχώς όμως οι αρχές της δεκαετίας του ‘80 ήταν η χειρότερη εποχή για την Triumph με τα οικονομικά προβλήματα να βάζουν εμπόδια στην παραγωγή, ενώ ταυτόχρονα οι μεγάλες ιαπωνικές μοτοσικλέτες κατέκλυζαν την ευρωπαϊκή αγορά. Τελικά η παραγωγή της Tiger Trail περιορίστηκε σε περίπου 200 μοτοσικλέτες με τη χρεοκοπία του αγγλικού εργοστασίου να ακολουθεί αμέσως μετά. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα της Triumph μέχρι την αναγέννησή της από τις στάχτες της με τις σύγχρονες τρικύλινδρες που γνωρίσαμε λίγα χρόνια αργότερα.
Κανείς δεν ξέρει την ακριβή πορεία της Tiger Trail αν η Triumph μπορούσε να την υποστηρίξει, αλλά με αν δεν γράφεται ιστορία. Μπορούμε όμως ακόμα και σήμερα να θαυμάσουμε σε φωτογραφίες μια πανέμορφη μοτοσικλέτα που μάλλον δεν θα δούμε ποτέ από κοντά.
